รอให้เรื่องเงียบลงก่อนค่อยลงมือ
พวกเขาเป็นหน่วยลับที่แฝงตัวมานาน การแฝงตัวเป็นจุดแข็งของพวกเขา
การแฝงตัวนั้นไม่มีปัญหา แต่ทางฝั่งราชินีแห่งซินเจียงนั้น คอยเร่งเร้าพวกเขาให้กำจัดเซียวเฉวียนให้เร็วที่สุด
นั่นทำให้หน่วยลับเหล่านี้งงงวย
เซียวเฉวียนไม่ใช่ลูกเขยของราชินีเหรอ?
ทำไมต้องฆ่าเซียวเฉวียนล่ะ?
หน่วยลับเหล่านี้สงสัยมาก แต่สงสัยก็สงสัย ไม่มีใครกล้าถามหรอก
แต่ยังไงก็ตาม คำสั่งของราชินี ก็ต้องปฏิบัติตาม
การแฝงตัวแบบนี้ไม่รู้ว่าแผนการจะล่าช้าไปจนถึงเมื่อไหร่
อากุ่ยที่เพิ่งโดนด่าจนหน้าแหก ถึงจะสงสัย แต่ก็ไม่มีความกล้าที่จะถามหัวหน้า เขาไม่อยากจะโดนด่าอีก
อีกคนก็เอ่ยปากถามขึ้นว่า “หัวหน้า ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย กลัวทางฝั่งราชินีจะเอาตัวไม่รอดนะ”
หัวหน้าเย็นชาตอบว่า “ใช่ เอาตัวไม่รอด แต่เซียวเฉวียนก็ไม่ง่ายนะ!”
“อีกอย่าง นางอยู่ซินเจียง เราอยู่เมืองหลวงของต้าเว่ย เอาตัวไม่รอด นางจะทำอะไรได้ล่ะ?”
“วางใจเถอะ เราไม่กลัวนางหรอก”
ถ้าไม่ใช่เพราะงานหน่วยลับนี้ให้ค่าตอบแทนสูง หน่วยลับเหล่านี้คงไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาลากพวกเขาไป
เดิมทีพวกเขาจงรักภักดีต่อกษัตริย์แห่งซินเจียง กษัตริย์คนนี้ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างใจกว้าง หน่วยลับเหล่านี้จึงจงรักภักดีต่อเขาอย่างถึงที่สุด
พวกเขาเชื่อฟังคำสั่งของราชินีก็เพราะเกรงใจกษัตริย์
ถ้าราชินีกล้าใช้อำนาจที่ไร้เหตุผลมาข่มขู่พวกเขาจนพวกเขาโกรธ พวกเขาก็บอกเลิกงานและไม่ทำต่อ เธอก็ทำอะไรพวกเขาไม่ได้หรอก
เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้า อากุ่ยและอีกคนต่างก็มองหัวหน้าด้วยสายตาชื่นชม แข็งกร้าว บ้าบิ่น!
แท้จริงแล้ว ยังมีคนที่เอาเงินไม่อยู่จริงๆ
แม้แต่หัวหน้าก็รู้ว่า ถ้าเขาไปต่อต้านราชวงศ์ซินเจียง ก็เท่ากับตัดเส้นทางหาเงินของเขา
แม้แต่การเป็นหน่วยลับให้ราชวงศ์ซินเจียงหนึ่งเดือน ก็สามารถหาเงินได้มากกว่าที่เขาหาได้ตลอดทั้งปีในต้าเว่ย
แม้แต่รู้ว่าญาติของเขาอาจถูกราชวงศ์ซินเจียงลงโทษเพราะการไม่เชื่อฟังของเขา
หัวหน้าก็ไม่สนใจ
นี่ไม่ใช่ความแข็งกร้าว บ้าบิ่น อะไร!
หัวหน้ารู้ว่าทั้งสองคนคิดอะไรอยู่ในใจ เขาพูดเบา ๆ ว่า “วางใจเถอะ ข้ากล้าทำแบบนี้ ก็ย่อมเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว ข้าได้ส่งคนไปแอบย้ายครอบครัวแล้ว”
“พระนางตอนนี้ยุ่งมาก ไม่มีเวลาสนใจพวกเรา”
อีกอย่าง เซียวเฉวียนเป็นยังไง นางไม่รู้เหรอ?
ถ้าเซียวเฉวียนตายง่ายขนาดนั้น โลกใบนี้คงไม่มีเซียวเฉวียนแล้ว
จะเหลือให้นางมาวางแผนฆ่าเซียวเฉวียนอีกทำไม!
เดิมทีหัวหน้าวางแผนไว้แล้ว แบบนี้พวกเขาก็สบายใจแล้ว
เพราะการแฝงตัวของหน่วยลับ ทำให้คนของเซียวเฉวียนสืบหามาหลายวันก็ไม่มีความคืบหน้า
เซียวเฉวียนคิดว่า พวกมันคงกลัวถูกเปิดเผย จึงเงียบไป
เนื่องจากเป็นเช่นนั้น จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเสียเวลากับเรื่องนี้
ตราบใดที่พวกเขายังไม่สิ้นหวัง ก็จะถึงวันที่พวกเขาจะดำเนินการอีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้น เซียวเฉวียนก็สามารถตามรอยต่อไปได้
ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงเรียกคืนอำนาจสี่ที่ทำการสอบสวนเรื่องนี้
ดังนั้น ตระกูลเซียวจึงถือว่าว่างงาน
แต่ข่าวลือเกี่ยวกับตระกูลเซียวก็ยังคงแพร่สะพัด
นายหน้าที่มีชื่ออยู่ในเมืองหลวงต่างก็ขึ้นไปตะโกนเรียกที่ตระกูลเซียวแล้ว สาวๆ หลายคนยังลงไปพบปะกับตัวเองที่หน้าประตูตระกูลเซียว เหตุการณ์นี้สร้างความฮือฮาอย่างมาก ทุกคนไม่เคยเห็นเงาของเซียวเฉวียนตั้งแต่ต้นจนจบ
ยิ่งเป็นการตอกย้ำข่าวลือที่ว่าเซียวเฉวียนไม่ชอบผู้หญิงมากขึ้นไปอีก
ในเมืองหลวงที่มีขนาดใหญ่ ผู้หญิงประเภทไหนไม่มี?
เซียวเฉวียนไม่เคยมองแม้แต่แวบเดียว แถมยังเล่นการหายตัวไป
ผู้ชายปกติจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...