ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1782

แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นความสัมพันธ์ฉันท์มิตรที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ แต่ฮ่องเต้ก็ช่วยเหลือเซียวเฉวียนอย่างแท้จริงในยามที่เซียวเฉวียนลำบากที่สุด เซียวเฉวียนไม่สามารถลืมความเมตตาครั้งนี้ได้

แต่ความเมตตาไม่สามารถวัดได้ด้วยเงินทอง การวัดด้วยเงินทองนั้นช่างต่ำต้อย

ดังนั้น เซียวเฉวียนสามารถออกเงินให้ฮ่องเต้ก่อน โดยไม่ต้องให้ฮ่องเต้เขียนสัญญา แต่ฮ่องเต้ต้องคืนเงินนี้

ฮ่องเต้ยิ้มและพูดว่า “ข้าจำไว้แน่นอน”

ด้วยนิสัยรักเงินของเซียวเฉวียน ถึงแม้ว่าฮ่องเต้จะจำไม่ได้ เซียวเฉวียนก็จะหาวิธีให้ฮ่องเต้จำได้

ไม่มีใครสามารถเอาเปรียบเซียวเฉวียนได้ เว้นแต่เซียวเฉวียนจะยินยอม

การเบี้ยวหนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้

เรื่องนี้จึงตกลงกันด้วยดี

ต่อมา เซียวเฉวียนต้องการพูดคุยเรื่องที่สองกับฮ่องเต้” ฝ่าบาท เหมิงเอ้าตอนนี้เหมือนกับไป๋ฉี่แล้ว สามารถทำงานด้วยตัวเองได้แล้ว หากฝ่าบาทต้องการใช้งานเขา ฝ่าบาทสามารถจัดการได้”

พูดง่าย ๆ ก็คือ เหมิงเอ้าสามารถออกศึกได้แล้ว ราชสำนักสามารถใช้งานเขาได้ เขาสามารถทำงานให้ราชสำนักได้แล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของฮ่องเต้ก็เป็นประกายขึ้นและพูดว่า “จริงหรือ?”

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าเป็นสองผู้พิทักษ์ของเซียวเฉวียน เป็นผู้ที่เซียวเฉวียนตั้งใจฝึกฝนขึ้นมา

ไป๋ฉี่ถูกส่งไปประจำการที่รัฐมู๋อวิ๋น สำหรับเซียวเฉวียน เขากลายเป็นแขนขวาที่แข็งแกร่งที่สูญเสียไป เหลือเพียงเหมิงเอ้า เขาเต็มใจที่จะส่งมอบเขาให้ฮ่องเต้จริงๆ หรือ?

เซียวเฉวียนมองฮ่องเต้อย่างเย็นชาและพูดว่า “จริงสิ”

ข้าเซียวเฉวียนจะนำเรื่องตลกแบบนี้มาพูดเล่นหรือ?

ไม่ เซียวเฉวียนไม่ใช่คนที่นำเรื่องแบบนี้มาพูดเล่น

ฮ่องเต้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ขุนพลผู้มีความสามารถ

เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ขอบคุณอาจารย์ที่คิดถึงต้าเว่ยเช่นนี้"

นี่คือคำพูดจากใจจริงของฮ่องเต้

ต้องขอบคุณเซียวเฉวียนที่ทุ่มเทให้กับต้าเว่ย วางแผนทีละขั้นตอน เพื่อแลกกับสถานการณ์ปัจจุบันของต้าเว่ย

ตอนนี้เซียวเฉวียนยังทุ่มเทให้กับต้าเว่ย มอบแขนขวาของเขาให้กับฮ่องเต้เพื่อให้พวกเขาทำงานเพื่อต้าเว่ย

ฮ่องเต้รักความสามารถได้ไป๋ฉีและเหมิงเอ้า ราวกับได้รับสมบัติล้ำค่า!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซียวเฉวียนเคยพูดไว้ว่า คนที่มีความสามารถเป็นพลังขับเคลื่อนหลักในการพัฒนาต้าเว่ย

ความรักที่มีต่อความสามารถของฮ่องเต้ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

เซียวเฉวียนทุ่มเทช่วยเหลือฮ่องเต้ด้วยเหตุผลหลายประการ นอกเหนือจากภารกิจของเซียวเฉวียนที่ต้องการความช่วยเหลือจากฮ่องเต้แล้ว ยังเป็นเพราะฮ่องเต้เป็นฮ่องเต้ที่ดีที่ปกครองเพื่อประชาชน

เขาฉลาดและรักความสามารถ

ในสายตาของเขา ต้นกำเนิดไม่สำคัญ คนที่มีความสามารถจะได้รับการยกย่อง

ในใจของเขาเต็มไปด้วยประชาชนต้าเว่ย

บุคคลเช่นนี้สมควรได้รับความช่วยเหลือจากเซียวเฉวียน

นอกจากนี้ ดังที่มู่จิ่นกล่าวไว้ มันเป็นโชคชะตาที่วิญญาณของเซียวเฉวียนจะเจาะเข้าไปในต้าเว่ย

จากบทสนทนา ดูเหมือนว่าภารกิจที่เซียวเฉวียนวิญญาณข้ามภพมา คือการช่วยเหลือฮ่องเต้พลิกชะตาต้าเว่ย ให้กลับมาสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง

ถึงแม้ว่าตอนแรกเซียวเฉวียนจะไม่มีความคิดแบบนี้ แต่ด้วยโชคชะตา เขาถูกผลักดันให้เดินบนเส้นทางนี้โดยไม่รู้ตัว

เขาและฮ่องเต้เป็นพวกเดียวกัน

เซียวเฉวียนยิ้มจางๆ และตอบว่า “ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องเกรงใจข้า”

แม้จะไม่ได้ช่วยฮ่องเต้ แต่เพื่อชีวิตที่สงบสุขของตัวเอง เซียวเฉวียนก็จะหาวิธีพลิกสถานการณ์นี้ โดยใช้ความรู้ทั้งหมดของเขาสร้างต้าเว่ยที่สงบสุข

นอกจากจะนำมันเทศมาถวายและปรึกษากับฮ่องเต้เรื่องทาสคุนหลุนแล้ว เซียวเฉวียนก็ไม่มีธุระอื่นอีก

เรื่องนักปราชญ์และชาวยุทธ์แท้ เซียวเฉวียน ไม่มีเบาะแส จึงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับฮ่องเต้ดี พูดไปก็อาจจะเสียเรื่อง

แต่ถึงเซียวเฉวียนจะไม่พูด ฮ่องเต้ก็ยังเอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

คำว่า “โง่เขลา” เป็นคำที่ฮ่องเต้เรียนรู้มาจากเซียวเฉวียน

แม้นักปราชญ์สามารถคำนวณได้ว่าเซียวเฉวียนคือตัวแปรสำคัญ จำเป็นต้องกำจัด

เขาไม่ลงมือเองทำไม?

หรือให้ลูกศิษย์ในสำนักไปจัดการ

ฆ่าเซียวเฉวียนตอนที่เขายังไม่แข็งแกร่ง ไม่ใช่วิธีที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดเหรอ?

แต่เขาไม่ทำ ดันไปยุยงองค์ชายหมิงเจ๋อแห่งซินเจียง ให้มาฆ่าเซียวเฉวียน

หมิงเจ๋อนั้นก็โง่ ตอนแรกมีโอกาสมากมายที่จะฆ่าเซียวเฉวียนได้ แต่ดันประมาท ไม่ลงมือ เลยต้องสร้างคนปลอมอย่างอาจื่อขึ้นมาเพื่อจัดการกับเซียวเฉวียน

ยังให้โอกาสเซียวเฉวียนได้เติบโต

เรื่องง่ายๆ กลับกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก เมื่ออยู่ในมือของหมิงเจ๋อและฮ่องเต้

ผลลัพธ์คือ คนหนึ่งก็ตาย คนหนึ่งก็ตกต่ำจนไม่เป็นแบบนี้

ฮ่องเต้นี่ช่างประทับใจคนสองคนนี้จริงๆ

ถ้าพูดถึงเรื่องทำให้เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยาก ใครเก่งที่สุด?

หมิงเจ๋อและฮ่องเต้นี่แหละ ควรได้อันดับหนึ่ง!

ฮ่องเต้พูดว่า จริงๆ แล้ว แค่ลงมือกับเซียวเฉวียนตั้งแต่แรก ด้วยความสามารถของพวกเขาเซียวเฉวียนมีสิทธิ์ตายสูง

ก็ต้องขอบคุณพวกเขาจริงๆ ที่ทำให้เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยาก เลยไว้ชีวิตเซียวเฉวียน ฮ่องเต้เลยไม่สูญเสียคนที่มีความสามารถคนนี้ไป

แม้แต่เว่ยเชียนชิวก็เคยเป็นแบบนี้ คิดว่าเซียวเฉวียนอ่อนแอ ไม่ได้ใส่ใจเซียวเฉวียนเลย สุดท้ายเซียวเฉวียนก็ค่อยๆ เติบโตขึ้น ประสบความสำเร็จในการโค่นล้มเขา

เรื่องราวของพวกเขาสอนให้เรารู้บทเรียนว่า ห้ามประมาทคนดูตาไม่ดี โดยเฉพาะศัตรูที่ไม่คาดสายตา

คนดูตาไม่ดีตานี้ มักจะเป็นคนที่เอาชีวิตเราไปได้!