ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2032

เซียวหมิงชิวร่อนลงมา มาอยู่ข้างเซียวเฉวียน มืออันเล็กๆ ของเธอกอดศีรษะของเซียวเฉวียนไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่สะอื้นเล็กน้อยว่า "ท่านพ่อ ท่านต้องอดทนไว้นะ!"

เธอได้ช่วยเหลือพู่กันเฉียนคุนออกมาแล้ว เธอกับพวกมันร่วมแรงร่วมใจกัน มันจะได้ยาถอนพิษจากย่าเหยียนอย่างแน่นอน

ในขณะที่พูด น้ำตาของเซียวหมิงชิวก็เอ่อล้น คลอในตาของนาง

เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้มันไหลลงมา

เธอรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะร้องไห้ เธอคือความหวังของเซียวเฉวียน เธอต้องเข้มแข็ง ชิงยาถอนพิษให้กับเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นเธอเช่นนี้ เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์ เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "ได้ พ่อจะอดทนไว้ ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี"

ตลอดทางที่ผ่านมา ได้พบกับเรื่องราวมากมาย แต่เซียวเฉวียนก็ยังผ่านมาได้ตลอดมิใช่หรือ?

เขาเชื่อว่า เขาจะสามารถเปลี่ยนเรื่องรายให้เป็นดีได้ในครั้งนี้!

เซียวหมิงชิวไม่ได้ตั้งใจที่จะฟังคำพูดของเซียวเฉวียน เธอปล่อยมือแล้ววิ่งไปหาย่าเหยียนพร้อมกับดาบจินหุน

ย่าเหยียนอดไม่ได้ที่จะตกใจกับเจตนาฆ่าที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เซียวหมิงชิวรู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะให้ย่าเหยียนส่งมอบยาถอนพิษอย่างเชื่อฟัง

และสถานการณ์ของเซียวเฉวียนไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไป เซียวหมิงชิวต้องตัดสินใจการต่อสู้ครั้งนี้อย่างรวดเร็ว

ย่าเหยียนกลับมาแสดงสีหน้าตามปกติอย่างรวดเร็ว เธอถือไม้เท้า และเผชิญหน้ากับดาบจินหุนของเซียวหมิงชิว พร้อมกับแสดงสีหน้าทีเยาะเย้ยบนใบหน้าของเธอ

เจ้าเด็กน้อยคนนี้ ใส่ใจเซียวเฉวียนจริงๆ

เป็นวาสนาของเซียวเฉวียนที่มีลูกสาวที่ทรงพลังและถือหางเขา น่าเสียดายที่เซียวเฉวียนไม่สามารถเพลิดเพลินกับวาสนานี้ได้อีกต่อไป

ย่าเหยียนยังเห็นสถานะปัจจุบันของเซียวเฉวียนด้วย ขณะต่อต้านการโจมตีของเซียวหมิงชิว เธอพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "มาถึงขั้นนี้ ข้าอาจบอกเจ้าได้เช่นกันว่า ไม่มียาถอนพิษสำหรับพิษนั้น"

แทนที่จะมาไล่ล่าฆ่าฟันไม่หยุดกับย่าเหยียนที่นี่ ในฐานะลูกสาวของเขา เซียวหมิงชิวมิสู้อยู่ข้างเขา ใช้เวลาวันสุดท้ายกับเขา ส่งเขาไปสู่สุขคติ

การแยกจากกันครั้งนี้ เปรียบเสมือนการแยกระหว่างสวรรค์และมนุษย์ตลอดไป

ไม่สิ ย่าเหยียนจะช่วยให้ทุกคนสมความปรารถนา เธอจะฆ่าเซียวหมิงชิวด้วยมือของเธอเอง ส่งปอยู่กับเซียวเฉวียนอีกครั้ง

คำพูดของย่าเหยียนราวกับสายฟ้าฟาดใส่เซียวหมิงชิว เซียวหมิงชิวตกตะลึง เธอหันศีรษะโดยสัญชาตญาณและมองไปที่เซียวเฉวียน

ช่างเป็นความกังวลสับสนจริงๆ การเหลือบมองนี้ ทำให้ย่าเหยียนมีโอกาสที่จะใช้ประโยชน์จากเธอ ย่าเหยียนรีบดึงไม้เท้ากลับ แล้วฟาดเซียวหมิงชิวด้วยฝ่ามือ

พลังนั้นแข็งแกร่งมากจนทำให้เซียวหมิงชิวล้มลง

เมื่อเห็นสถานการณ์รอยยิ้มที่น่ารังเกียจก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของย่าเหยียน เธอไล่ตามชัยชนะโดยคิดว่าจะใช้โอกาสนี้ฆ่าเซียวหมิงชิว

ด้วยการฆ่าเซียวหมิงชิว ความกังวลหลักของย่าเหยียนจะหายไปตลอดกาล!

เมื่อเห็นว่านายน้อยของเขาได้รับบาดเจ็บ พู่กันเฉียนคุนที่ยังคงช่วยกิเลนจัดการกับอาเหมิงก็บินไป และแสงสีขาวก็กระทบดวงตาของย่าเหยียน

ย่าเหยียนใช้มือปิดตาของเธอโดยสัญชาตญาณเพื่อป้องกันไม่ให้แสงจ้าทำร้ายดวงตาของเธอ

พู่กันเฉียนคุนถือโอกาสทำให้แสงสีขาวเข้มขึ้นโดยจ้องไปที่ดวงตาของย่าเหยียนตลอด ทันทีที่เธอปล่อยมือออก ดวงตาของเธอจะถูกแสงจ้าและได้รับบาดเจ็บจากแสงจ้า!

จริงๆ เลย!

หลังจากทำร้ายเซียวเฉวียนจนถึงตอนนี้พู่กันเฉียนคุนก็ติดอยู่ในค่ายกล ไม่สามารถหลบหนีได้ด้วยตัวเอง ตอนนี้มันใช้วิธีการโหดร้ายกับผู้อื่น เพื่อทำร้ายเซียวหมิงชิวแน่นอนว่าพู่กันเฉียนคุนจะต้องชำระบัญชีนี้กับย่าเหยียน

อย่างไรก็ตาม มือของย่าเหยียนปิดตาของเธอตลอด พู่กันเฉียนคุนไม่สามารถทำร้ายดวงตาของเธอได้ ดังนั้น พู่กันเฉียนคุนจึงถือโอกาสรีบลงไป พุ่งตรงไปที่หน้าผากของย่าเหยียน

จะจัดการกับย่าเหยียน ไม่จำเป็นต้องส่องเข้าตานางเลย ถือโอกาสที่นางไม่ทันระวัง พู่กันเฉียนคุนยังสามารถทะลุผ่านหน้าผากของนาง เช่นนี้ก็ได้ หากวิธีนี้สำเร็จ จะได้ผลมากกว่าการส่องเข้าตาของนางมาก

ด้วยความช่วยเหลือของพู่กันเฉียนคุน ในที่สุดเซียวหมิงชิวก็ฟื้นตัวได้

ถ้านางยังทำแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องไปพบยมบาลทันทีแล้ว!

ยังไม่พบกองทัพจอมยุทธแท้ ย่าเหยียนยังไม่ถูกฆ่า สองพี่น้องเว่ยหงยังไม่ถูกฆ่า กองทัพตระกูลเซียวยังไม่ได้รับการล้างแค้นอย่างสมบูรณ์ สถานศึกษายังไม่ได้สร้าง เขายังมีสิ่งที่เขายังไม่ได้ทำอีกมากมาย

เขายังมีเงินอีกมากที่เขาไม่ได้ใช้

เขายังไม่ได้รับครอบครัวมาอยู่รวมกัน อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว

หนี้ที่เขาติดองค์หญิง เขายังไม่ได้ชดใช้!

เขาจะตายแบบนี้ไม่ได้!

แม้ว่าพระเจ้าต้องการให้เขาตาย กลับไปสู่ยุคปัจจุบัน เขาก็กลับไปในตอนนี้ไม่ได้!

เขาขอให้เซียวหมิงชิวหยุดอย่างจริงใจ แต่เซียวหมิงชิวคิดว่าเซียวเฉวียนไม่ต้องการที่จะสูญเสียความแข็งแกร่งภายในของเธอ รู้สึกว่าตนเองนั้นสิ้นหวังแล้ว ฃไม่ต้องการให้เซียวหมิงชิวเสียความพยายาม ดังนั้นเขาจึงหลอกให้เซียวหมิงชิวหยุดลง

เซียวหมิงชิวจะไม่หลงกลเขา!

ดังนั้น เซียวหมิงชิวไม่เพียงแต่ไม่หยุดเท่านั้น แต่ยังกระตุ้นพลังภายในอย่างต่อเนื่อง และส่งพลังภายในเข้าสู่ร่างกายของเซียวเฉวียนมากขึ้น!

ในที่สุด หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เซียวหมิงชิวก็ตระหนักว่าเธอสูญเสียพลังงานภายในไปมากให้กับเซียวเฉวียน ร่างกายของเซียวเฉวียนก็เย็นลงเรื่อยๆ จากนั้นเธอก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เธอต้องหยุดลง เดินไปด้านหน้สเซียวเฉวียน ดูว่าเซียวเฉวียนเป็นยังไงบ้าง

รูปลักษณ์นี้ทำให้เซียวหมิงชิวตกใจจนวิญญาณเกือบจะหลุดออกจากร่าง ในเวลานี้ ดวงตาของเซียวเฉวียนปิดสนิท คิ้ว ขนตา และผมที่หักบนหน้าผากของเขาล้วนถูกย้อมด้วยชั้นน้ำแข็ง ราวกับเขานั่งอยู่ท่ามกลางพายุหิมะมาเป็นเวลานาน

โชคยังดีที่ไม่มีน้ำค้างแข็งบนศีรษะและเสื้อผ้าของเขา

เซียวหมิงชิวปัดน้ำแข็งระหว่างคิ้วของเซียวเฉวียนเบาๆ โยกไหล่ของเซียวเฉวียน และตะโกนเรียกว่า "ท่านพ่อ!"