ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1752

ในเวลานี้ เหล่าผู้เฒ่าอาวุโสตระหนักได้ว่าการเป็นเพื่อนกับเซียวเฉวียนนั้นมีประโยชน์

อย่างน้อยก็สามารถเพิ่มพูนความรู้ของตัวเองได้

และชิงหลงก็ไม่ได้ทำให้ผู้อาวุโสผิดหวัง เขาหยิบปืนขึ้นมาและอธิบายให้เหล่าผู้เฒ่าฟังถึงหน้าที่และวิธีการใช้งาน

อีกทั้งยังสาธิตวิธีการใช้งานให้ดูอีกด้วย

“ปัง!” กระสุนก็ถูกสิงออกไปด้วยความเร็วปานสายฟ้า

เหล่าผู้อาวุโสต่างรู้สึกประหลาดใจ มีรอยยิงโผล่ขึ้นมาจากพื้นห้องโถงใหญ่

บริเวณที่ถูกยิงจนเป็นรูนั้น ยังมีควันสีขาวลอยออกมา

มันน่าทึ่งเสียจริง!

เหล่าผู้อาวุโสต่างพากันจ้องมองไปที่หลุมนั้นเป็นเวลานาน โดยที่ไม่แม้สนใจที่จะมองไปทางอื่นเลยสักนิด

ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาจะจ้องมองอยู่แบบนั้น เพราะตั้งแต่ที่พวกเขาเกิดมา พวกเขาก็เพิ่งที่จะเคยเห็นอาวุธที่ทรงพลังแบบนี้เป็นครั้งแรก

อาวุธประเภทนี้ เมื่ออยู่ในสนามรบแล้วถือว่าสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างมาก มากกว่าคนของคุนหลุนที่มีความกล้าหาญเสียอีก

ต่อให้คน ๆ หนึ่งจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน เมื่อสู้โดยที่ไม่ใช้ปืนแล้ว ก็ยังต้องบาดเจ็บด้วยกันทั้งคู่อยู่ดี

ต่างกับปืน ตราบใดที่ยิงได้รวดเร็วและมีความถนัดในการใช้มัน ต่อให้ช่วงเวลานั้นท่านอ่อนแอแค่ไหน ท่านก็จะสามารถเอาชนะศัตรูได้

ชิงหลงพูดต่ออีกว่า คนที่มีความว่องไว จะสามารถหลบหลีกกระสุนปืนได้ทัน

เมื่อฟังแบบนี้แล้ว เหล่าผู้อาวุโสก็อยากจะลองใช้งานดูสักครั้งหนึ่ง

ก่อนอื่น ท่านผู้อาวุโสชีซิงก็ได้กล่าวขึ้นมาว่า: “องค์รัชทายาท ท่านอยากเริ่มยิงก่อนหรือไม่ขอรับ”

ภายในแววตาของชิงหลงนั้นได้แสดงความไม่มั่นใจออกมา: “ท่านผู้อาวุโส ท่านแน่ใจขอรับว่าต้องการจะลองดู”

ด้วยอายุที่มากของผู้อาวุโสแล้ว เขายังจะสามารถหลบกระสุนได้ แต่ชิงหลงเกรงว่าเขาจะไม่สามารถยิงตอบโตได้ในทันทีทันใด

ชิงหลงถูกท่านผู้อาวุโสเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเล็ก เขาสามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้ชิงหลงกำลังคิดอะไรอยู่

เมื่อชิงหลงแสดงท่าทางที่ดูลังเลใจ ท่านผู้อาวุโสก็ถามเข้าไปว่า: “เหตุใดองค์รัชทายาทจึงไม่เชื่อมั่นในตัวข้า ท่านคิดว่าข้าหลบลุกกระสุนไม่ได้หรอ”

“องค์รัชทายาท หากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ก็ถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่ข้ายินยอมที่จะให้มันเกิดขึ้นเอง”

ชีซิงยืนกรานจะลองดู

ชิงหลงไม่มีทางเลือก นอกจากปฏิบัติตามความปรารถนาของเขา ชิงหลงยกปืนขึ้นมาต่อหน้าชีซิง: “ท่านเตรียมพร้อมแล้วรึยัง”

ชีซิงใช้มือตบหน้าอกและพูดว่า: “ข้าพร้อมแล้วขอรับ!”

ชิงหลงขยับไกปืนและมองเป้ายิงกระสุนใส่ชีซิง

ชิงหลงได้หลีกเลี่ยงที่จะยิงไปยังบริเวณจุดที่สำคัญของร่างกาย

แต่อย่างไรก้ตามท่านผู้อาวุโสก็สามารถไหวตัวหลบหลีกลูกกระสุนได้ทัน

ท่านผู้อาวุโสก็ยังเป็นท่านอาวุโสอยู่ดี แม้อายุจะมาก แต่ไหวพริบการเคลื่อนตัวนั้นกลับรวดเร็ว คล่องแคล่ว ว่องไว

ช่างไม่เลวเลยเสียยจริง

ชิงหลงยิ้มเบา ๆ และพูดขึ้นว่า: “ท่านนี่เก่งเสียจริง!”

ชีซิงเหลือบไปมองกระสุนที่อยู่ในมือพร้อมพูดว่า: “การจับลูกกระสุนด้วยมือเปล่า ถือเป้นการทดสอบความว่องไวอย่างหนึ่ง”

ชิงหลงพยักหน้าตอบเห็นด้วย

เมื่อมีอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้เกิดขึ้นบนโลก ท่านผู้อาวุโสก็หวังว่าทางชนเผ่าของพวกเขาจะมีแบบนี้บ้าง

ชีซิงถามองค์รัชทายาทว่า: “ท่านทราบหรือไม่ว่าอาวุธชิ้นนี้ถือกำเนิดจากที่ใด”

ชิงหลงตอบไม่รู้จากใจจริง

อาวุธอันทรงพลังนี้สามารถกล่าวได้ว่าเป็นสมบัติของราชวงศ์เว่ย ต่อให้เขาต้องการทราบที่อยู่ของมัน เซียวเฉวียนก็จะเก็บมันไว้เป็นความลับอยู่ดี

เป็นเหตุผลเดียวกันที่ไม่ต้องการเผยวิธีการ เคล็ดลับการต่อสู้ของคุนหลุนให้ผู้ให้รับรู้

แม้ความสัมพันธ์ระหว่างชิงหลงและเซียวเฉวียนจะดีแค่ไหน ชิงหลงก็ทราบดีว่าอะไรควรถาม ไม่ควรถาม

ต่อให้ชิงหลงรู้ เขาก็จะไม่เผยแพร่เรื่องนี้ให้ท่านผู้อาวุโสทราบอย่างแน่นอน

คุนหลุนในตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว

เดี๋ยวเดียวก็ผ่านไปครึ่งปีแล้ว

ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมาเซียวเฉวียนและเซวียนหยูได้อาศัยอยู่ที่หอคอยเหลียนเซียง

ภายใต้การฝึกฝนของเซวียนหยู ฝีมือกังฟูของสือหลิวก็พัฒนาไปได้อย่างก้าวกระโดด ไม่ใช้เรื่องกล่าวเกินจริงเลยแม้แต่น้อย หากจะบอกว่าเขาสามรถใช้มือเปล่าฆ่าเสือได้

สือหลิวได้ให้พ่อครัวทำอาหารชนิดหนึ่งที่มีวัตถุดิบหลักมาจากเนื้อย่าง

เนื่องด้วยท่านผู้พิทักษ์จูเสินยิ่งต้องการกินเนื้อย่างหรือเนื้อแกะทั้งตัว

เพื่อเนื้อนี้แล้ว จูเสินยิ่งได้กระซิบข้างหูเซียวเฉวียนไปตั้งหลายครา

อาหารที่น่ากินถึงเพียงได้ดึงดูดจูเสินยิ่งอย่างมาก

อาหารชนิดนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ และเขาก็ต้องการที่จะชิมมัน

ในสมัยปัจจุบันมู่จิ่นเป็นพ่อครัวที่มากความฝีมือ คงปฏิเสธไม่ได้ที่เขาจะสอนวิธีการทำอาหารชนิดนี้ใช่ไหมล่ะ

เพราะเหตุนี้เซียวเฉวียนจึงไม่เข้าร่วมการประลองด้วย เขาเพียงต้องการเป็นเพียงผู้ชิมที่ดี

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา พระอาทิตย์ก็เริ่มตกดิน เหล่าพ่อครัวก็ได้ทำอาหารเสร็จทันที

ตามที่เซียวเฉวียนคิดไว้ไม่มีผิด เนื้อแกะที่พ่อครัวย่างก็ไม่ต่างอะไรมากนักกับรสชาติในสมัยปัจจุบัน แต่เพียงแค่ไม่มีเครื่องปรุงรสผสมเข้ามาด้วย

ถึงกระนั้น ในช่วงเวลานี้ก็ยากที่จะหาคนที่สามารถย่างเนื้อให้มีรสชาติที่อร่อยได้ รสชาติที่เกินกว่าจะบรรยายออกมาได้

เมื่อเทียบกับเซียวเฉวียนแล้ว เซียวเฉวียนยังคงต้องพัฒนาฝีมือการทำอีกเยอะ

อย่างที่จูเสินยิ่งได้กล่าวไว้

นี่มันคือต้นตำหรับแห่งรสชาติความอร่อย

แม้แต่เซวียนหยูที่คุ้นเคยกับอาหารอันโอชะที่อยู่ในหอปี้เซิ่ง ก็ยังได้รับการยกย่องการยกย่องว่าเนื้อย่างมีรสชาติที่แสนอร่อย

แท้จริงแล้วอาหารในหอเหลียนเซียงดีกว่าอาหารในหอปี้เซิ้งอย่างมาก

เพราะเจ้าของร้านเหลียนเซียงคนก่อน เป็นพ่อครัวที่มีชื่อเสียง ไม่เหมือนกับเจ้าของร้านปี้เซิ่งที่เป็นแค่มือสมัครเล่นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่เซียวเฉวียนมาจากเมืองจีน อาหารที่ทำนั้นย่อมมีรสชาติอร่อยกว่ากลุ่มชาวพื้นเมืองเป็นธรรมดา