ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1780

เมื่อเรื่องเหล่านี้เสร็จสิ้น เซียวเฉวียนก็สามารถพาครอบครัวของเขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้

เขาหวังว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วๆ นี้ ดังนั้นเขาจึงต้องการ จบเรื่องเหล่านี้โดยเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้นักปราชญ์ยังคงลอยนวลอยู่ และยังมีโอกาสที่จะทำร้ายนักรบต่อไป เซียวเฉวียนจึงต้องหาตัวเขาให้พบเพื่อหยุดยั้งการฆาตกรรม

แต่ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแส เซียวเฉวียนจึงต้องกลับไปเมืองหลวง เขาไม่สามารถอยู่ที่เกาะนกกสาได้นาน

พูดมาทั้งหมด สรุปก็คือ ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร ข้าก็ต้องกลับเมืองหลวง

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนก็จากเมืองหลวงไปนานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว เขาต้องกลับไปดูจวนเซียว ไปดูองค์หญิงต้าถงและเซียวหมิงชิว

นอกจากนี้ เขายังต้องไปดูว่าหอปี๋เซิ่งและบ่อนพนันได้รับการบูรณะใหม่เป็นอย่างไร

เซียวจิงรู้ดีว่าเซียวเฉวียนอยู่ที่เกาะนกกระสาได้ไม่นาน แม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่เต็มใจ แต่เธอไม่ได้รั้งเซียวเฉวียนไว้ เธอยิ้มและพูดว่า “เมื่อพี่ชายกลับไปแล้ว อย่าลืมทักทายพี่สะใภ้และหลานสาวจากจิงเอ๋อร์ด้วย”

เซียวเฉวียนยิ้มจางๆ และพูดว่า “แน่นอน พวกเจ้าอยู่ดูแลตัวเองนะ เจอกันใหม่”

เมื่อตัดสินใจแล้ว เสี่ยวเซียนชิวก็ไม่อยากพูดอะไรอีก เธอเพียงมองเซียวเฉวียนและเสวียนอวี๋จากไป

ร่างของพวกเขาหายไปจากสายตาในพริบตา

มาอย่างรีบร้อน ไปอย่างรีบร้อน

อาสือกลับไปทำงานต่อ

เซียวจิงพาเสี่ยวเซียนชิวกลับไปที่พักของเธอ

ในสมัยโบราณ การมีวิชาตัวเบาทำให้การเดินทางสะดวกสบาย และการมีวิชานี้ยิ่งทำให้การเดินทางสะดวกยิ่งขึ้น รวดเร็วกว่าเครื่องบินในยุคปัจจุบัน

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งดอกไม้ธูป เซียวเฉวียนและเสวียนอวี๋ก็กลับมาถึงเมืองหลวง

พวกเขาไม่ได้หยุดที่ประตูเมือง แต่ตรงไปที่จวนเซียว

สิ่งแรกที่พวกเขาทำเมื่อกลับมาถึงจวนเซียวคือเทมันเทศที่ซ่อนอยู่ในภาพชุนเซี่ยว ออกมา

เซียวเฉวียนนำมันเทศที่ขุดจากเกาะนกกระสากลับมาครึ่งหนึ่ง

ดังนั้น เมื่อเทมันเทศทั้งหมดออกมา มันเทศจึงกองรวมกันเป็นภูเขาเล็กๆ

ทุกคนในจวนเซียวรู้ดีว่ามันเทศอร่อยแค่ไหน ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นมันเทศมากมาย ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น มากกว่าตอนที่พวกเขาเห็นเงินสีขาว

แม้ เงินที่พวกเขาเห็น ส่วนใหญ่จะไม่เข้ากระเป๋าของพวกเขา แต่กองมันเทศนี้ พวกเขาจะได้กินแน่นอน

ก่อนหน้านี้ เซียวเฉวียนเคยนำเถาของมันเทศกลับมาเมืองหลวง ปลูกมันเทศและพวกเขามีโอกาสได้ลองชิม แต่ไม่จุใจ

ตอนนี้เซียวเฉวียนนำมันเทศกลับมาเยอะขนาดนี้ พวกเขามีความสุข

เฉวียนอีพูดด้วยสายตาที่เป็นประกายว่า “นายท่าน ท่านไปเอามันเทศมาจากไหนเยอะขนาดนี้ขอรับ?”

เซียวเฉวียนตอบอย่างเย็นชาว่า “เกาะนกกระสา”

เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อว่า “พวกเจ้าหาที่เก็บมันเทศเหล่านี้ไว้ อยากกินก็ต้มกินได้”

เซียวเฉวียนเคยบอกวิธีการกินมันเทศหลายแบบกับคนเหล่านี้แล้ว ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก

เฉวียนอีและคนอื่นๆ ตอบว่า “ขอรับ นายท่าน!”

จากนั้นเซียวเฉวียนก็สั่งให้คนหาถุงปุ๋ยมาใส่มันเทศจนเต็มครึ่งถุง

คนในบ้านอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเซียวเฉวียนจะเอาถุงมันเทศนี้ไปที่ไหน

เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชาว่า “เอาไปเข้าวังถวายให้กับฝ่าบาท”

ฮ่องเต้คิดถึงมันเทศมานานแล้ว ตอนนี้เซียวเฉวียนเอา กลับมา ก็เลยใส่ถุงเอาไปให้เขา

มันเทศไม่เยอะ เพราะคนในจวนมีเยอะที่จะต้องกิน ฮ่องเต้ก็ประหยัดๆ กินให้น้อยๆ

ถ้าอยากกินมาก ฮ่องเต้ก็สามารถสั่งให้คนปลูกได้ เพราะในวังมีแรงงานและพื้นที่มากมาย

ถ้าฮ่องเต้ไม่เสียดาย สวนหลวงก็สามารถปลูกมันเทศได้ เพียงพอให้คนในวังกินได้

สรุปว่า ถ้าอยากปลูก ที่ไหนก็สามารถปลูกมันเทศได้

เมื่อได้ยินว่ามันเทศเป็นของฮ่องเต้ ทุกคนก็สงสัยว่า เซียวเฉวียนเอา กลับมาเยอะขนาดนี้ แต่ให้ฮ่องเต้แค่ครึ่งถุง เซียวเฉวียนงกกับฮ่องเต้หรือเปล่า?