ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2065

หลังจากได้ยินคำตอบของเซียวหมิงชิว การแสดงออกของเซียวเฉวียนก็กลับมาเป็นปกติ เป็ยเช่นนั้น ท่านพ่อของนางก็อยู่ที่นี่ แล้วเหตุใดต้องรบกวนชิงหลงด้วย?

ลูกสาวคนนี้มีไหวพริบ ทำหน้าเซียวเฉวียนด้วย

เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆ และพูดว่า "ใต้เท้าชิงหลง เรารีบไปกันเถอะ"

ออกจากที่นี่ก่อนที่ชิงหลงจะสังเกตเห็นความผิดปกติ รูการมีอยู่ของคลังแสง

หลังจากพูดอย่างนั้น เซียวเฉวียนไม่รอคำตอบของชิงหลง เขาหันไปมองเซียวหมิงชิวแล้วพูดว่า "หมิงชิว ไปกันเถอะ ถ้าเหนื่อยก็เรียกท่านพ่ออุ้ม"

ลูกสาวของใครคนๆ นั้นทะนุถนอมเอง

รอยยิ้มที่สดใสปรากฏบนใบหน้าของเซียวหมิงชิว และเขาพูดว่า "เจ้าค่ะ"

จากนั้นเขาก็เดินตามรอยเท้าของเซียวเฉวียน และในเวลาเดียวกัน เขาก็ไม่ลืมเตือนชิงหลงว่า "ท่านอาชิงหลง เรารีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ"

ชิงหลงเหลือบมองที่เซียวหมิงชิวเบาๆ และยิ้มให้กับเธอว่า เพื่อเป็นการตอบสนองต่อคำพูดของเซียวหมิงชิว

พวกเขาทั้งสามอยู่บนทางอีกครั้ง

ระหว่างทางเซียวเฉวียนพูดว่า "กิเลน เจ้ารู้ไหมว่าเซี่ยวเฟิงหายไปไหน"

เซี่ยวเฟิงออกไปก็หลายวันแล้ว ทำไมเขาไม่กลับมาหาเซียวเฉวียนล่ะ?

เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าหมอนี่จะหนีไปสนุกฝ่ายเดียว?

เมื่อได้ยินสิ่งนี้กิเลนก็ส่ายหัวไปที่เซียวเฉวียน แสดงว่าเขาไม่รู้ว่าเซี่ยวเฟิงอยู่ที่ไหน

ไม่มีกระแสจิตหรือการส่งผ่านเสียงระยะทางหลายพันไมล์ระหว่างสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ หากต้องการตามหาเซี่ยวเฟิง ต้องรอเซียวเฉวียนเรียกตัว หรือให้กิเลนตามหาเป็นการส่วนตัว

แค่ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนหาเซี่ยวเฟิง คือต้องการมอบหมายภารกิจอะไร

กิเลนอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ? ถ้าเซียวเฉวียนมีอะไรให้ทำ เขาก็สามารถให้เป็นหน้าที่ของกิเลนได้

กิเลนมองเซียวเฉวียนด้วยดวงตาเป็นประกาย จากนั้นใช้อุ้งเท้าทำท่าทางไปในอากาศ โดยตั้งใจจะบอกเซียวเฉวียนว่ามันสามารถทำสิ่งต่างๆ ให้กับเซียวเฉวียนได้

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของมันเซียวเฉวียนก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะตอบสนอง เขาพูดอย่างเรียบเฉย "ไม่มีอะไร ข้าแค่ถามถึงเท่านั้น"

แม้ว่าเซี่ยวเฟิงจะเป็นสัตว์ที่มีจิตวิญญาณมาก แต่เซียวเฉวียนก็ยังคงกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของมัน

เพราะมันออกไปหลายวันแล้ว

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนคิดอย่างรอบคอบและรู้สึกว่าเซี่ยวเฟิงไม่มีร่างกาย จะไม่ได้รับบาดเจ็บจากโลกนี้ง่ายๆ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขากังวลมากเกินไป

ช่างเถอะ ไม่ว่าเซี่ยวเฟิงจะทำอะไรตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรสำคัญที่เซียวเฉวียนต้องขอให้เขาทำอยู่ดี ดังนั้นปล่อยให้เขาปล่อยตัวเองไปชั่วคราว

ขณะที่เขาเดิน จู่ๆ เซียวเฉวียนก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย และการมองเห็นของเขาเริ่มเบลอ

เขาคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเขา ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างใจเย็น "ใต้เท้าชิงหลง หยุดพักกันสักครู่เถอะ"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ เซียวเฉวียนก็รู้สึกเช่นนี้ และเขาจำเป็นต้องพักผ่อน

เซียวเฉวียนยังสงสัยว่ามันอาจจะเป็นผลสืบเนื่องจากการได้รับบาดเจ็บจากย่าเหยียนหรือไม่

ท้ายที่สุด เขาเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ เขาเปิดใช้วิชาพลังถ้อยคำต่อสู้กับย่าเหยียนอย่างดุเดือด

นอกจากนี้เขายังถูกวางยาพิษด้วยพิษของย่าเหยียน และพิษที่เหลืออยู่ในร่างกายของเขายังไม่ถูกกำจัดออกไปอย่างสมบูรณ์ หรือร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บจากพิษและทำให้พลังชีวิตของเขาเสียหาย อาจเป็นไปได้ว่าการเดินทางทรหดเช่นนี้ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย

เซียวเฉวียนรู้สึกว่าไม่มีปัญหาร้ายแรง ตราบใดที่เขานั่งลงและระดมกำลังภายในเพื่อพักฟื้น เขาก็จะสบายดีขึ้น

โดยไม่คาดคิด เขาไม่ได้รับคำตอบจากชิงหลง ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ชิงหลงอย่างสงสัย และพบว่าชิงหลงดูสับสนเล็กน้อย ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เซียวเฉวียนพูด

แล้วมองไปที่เซียวหมิงชิว ในขณะนี้ เธอก็ล้มลงในทะเลทรายพร้อมกับเสียง "ตุ๊บ"

เซียวเฉวียนอยากที่จะวิ่งไปอุ้มเซียวหมิงชิวโดยเร็ว แต่เขาพบว่าเขาขยับไม่ได้เช่นกัน ทันใดนั้นเท้าของเขาก็หนักมากและเขาไม่สามารถขยับได้เลย

เซียวเฉวียนทำได้เพียงเฝ้าดูเซียวหมิงชิวนอนอยู่บนพื้นเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ชิงหลงก็ล้มลงไปที่ทะเลทรายด้วยเสียง "ตุ๊บ"

ต่อไปคือกิเลน

ในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเฉวียนก็เข้าใจแล้วว่าความรู้สึกไม่สบายในร่างกายของเขาไม่ได้เป็นผลสืบเนื่องแต่อย่างใด แต่ร้อยละเก้าสิบของพวกเขาคือถูกวางยาพิษ