ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1758

ตามนี้ สาวกของสำนักหมิงเซียนเหล่านี้ก็จะถูกย้ายเช่นกัน

นักปราชญ์ไม่สามารถหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับพวกเขาและตัวเขาเองได้สักระยะหนึ่งแล้ว

นักปราชญ์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า และในที่สุดก็ตัดสินใจอพยพสาวกเหล่านี้ออกไปชั่วคราว ปล่อยให้พวกเขาหาสถานที่ที่จะปักหลัก

เมื่อเหล่าสาวกได้ยินว่านักปราชญ์กำลังจะจากไปก็แอบมีความสุข

ในอดีตพวกเขาคงแสดงจุดยืนว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตามที่นักปราชญ์อยู่และจะติดตามเขาไปจนตัวตาย

แต่ตั้งแต่นักปราชญ์กลับมาที่ภูเขาจงหนาน เหล่าสาวกของเขากลับหวาดกลัวต่อเขามากกว่า

สิ่งที่นักปราชญ์ทำ ต่างจากนักปราชญ์ที่อยู่ในใจของพวกเขา

นักปราชญ์ในทุกวันนี้มีความรุนแรง ฉุนเฉียว และน่ากลัวมาก

เพียงเขามองดูเหล่าสาวก พวกเขาก็หวาดกลัวจนนอนไม่หลับทั้งคืน

การได้อยู่ใกล้คนแบบนี้ ทำให้รู้สึกหดหู่และเป็นกังวลทุกวัน

เดิมทีพวกเขามีความคิดที่จะทิ้งนักปราชญ์

แต่เมื่อเขาคิดว่าถ้าเขาล้มเหลวที่จะหลบหนีและถูกนักปราชญ์จับได้ เขาจะตายอย่างแน่นอน เขาไม่กล้าที่จะหลบหนี

ตอนนี้นักปราชญ์ริเริ่มที่จะส่งพวกเขาออกไปเพื่อที่พวกเขาจะได้รวมตัวกันและแยกทางกัน และทุกคนก็มีความสุข

อย่างไรก็ตาม พวกเขาคิดมากเกินไป

นักปราชญ์พูดอย่างเย็นชา “หากมีความจำเป็นในอนาคต ข้าจะเรียกพวกเจ้า”

แงแงแง

เรียหทำไม?

ไม่ต้องเรียกรวมตัวกัรแล้ว เรามารวมตัวกันและแยกจากกันโดยดีเถอะ

แม้ว่าในใจของเหล่าสาวกจะมีความไม่เต็มใจนับหมื่น แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าปล่อยมือแม้แต่คนเดียว

พวกเขาเชื่อว่าถ้าพวกเขากล้าปฏิเสธ นักปราชญ์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาเห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้

เพียงเพราะพวกเขาไม่ตอบสนองต่อนักปราชญ์ในทันที นักปราชญ์ก็ถามอย่างเย็นชาพร้อมกับเลิกคิ้วว่า "ทำไม พวกเจ้ามีข้อโต้แย้งอะไรรึ?"

เหล่าสาวกรีบตอบพร้อมกันว่า "ไม่กล้า ไม่กล้า พวกเขารอการเรียกตัวจากอาจารย์อยู่เสมอ!"

ใบหน้าของเขาดูดีขึ้นแล้วและเขาก็พูดอย่างใจเย็น "เอาล่ะ ไปกันเถอะ"

เหล่าสาวกแอบหลั่งเหงื่อเย็นและจากไปเพื่อตอบสนอง

เก็บสิ่งของของเจ้าเมื่อถึงเวลาบรรจุ และลงจากภูเขาหลังจากจัดของแล้ว

คนจำนวนมากหมายถึงเป้าหมายใหญ่ หลังจากที่เหล่าสาวกแยกย้ายกันไป นักปราชญ์ก็เป็นเพียงคนเดียวบนภูเขา แม้ว่าชิงหลง และเซียวเฉวียนมาที่ภูเขา มันก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับนักปราชญ์ที่จะจัดการกับพวกเขา

ดังนั้น นักปราชญ์จึงตัดสินใจอยู่ที่ภูเขาจงหนาน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความสนใจของชิงหลง นักปราชญ์จะไม่ไปที่ภูเขาคุนหลุนในขณะนี้และมองหาสถานที่อื่น

ในความเป็นจริง นอกจากภูเขาคุนหลุนแล้ว ยังมีสถานที่อื่นที่เหมาะสำหรับนักปราชญ์ด้วย และสถานที่นั้นคืออันหยวน

แม้ว่าทาสคุนหลุนในอันหยวน จะแย่กว่าชาวคุนหลุนเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังดีกว่าชาวต้าเว่ยและซินเจียงมาก

หากเจ้าไม่สามารถฆ่าชาวคุนหลุนได้ เจ้าสามารถทำสิ่งที่ดีที่สุดถัดไปและฆ่าทาสของคุนหลุนได้

ยิ่งไปกว่านั้น ทาสคุนหลุนยังมีความต่ำต้อยโดยธรรมชาติ และจะไม่ดึงดูดความสนใจแม้ว่าพวกเขาจะตายก็ตาม

หากเขานึกถึงสถานที่นี้ได้ก่อนหน้านี้ นักปราชญ์คงไม่ไปที่ภูเขาคุนหลุนเพื่อฆ่าผู้คนที่เสี่ยงจะทำให้ชาวคุนหลุนขุ่นเคือง

หอคอยเหลียนเซียง แห่งซินเจียง

เซียวเฉวียนกำลังนั่งสมาธิอยู่ที่สนามหญ้า

เสวียนอวี๋ยังนั่งถัดจากเซียวเฉวียนและนั่งสมาธิ

พวกเขาสองคนนั่งอยู่ที่นี่มาสองชั่วโมงแล้ว

เดิมทีซือหลิวต้องการมาพบเสวียนอวี๋ ขอให้เสวียนอวี๋ชี้นำเธอต่อไป

แต่เห็นว่าทั้งสองคนกำลังนั่งสมาธิอย่างจริงจัง และซือหลิวก็อึดอัดเกินกว่าจะรบกวนพวกเขา

ซือหลิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากล้มเลิก

เขาอดไม่ได้ที่จะหยุดและผ่อนปรนตัวเองบ้าง

ทันทีที่ความอยากอาหารของซือหลิวถูกกระตุ้น เขาก็หยุดชั่วคราว และซือหลิวก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเขาอย่างสงสัย

แต่ซือหลิวไม่ได้เร่งรีบเขา

ควรให้คนเขาพักหายใจสักหน่อยมิใช่หรือ?

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาที ในที่สุดชายคนนั้นก็สงบลง และทันใดนั้นก็สังเกตเห็นว่าซือหลิวมองเขาอย่างไม่อดทนเล็กน้อย

พนักงานเสิร์ฟยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าของร้าน ข้าขอโทษ ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านต้องรอนาน"

ซือหลิวพูดด้วยความโกรธ "หยุดพูดเรื่องไร้สาระ บอกข้าทีว่าเรื่องใหญ่คือเรื่องอะไร!“

เรื่องตกใจ?

พอเอ่ยถึงเรื่องนี้ สหายยังคงยังคงสามารถเชื่อถือได้

อย่างไรก็ตาม มีคนพูดเช่นนั้น และเขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ดังนั้นเขาจึงต้องบอกซือหลิวและปล่อยให้เธอตัดสินเอง

ผู้ร่วมงานพูดอย่างลึกลับว่า "ข้าได้ยินมาว่าองค์ชายหมิงเจ๋อเสียชีวิตอย่างอนาถบนภูเขาหมิงเซียน"

เป็นเรื่องที่น่าตกใจ แต่ซือหลิวไม่สนใจข่าวนี้

องค์ชายผู้สง่างามแห่งซินเจียง กษัตริย์สวรรคตก็ไม่ปรากฏตัว และเขาไม่ปรากฏตัวในช่วงที่ซินเจียงเกิดสงคราม ซือหลิวคิดมานานแล้วว่าเขาตายแล้ว

ตายต่างกันตรงไหน?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือซือหลิวได้ยินมาว่า หมิงเจ๋อมีความแค้นกับเซียวเฉวียน

เธอไม่สนใจเกี่ยวกับชีวิตหรือความตายของบุคคลที่มีความแค้นกับเจ้านายของเธอ

ข่าวนี้น่าตกตะลึงมาก แต่ซือหลิวไม่ได้แสดงความประหลาดใจเลย เขาถามเชิงสัญลักษณ์ว่า หมิงเจ๋อตายได้อย่างไร ทำไมเขาถึงไม่ตาย?

นี่เป็นการไม่เคารพการทำงานหนักของผู้ชายคนนี้ที่วิ่งกลับมา

ผู้ร่วมงานลังเลเล็กน้อยและพูดว่า "เจ้าของร้าน ท่านไม่เกิดความอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยเหรอ?"