ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2104

ด้วยวิธีนี้ กิเลนก็จะไม่มีเวลามาโจมตีนาง

ไม่เพียงเท่านั้น นางยังมีเวลามากพอที่จัดการกับกิเลน ชิงหลง และเซียวหมิงชิว

สิ่งที่ย่าเหยียนไม่คาดคิดก็คือ กิเลนเบี่ยงหลบก็จริง แต่ไม่มีผลต่อการพ่นไฟของมัน

ลูกไฟจากปากของกิเลนพ่นใส่ย่าเหยียนเรื่อยๆ นางจึงต้องหลบอย่างไม่หยุด

เพื่อให้กิเลนหยุดลงได้ ย่าเหยียนคิดแผนในใจ จึงรีบไปใกล้เซียวหมิงชิวและคนอื่นๆ

หากเข้าใกล้พวกเขา กิเลนก็จำเป็นต้องหยุด

เป็นไปตามที่นางคิด ด้วยกลัวว่าเซียวหมิงชิวและชิงหลงจะโดนลูกหลง ย่าเหยียนยังไม่ทันเข้าใกล้พวกเขา กิเลนก็หยุดพ่นไฟ

ชิงหลงมองแผนการของนางออก เขาค่อยๆ ฟื้นฟูกำลัง และเริ่มโจมตีย่าเหยียน

เขาสั่นพัดในมือเพื่อให้เกิดลมแรงขึ้นมา ทำให้ย่าเหยียนต้องหรี่ตาลงตามสัญชาตญาณ

เมื่อเห็นดังนั้น ชิงหลงจึงรีบฉวยโอกาสสะบัดพัดไปด้านหน้า พุ่งไปหาย่าเหยียนด้วยความรวดเร็วและฉับไว

ในขณะเดียวกันนั้น ชิงหลงก็กระโจนหาย่าเหยียนด้วยมือเปล่า

ไม่เพียงเท่านั้น เซียวหมิงชิวก็ให้ความร่วมมือกับชิงหลงอย่างมาก สะบัดดาบจิงหุนแทงไปที่ย่าเหยียน

การโจมตีถึงสามครั้ง คงทำให้ย่าเหยียนจัดการไม่ไหวแล้วสินะ

และในความเป็นจริง ย่าเหยียนก็จัดการไม่หวาดไม่ไหวจริงๆ นางทำได้เพียงสกัดกั้นการโจมตีของทั้งสองคน พร้อมกับหลบไปด้วย

ขณะที่ทั้งสามกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เซียวเฉวียนที่อยู่อีกด้านก็พยายามจะลุกขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่ไหล่ของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาไม่สามารถใช้กำลังได้ สุดท้ายเขาก็ดิ้นรนต่อไปไม่ไหว

กิเลนเห็นดังนั้น จึงเดินเข้าไปใช้ปากของมันคาบเสื้อผ้าของเซียวเฉวียนขึ้นมา เพื่อช่วยให้เซียวเฉวียนลุกขึ้นยืน

ภายใต้ความช่วยเหลือของมัน แม้จะยากลำบาก แต่เซียวเฉวียนก็ลุกขึ้นมาได้

ทว่าหลังจากที่ลุกขึ้นแล้ว เขาพบว่าบาดแผลสาหัสเอาการ เขายืนได้เพียงครู่เดียว ก็รู้สึกว่าร่างกายไม่ใช่ของตัวเอง เริ่มไม่รับการควบคุมเล็กน้อย

เพื่อไม่ให้ล้มพรวดลงกับพื้นอีกครั้ง เซียวเฉวียนพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า “กิเลน พยุงข้า ให้ข้านั่งลง”

บาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ หากไม่รักษาตัวให้ดีคงไม่ได้การ

สิ่งที่แย่กว่านั้นก็คือ เซียวเฉวียนถูกย่าเหยียนทำร้าย แผลนี้ต้องค่อยๆ ทำการรักษา

พลาดไปแล้วจริงๆ!

ชะล่าใจเกินไป

เดิมทีเขาคิดว่าความสามารถของย่าเหยียน ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเขามากเท่าไร หรืออาจเทียบเขาไม่ติดเลย

สุดท้ายกลับถูกนางทำร้ายได้อีกครั้ง เซียวเฉวียนถูกตบหน้าอีกครั้งแล้ว

ตอนนั้นไม่รอให้ชิงหลงและเซียวหมิงชิวมาถึงก่อน ค่อยเริ่มทำการต่อสู้กับย่าเหยียน นับเป็นการกระทำที่ผิดพลาดจริงๆ

กิเลนฟังคำสั่งของเซียวเฉวียน และช่วยเซียวเฉวียนให้นั่งลง จากนั้นก็มองเซียวเฉวียนด้วยสายตาที่เป็นห่วง

มันติดตามเซียวเฉวียนมานาน นี่เป็นครั้งแรกที่กิเลนเห็นเซียวเฉวียนบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ รุนแรงกว่าครั้งก่อนมากทีเดียว。

และชิงหลงกับเซียวหมิงชิว จะเอาชนะย่าเหยียนได้หรือไม่ ก็ไม่อาจรู้ได้

แม้มันเป็นเพียงสัตว์สงคราม แต่มันแสนรู้อย่างมาก เจ้านายบาดเจ็บแบบนี้ มันต้องเป็นห่วงอย่างแน่นอน จึงคิดจะช่วยเจ้านายควายความทุกข์

มันหมอบลงกับพื้นด้วยความไม่สบายใจ ใช้กรงเล็กเขียนตัวหนังสือลงบนพื้น “นายท่าน ให้ข้าช่วยอย่างไรดี?”

ขณะนั้นเซียวเฉวียนกำลังหลับตาทำสมาธิอยู่ จึงไม่เห็นว่ากิเลนเขียนหนังสือ

ดังนั้น กิเลนจึงใช้กรงเล็บสัมผัสที่เสื้อผ้าของเซียวเฉวียน และปลุกเซียวเฉวียนให้ตื่นขึ้น เพื่อให้เซียวเฉวียนอ่านข้อความที่มันเขียน

นอกจากตัวหนังสือจะอ่านยากแล้ว มันยังเขียนผิดอีกด้วย มันเขียนคำว่าเจ้านายได้ถูกต้อง แต่ตัวอื่นๆ ที่เหลือขาดหัวขาดหางไปหมด

เซียวเฉวียนก็ฝืนเดาอย่างถูกๆ ผิดๆ เขาพูดเสียงเบาว่า “เจ้าไปหาวิธีทำลายสมาธิของย่าเหยียนก็พอ”

ทำลายสมาธิของนาง ชิงหลงและเซียวหมิงชิวก็จะมีโอกาสทำร้ายนางได้มากขึ้น

เมื่อได้ยินดังนั้น กิเลนก็คำรามเสียงต่ำ และกระโจนไปด้านหน้า ยืนอยู่ทิศทางเดียวกันกับเซียวหมิงชิวและชิงหลง จากนั้นก็เริ่มพ่นไฟใส่ย่าเหยียน