ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1721

แต่เขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากคนลวงโลกคนนั้นได้!

ถ้าคนลวงโลกไม่ตาย อัครเสนาบดีคงสงบสติอารมณ์ได้ยาก!

เขาเป็นคนที่หลอกลวงองค์ชายผู้ชาญฉลาดแห่งซินเจียงให้จัดการกับเซียวเฉวียน แต่กลับต้องมากลายเป็นคนพิการ

เขาคือผู้ที่ใช้ความรักของราชินีที่มีต่อหมิงเจ๋อเพื่อหลอกให้หมิงเจ๋อชักชวนให้ราชินีส่งกองกำลัง

เขาคือผู้ที่ก่อให้เกิดความโชคร้ายแก่ซินเจียง!

หากหมิงเจ๋อและราชินีมีความผิดในอาชญากรรมที่ไม่อาจยกโทษให้ได้ คนลวงโลกรายนี้ก็สมควรที่จะถูกตัดเป็นชิ้นๆ!

เฮ้อ!

เป็นการยากที่จะอธิบายว่าซินเจียงจบลงเช่นนี้ได้อย่างไร!

ท้ายที่สุดแล้ว หมิงเจ๋อก็ยังเป็นคนที่ง่ายเกินไปที่จะถูกหลอก!

องค์ชายผู้สง่างามแห่งซินเจียง ผู้มีคุณธรรมเช่นนี้ ถูกหลอกให้คิดว่าต้าเว่ยกำลังจะจัดการกับเซียวเฉวียนจริงๆ ได้อย่างไร

พูดตามหลักเหตุผลแล้ว เมื่อเขารู้ว่าเซียวเฉวียนเป็นบัณฑิตที่ยากจนไม่มีอำนาจ หมิงเจ๋อควรจะสงสัยในความถูกต้องของสิ่งที่เขาพูด

ในฐานะบัณฑิตและเป็นลูกเขยของตระกูลฉิน หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่างน้อยที่สุดเขาจะถูกเสนอชื่อให้อยู่ในรายชื่อเหรียญทองและกลายเป็นขุนนางในราชสำนัก

แต่เขายังคงเป็นลูกเขยที่แต่งเข้า เป็นบัณฑิต

บุคคลเช่นนี้จะเป็นผู้ทำลายล้างซินเจียงได้อย่างไร?

ตามที่อัครเสนาบดีกล่าวไว้ การทำงานหนักของหมิงเจ๋อ บีบบังคับให้เซียวเฉวียนต้องเลือกเส้นทางอื่น

หากหมิงเจ๋อไม่เชื่อการหลอกลวงของนักปราชญ์ มันจะต้องมีผลลัพธ์อื่นอย่างแน่นอน

หรือหากไม่มีราชินีส่งกองกำลังไป ต้าเว่ยก็ไม่สามารถตอบโต้ซินเจียงได้ และซินเจียงก็จะยังปลอดภัย

หากให้อัครเสนาบดีพูด ต้องบอกว่าคนลวงโลกคนนี้คือผู้ที่ก่อความหายนะให้กับซินเจียงตัวจริง คนที่สมควรได้รับความเลวร้ายที่สุดก็คือคนลวงโลกคนนี้!

อัครเสนาบดีโกรธมากกับกลอุบายครั้งใหญ่นี้จนเขาลูบเคราและจ้องมอง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ

หายนะอะไรเช่นนี้!

ความปรารถนาเดียวของอัครเสนาบดีในตอนนี้คือให้เขาตาย สมควรตายด้วยบาดแผลนับพัน!

ไอ้สารเลวที่นำความหายนะมาสู่ประเทศและราษฎร!

ยังจะมาตัวแทนแห่งเทียนเต๋า?

ถุย!

หากไม่จัดการเขา นั่นเป็นสวรรค์ตาบอด!

เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนยังคงนิ่งเงียบ อัครเสนาบดีจึงคิดว่าเซียวเฉวียนกำลังรอให้อัครเสนาบดีเจรจาเงื่อนไข

อัครเสนาบดีตรงไปตรงประเด็นแล้วพูดว่า "ถ้าใต้เท้าเซียวช่วยข้าฆ่าคนลวงโลก ข้าก็ยินดีที่จะฟังใต้เท้าเซียว"

ไม่ต้องการภูมิปัญญาของชีวิตนี้อีกต่อไป เขาเพียงต้องการฆ่านักปราชญ์!

นอกเหนือจากเงื่อนไขนี้แล้ว อัครเสนาบดีไม่สามารถคิดอะไรที่น่าดึงดูดใจไปกว่าเซียวเฉวียนได้

ท้ายที่สุดด้วยความแข็งแกร่งของกองทัพต้าเว่ยในปัจจุบัน ไม่จำเป็นต้องยกดินแดนในซินเจียง และพวกเขาสามารถพิชิตได้

อย่างไรก็ตาม มันง่ายที่จะพิชิตประเทศ แต่ยากที่จะควบคุมประเทศ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนในต้าเว่ยยังไม่รู้มากนักเกี่ยวกับนิสัยการใช้ชีวิตของผู้คนในซินเจียง และพวกเขาไม่รู้ว่าจะโน้มน้าวสาธารณชนอย่างไร

คงจะบริหารจัดการได้ยากกว่ามาก

มันจะแตกต่างออกไปหากมีคนจากซินเจียงยืนอยู่ในทีมต้าเว่ย และใช้ผู้คนจากซินเจียงเพื่อจัดการผู้คนจากซินเจียง

นอกจากนี้บารมีของอัครเสนาบดีในซินเจียงยังค่อนข้างสูง

แม้ว่าเขาจะยอมจำนนต่อต้าเว่ย ภายใต้สถานการณ์นี้ ผู้คนส่วนใหญ่จะยังคงเข้าใจ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจตอนนี้หรือในระยะเวลาอันสั้น แต่พวกเขาจะเข้าใจมันในอนาคต

แต่อัครเสนาบดีไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนจะยอมรับเงื่อนไขนี้หรือไม่ หรือเขาคิดว่ามันยังไม่เพียงพอ

ขณะที่อัครเสนาบดีกำลังไตร่ตรอง เซียวเฉวียนก็ตอบตกลงทันที "ได้! เป็นการตกลง!"

การชนะใจอัครเสนาบดีคือจุดประสงค์ของเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว อัครเสนาบดีก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปชั่วขณะ

ทันที เซียวเฉวียนเลิกคิ้วและพูดว่า "ท่านอัครเสนาบดีเชื่อใจเซียวเช่นนี้มากรึ?"

ท่านไม่กังวลหรือว่า ตัวข้าเซียวเฉวียนจะกลับคำพูด

อัครเสนาบดีอดไม่ได้ที่จะร้องไห้และหัวเราะในใจ นอกจากเซียวเฉวียนแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะมีใครอีกที่สามารถสังหารนักปราชญ์ได้

“ข้าเชื่อในนิมิตของตัวเอง และข้าจะไม่มองคนผิด”

ชาวเมืองเมืองหลวงเข้าแถวตั้งแต่ประตูเมืองแต่เช้า เพื่อรอการกลับมาของกองทัพตระกูลฉินอย่างมีความสุข

กองทัพของตระกูลฉินแข็งแกร่งมาก พวกเขาไปต่อสู้เพื่อชัยชนะอันยิ่งใหญ่อย่างลับๆ และกลับมา

สุดแกร่ง!

ผู้คนก็พูดถึงเรื่องนี้

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นบนท้องฟ้า ในที่สุดผู้คนคอยาวก็เห็นกองทัพตระกูลฉินเข้ามาหาพวกเขาอย่างทรงพลังและสง่างาม

เจ้าครองนครทั้งสามที่ถูกมัดด้วยเชือก ถูกกองทัพตระกูลฉินจับกุมกลับมาที่เมืองหลวงก็ก้มศีรษะลงต่ำ หวังว่าพวกเขาจะขุดหลุมและฝังตัวเองในนั้นได้

หวงเฟยมองดูรูปร่างหน้าตาของพวกเขา มีการเยาะเย้ยแวบวาบขึ้นมาในดวงตาของเขา และบ่นในใจว่า "ยังรู้ว่าไม่กล้าเผชิญหน้ากับผู้คน ยังอยากมีเกียรติอีกเหรอ"

"ถ้ารู้แต่แรก ไฉนถึงทำต้องตั้งแต่แรก?”

แต่ท้ายที่สุด ก็เป็นเจ้าครองนครและเป็นสมาชิกของราชวงศ์ หวงเฟยตัดสินใจและไม่กล้าพูดด้วยปากของเขา

แม้ว่าเจ้าครองนครทั้งสามนี้จะเป็นคนบาปอยู่แล้ว และฮ่องเต้ไม่ได้ออกคำสั่งให้ประหารชีวิตพวกเขา แต่ตัวตนของพวกเขายังคงอยู่และไม่มีใครกล้ารุกรานพวกเขา

ดังนั้น เมื่อฉินเซิงและหวงเฟยเห็นพวกเขาก้มหัว ก็ได้แต่ปล่อยพวกเขาไป

"ขอแสดงความยินดีกับนายพลฉินในการกลับมาอย่างมีชัย!" ผู้คนต่างแสดงความยินดีกับฉินเซิงทีละคน

ฉินเซิงกำหมัดของเขาไว้ขอบคุณ

ตลอดทางสู่เมืองหลวงก็เต็มไปด้วยผู้คนที่กระตือรือร้นทั้งสองฝ่าย ต่างให้กำลังใจกันอยู่เสมอ มีรอยยิ้มบนใบหน้า มีความสุขมากกว่าช่วงปีใหม่เสียอีก

เป็นเรื่องจริง การปราบปรามการกบฏโดยเจ้าครองนครหมายความว่าความกังวลภายในของต้าเว่ยได้รับการแก้ไขแล้ว

จากนี้ไป พวกเขาสามารถมุ่งความสนใจไปที่การพัฒนา และทำให้เว่ยแข็งแกร่งขึ้น!

ฉินเซิง ให้หวงเฟยและกองกำลังตระกูลฉินหลายคนเพื่อคุ้มกันเจ้าครองนครทั้งสามเข้าไปในพระราชวัง ในขณะที่กองกำลังที่เหลือของตระกูลฉินกลับไปที่จวนฉินก่อน

ในวัง มีคนจำนวนมากนั่งอยู่ในห้องโถงฉางอาน

คนเหล่านี้เป็นสมาชิกของราชวงศ์

หลังจากได้รับข่าวว่ากองทัพตระกูลฉินมาถึงเมืองหลวงในวันนี้ ฮ่องเต้ทรงจงใจเรียกสมาชิกราชวงศ์สองคนมารออยู่ที่นี่

จุดประสงค์คือเพื่อลงโทษเจ้าครองนครทั้งสาม