พวกเขาไม่สนใจสถานการณ์ของต้าเว่ยเลยแม้แต่น้อย พวกเขาแค่ต้องการโค้นล่มเซียวเฉวียน เพราะถ้าไม่ทำเช่นนั้นทุกสิ่งที่พวกเขาสร้างมาก็จะสูญสิ้น
เซียวเฉวียนมีพลังเหลือล้น และตัวเขาเองก็ได้รับความนิยมอย่างมากเช่นกัน
ตราบใดที่เซียวเฉวียนยังอยู่ ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามกันหนักหนาเท่าไหร่ พวกเขาก็ไม่มีทางเทียบเซียวเฉวียนได้ และทั้งหมดที่ได้ทำลงไปนั้นก็เปล่าประโยชน์
ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นใด เพียงแค่ตำแหน่งราชครู ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เหล่าขุนนางทั้งหลายต่างใฝ่ฝันและต้องการ แต่เซียวเฉวียนกับได้รับมันไปอย่างง่ายดาย
สิ่งที่น่ารำคาญใจที่สุดคือ พวกเขาได้ยินมาว่าเซียวเฉวียนได้ปลดคนที่ตำแหน่งราชครูออก และฮ่องเต้ก็รีบมอบตำแหน่งนั้นให้กับเซียวเฉวียน
พวกเขาไม่สามารถได้รับตำแหน่งที่ตนเองต้องการ แต่เซียวเฉวียนกับรับมันมาอย่างไม่ยินดี
เป็นใคร ใครก็โกรธ ไม่จริงอย่างนั้นหรือ?
เขาเป็นลูกศิษย์ของปีศาจกวี และประมุขแห่งชิงหยวน
โชคดีของพวกเขาที่เซียวเฉวียนไม่ได้เปิดเผยมันต่อหน้าพวกเขา ไม่อย่างนั้นสถานะลูกศิษย์ปีศาจกวีคงจะทำให้พวกเขาเลิกชูหน้าชูตาไปนานแล้ว
พวกเขาไม่เข้าใจว่าเซียวเฉวียนมีคุณงามความดีอะไร ถึงได้รับความโปรดปราณของปีศาจกวีและฮ่องเต้มากมายนัก?
เมื่อเขามีชื่อเสียงเขาก็ทะเย้อทะยานขึ้นไปบนเบื้อสูง
กระทั่งในตอนนี้ พระองค์ยังมีความไว้วางใจให้แก่เซียวเฉวียน แม้เเต่ข่าวลืออื้อฉาวก็ไม่สามารถสั่นคลอนความไว้วางใจของฮ่องเต้ที่มีต่อเซียวเฉวียนได้
พวกเขาสงสัยว่าเซียวเฉวียนได้วางยาอะไรให้ฮ่องเต้ดื่มหรือไม่?
แม้ว่าจะเป็นยาเสน่ห์หรืออะไรก็ตาม หากเผชิญหน้ากับข่าวลือที่เกี่ยวกับราชวงศ์ อ่องเต้ก็ควรถึงเวลาที่ต้องตื่นไม่ใช่อย่างนั้นหรือ?
แต่ฮ่องเต้กลับถูกคลอบงำโดยเซียวเฉวียนเหมือนดังเคย และยังช่วยเซียวเฉวียนให้พ้นข้อกล่าวหา และยังเป็นพยานว่าเขาและเม่ยซีนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์
ข่าวลือนี้ไม่สามารถกระทบต่อเซียวเฉวียนได้แม้แต่น้อย ไม่คิดว่ามันน่ารำคาญใจอย่างนั้นหรอกหรือ?
ในเมื่อฮ่องเต้ปกป้องเซียวเฉวียน ผู้คนที่ต้องการให้เซียวเฉวียนตาย ต่อให้ระดมสมองคิดหาวิธีที่แยบยล ก็คงไม่สามารถทำอะไรเซียวยเฉวียนได้!
น่ารำคาญ!
น่ารำคาญเป็นที่สุด!
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถวางตัวว่าพวกเขากำลังปกป้องอนาคตตัวเอง และพวกเขาไม่สามารถรุกรานฮ่องเต้ได้เช่นกัน
ฮ่องเต้แสดงออกอย่างชัดเจนเพื่อที่จะปกป้องเซียวเฉวียนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
แล้วใครมันจะกล้าไปกระตุกหนวดเสือกันเล่า?
ดูอย่างจ้าวจินไหลและอู๋ฟาน นี้ถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเลยทีเดียว!
ไม่ว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่ขุนนางเหล่านี้ทำได้เพียงกัดฟันแล้วกลืนมันลงไป
ในท้ายที่สุด การว่าการในช่วงเช้าเรื่องเซียวเฉวียนก็สิ้นสุดลง
เมื่อมองไปที่เหล่าเสนาบดีในห้องโถงฉางหมิงที่ต้องการให้เซียวเฉวียนตายแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ใบหน้าของพวกเขาดูน่าเกียจสิ้นดี ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้ เซียวเซียนชิวเห็นใบหน้าพวกนั้นก็รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก
คนพวกนี้ยังอยากลองดีกับท่านพ่ออย่างนั้นหรือ?
ขนาดท่านพ่อยังไม่โต้เถียงด้วย พวกเขายังต้องประสบกับความหายนะหลายต่อหลายครั้ง
ช่างโง่เขลาเหลือเกิน พวกเขาจะเก็บซ่อนความคิดจากท่านพ่อได้อย่างไร?
พวกคนโง่..
หลังจากการว่าการในช่วงเช้าสิ้นสุดลง เซียวเซียนชิวก็ตรงกลับไปยังจวนเซียวอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่นางกลับมาถึงจวนเซียว นางก็ตะโกนเสียงดังว่า "ท่านพ่อ!" พร้อมกับรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของนาง
ในเวลานี้ ดวงอาทิตย์โพล่พ้นขอบฟ้ามาได้ไม่นานนัก แสงตะวันสาดส่องลงมายังผิวโลกอย่างแผ่วเบา ท้องฟ้าปลอดโปล่ง สายลมพัดเย็นสบาย เซียวเฉวียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ใต้ต้นไม้ หลับตาเพื่อทำสมาธิ
เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเซียวเซียนชิว เขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แววตาที่อ่อนโยนของเขามองตรงไปยังเซียวเซียนชิว ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เซียวเซียนชิว เจ้าทำงานได้ดีมาก ช่วยพ่อได้เยอะทีเดียว”
ในสถานที่ที่เซียวเฉวียนไม่สามารถไปปรากฎตัวได้ด้วยตัวเอง หากแต่ต้องการที่จะทราบทุกการเคลื่อนไหว เซียวเซียนชิวก็จะต้องคอยเป็นผู้สอดแนม
เซียวเซียนชิวยิ้มออกมาและพูดว่า "เซียวเซียนชิวมีความสุขที่ได้ช่วยท่านพ่อ"
เซียวเฉวียนยกมุมปากขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู"เด็กดี แม่นางฟ้าตัวน้อย"
เซียวเซียนชิวมีความสุขมากขึ้นไปอีกเมื่อได้รับคำชมจากเซียวเฉวียน นางยิ้มออกมาอย่างสดใสราวกับดอกท้อที่ผลิบาน
หลังจากที่พ่อและลูกสาวพูดคุยกันสักพัก เซียวเซียนชิวก็สัมผัสได้ว่าเซียวเฉวียนมีบางอย่างที่ต้องคิด ดังนั้นนางจึงจากไปเพื่อไม่ให้ตนเองรบกวนเซียวเฉวียน
จากนี้ เซียวเฉวียนก็เพียงแค่รอฟังข่าวจากเฉวียนอี
นั่นคือทั้งหมดที่สำหรับตอนนี้
มาพูดถึงข่าวลือกันบ้างดีกว่า
หลังจากออกจากราชสำนัก สิ่งที่ฮ่องเต้พูดในห้องโถงก็เเพร่สะพัดออกไป
ข่าวลือที่มีมาก่อนหน้า ก็ค่อยๆหายไป
เกิดความโกลาหลจนกลายเป็นข่าวลือ!
ความสนใจของผู้คนไม่ได้อยู่ที่เซียวเฉวียนและเม่ยซี แต่อยู่ที่ตัวบุคคลที่เผยแพร่ข่าวลือ
ทุกคนอยากรู้อยากเห็นมากว่าใครกันที่ประมาท กล้าดูหมิ่นชื่อเสียงของราชวงศ์และราชครู?
หากเป็นเรื่องจริง ก็ต้องทำหลับหูหลับตาไปซะ
มีคำถามก็ต้องเก็บกลืนลงไป!
หากฮ่องเต้และคนของเซียวเฉวียนรู้เข้า บุคคลนี้มีแต่ตายกับตาย และยังมีคนพูดว่าเขาเกี่ยวข้องกับชนเผ่าทั้งเก้าอีกด้วย
ตามคำบอกเล่าของผู้คน เขาลือกันว่า คนผู้นี้ไปกระตุกหนวดเสือเพียงเพราะตนเองเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่
รนหาที่ตายด้วยตนเอง
ไม่เคยเห็นใครรนหาที่ตายเช่นนี้มาก่อน!
หากไม่ต้องการมีชีวิตแล้วล่ะก็ กระโดดลงแม่น้ำลำคลองโน้นสิ หรือจะใช้ผ้าขาวแขวนกับกิ่งไม้ก็ได้ มันยังดีกว่ามาทำให้คนอื่นเสื่อมเสีย
โลกใบนี้กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์
มารอดูกันเถิดว่าคนผู้นี้จะตายยังไง
เซียวเฉวียนถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม หวังว่าเซียวเฉวียนจะไม่ทำให้พวกเขาต้องผิดหวัง
สำหรับประชาชน นี่ถือเป็นข่าวดีที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...