ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 2108

เซียวเฉวียนรู้ว่าชิงหลงรู้สึกเสียใจที่เซียวหมิงชิวที่มีเหตุผลมากเกินไป และยังตำหนิเซียวเฉวียนอีกที่ไม่รู้สึกเสียใจกับเธอ

เขาเป็นจิตสำนึกระหว่างฟ้าดินซะจริง และแน่นอนว่าเซียวเฉวียนชอบแจ็กเกตบุผ้าฝ้ายตัวเล็ก ๆ ของเขามาก ฃ

แต่เสื้อแจ็กเกตบุผ้าฝ้ายตัวเล็ก ๆนี้ก็มีความคิดที่ยิ่งใหญ่ และมุ่งมั่นที่จะเป็นเทพคุ้มครองของเซียวเฉวียน และก็ไม่ีใครจะจะสามารถโน้มน้ามเขาได้

หากเธอสามารถโน้มน้ามได้ เซียวเฉวียนก็จะไม่พาเธอออกไปเลย

เซียวเฉวียนยิ้มจาง ๆ แล้วพูดว่า “ปรมจารย์ชิงหลง ท่านช่วยข้าโน้มน้ามเธอให้กลับไปที่เมืองหลวงได้ไหม แล้วข้าจะเป็นศิษย์ของท่าน”

ไม่ต้องพูดถึงว่าให้เซียวหมิงชิวกลายเป็นสาวน้อยที่สงบเรียบร้อย

โดยธรรมชาติแล้ว เธฮรู้ดีว่าความสามารถของเธอไม่เพียงพอที่จะปกป้องเซียวเฉวียนได้ ดังนั้นเธอจึงต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของเธอเอง

มันต้องให้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้เธอยอมแพ้

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะบอกว่าเขามีความสามารถในการป้องกันตัวเอง และเขาก็สามารถที่จะจัดการกับย่าเหยียนได้ แต่เซียวหมิงชิวก็ไม่ยอมแพ้ที่จะติดตามเซียวเฉวียน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ชิงหลงก็รู้สึกว่าเซียวเฉวียนพูดเกินจริงไปหน่อย เซียวหมิงชิวเป็นลูกสาวของเซียวเฉวียน ดังนั้นเธอต้องฟังคำพูดโของเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นว่าชิงหลงไม่เชื่อ เซียวเฉวียนก็มองเซียวหมิงชิวด้วยสายตาอ่อนลงและพูดว่า “หมิงชิว เจ้าก็ได้ยินที่ลุงชิงหลงพูด บอกเขาว่าเจ้าต้องการที่จะไปอยู่เมืองหลวงหรือว่าจะไปกับท่านพี่ของเจ้า...”

เซียวหมิงชิวรีบส่ายตัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “ท่านลุงชิงหลง ท่าเข้าใจท่านพ่อผิดแล้ว เป็นหมิงชิวเองที่ยืนกรานว่าจะตามเขาไป”

ความหมายคือเขาไม่สามารถโน้มน้าวใจเธอได้จริง ๆ

คำพูดของเซียวเฉวียนคือ เขาคือทาสของลูกสาว

เขาทนไม่ได้ที่จะตำหนิเซียวหมิงชิว ตราบใดที่เธอยืนกรานหรือทำตัวสะดุดตา เซียวเฉวียนจะเชื่อฟังเธอทุกอย่าง

เซียวเฉวียนมิงดูชิงหลงด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ”เจ้าได้ยินที่ข้าพูดใช่ไหม?“

แม้ว่าเธอจะดูเด็กมาก แต่เธอก็ฉลาดมากเช่นกัน

เมื่อพวกเขาไม่รู้ว่าจะไปยังที่ไหน สำแสงก็ปรากฏขึ้นมาในทะเลทราย ลายแสงพุ่งตรงไปยังเมฆและก่อตัวเป็นรูปร่างพายุทอร์นาโด เซียวเฉวียนเห็นจึงรีบชี้ไปที่ทางนั้น คนข้าง ๆ เขามองเห็นแต่ดูเหมือนทุกคนจะมองเห็น ไม่สิ มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่มองเห็นมันได้

เขาเข้าใจทุกอย่างในทันที ปรากฎว่ามันถึงเวลาที่เขาจะต้องกลับบ้านแล้ว เขามองไปที่ทุกคนด้วยหัวใจที่ยุ่งเหยิง ด้านหนึ่งคืออาชีพของเขาที่ยังไม่สำเร็จในต้าเว่ย ส่วนอีกด้านหนึงคือความทันสมัยที่สะดวกสบาย ชีวิตที่เขาใฝ่ฝัน และหากพลาดโอกาสนี้ไป มันคงจะไม่กลับมาอีก

แต่ในเวลานี้และสถานที่นี้ ครอบครัว เพื่อนรักของเขา และแผ่นดินที่รอให้เขาไปกอบกู้ เขาจะเลือกอะไรดี？

ลำแสงค่อย ๆ หายไป ทำให้เขามีเวลาคิดน้อยลง เขามองลำแสงที่ไกลไปเรื่อย ๆ แล้วมองดูคนรอบข้าง รวมถึงคนรักที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้าเขา

สุดท้าย เขาก็ก้าวเข้าไปสู่เส้นทางของลำแสงนั้น...

ขอบคุณลูกค้าทุกๆคนิดตามเรื่องนี้นะคะ เรื่องนี้จะจบถึงจุดนี้ แนะนำเรื่องใหม่สนุกๆอื่นนะคะ

---------หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร