ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 229
ร่างกายของเซียวเฉวียนถูกแช่แข็งมาเจ็ดวัน เพิ่งจะฟื้นตัว แม้จะโดนสัมผัสเบาๆ ประสาทมีความไวเป็นพิเศษ! ใช้นิ้ววาดเบาๆ ก็รู้สึกเจ็บ!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงดาบอันแหลมคมของฉินเฟิง!
ดาบอันแหลมคมแทงเข้ามา ร่างกายส่วนบนของเซียวเฉวียนหลบซ้ายหลบขวา หลบดาบของฉินเฟิงด้วยความรีบร้อน!
เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวส่วนที่ต่ำกว่าเอวได้ ฉินเฟิงแทงร่างกายส่วนบนของเขาอย่างระบายโทสะ เขาหลบซ้ายหลบขวา ไอดาบเฉียดผ่านใบหน้าของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
”หยุดที หยุดที! วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า!”
ฉินหนานไม่เก่งในวิชาต่อสู้ คิดจะช่วยพี่เขย แต่ถูกแรงอาฆาตของฉินเฟิงผลักดันจนมิอาจเข้าใกล้!
ดวงตาของฉินเฟิงเป็นสีแดง!
หลบได้หลบไป!
หลบได้หลบไป!
ไอ้ตัวไม่เอาไหนยังกล้าหลบอีก!
ไม่เอาไหน แต่หลบเก่งจริงแฮะ!
ฉินเฟิงโมโหจนอารมณ์ขึ้น เอาขากระทืบไปที่เซียวเฉวียน เซียวเฉวียนอยู่ในท่านั่งตีลังกาคว่ำลงกับพื้นทันที!
ทีนี้เซียวเฉวียนจะหลบก็ไม่ใช่ง่ายๆ แล้ว!
ฉินเฟิงเอาขากระทืบที่เอวของเซียวเฉวียน ไม่เอาไหน! ไม่เอาไหน!
ไอ้ตัวไม่เอาไหนนี้กล้าที่จะคบหากับองค์หญิง!
ผู้ชายที่มีร่างกายแข็งแรงอย่างเขา แต่องค์หญิงไม่แม้แต่จะมอง!
ทำไม!
ทำไมเซียวเฉวียนขนาดเป็นอัมพาต ยังได้รับการเลื่อนตำแหน่ง!
ฉินเฟิงเป็นข้าราชสำนักมาหลายปีแล้ว หลังพิงเสาต้นใหญ่อย่างตระกูลฉิน ก็ยังได้แค่อันดับสี่เท่านั้น!
แต่เซียวเฉวียนในเวลาไม่ถึงสองเดือนก็ได้ขึ้นอันดับที่ห้าแล้ว!
ห่างจากฉินเฟิง เซียวเฉวียนขาดแค่ก้าวเดียวเท่านั้น!
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอะไร!
ฉินเฟิงไม่ยอมแพ้!
ที่ยิ่งกว่านั้นคือหวาดกลัว!
กลัวคนอื่นจะว่าตัวเองสู้ไม่ได้แม้แต่กับคนพิการคนหนึ่ง!
ฉินเฟิงตาแดงก่ำแสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ตอนนี้เซียวเฉวียนยังมีพลังมากขนาดนี้ กล้าพูดโต้เถียง! กล้าหลบ! นั่นเป็นเพราะความพิการของเซียวเฉวียนยังไม่ทั่วถึงเพียงพอ!
ใช่ จัดให้เขาอัมพาตสุดๆ ไปเลย!
ให้เคลื่อนไหวไม่ได้แม้แต่ร่างกายส่วนบน!
เซียวเฉวียนจะคบหากับองค์หญิงแบบนี้ได้อีกไหม! จะเลื่อนตำแหน่งและร่ำรวยได้อีกไหม?
ไฟร้อนสุมขึ้นหัว ฉินเฟิงเป็นฝ่ายได้เปรียบทุกด้าน!
เขาสองมือถือดาบจิงโหง กระโจมแทงเข้าที่บั้นเอวของเซียวเฉวียนอย่างดุร้าย!
ดาบยาวเจาะเข้าไปกระดูกสันหลังของเซียวเฉวียน!
เซียวเฉวียนนอนคว่ำอยู่บนพื้นโหยหวนเสียงดังลั่น!
เขาคิดว่าฉินเฟิงจะแทงเขาบาดเจ็บ!
แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะใช้ดาบแทงเข้ากระดูกสันหลังของเขา!
"พี่เขย!"
ฉินหนานตกใจและผลักฉินเฟิงออกไป "คุณกำลังทำอะไรอยู่!"
ทันทีที่ฉินเฟิงปล่อยมือ ดาบจิงโหงก็ตั้งลำตรง แสดงให้เห็นถึงความแรงที่แทงของมัน! ความลึกที่ปักเข้าสู่ร่างกาย!
"อ๊ากกก อ๊ากกก อ๊ากกก ! "
เสียงโหยหวนของเซียวเฉวียนทำให้ฉินเฟิงกลับมามีสติอีกครั้ง เขาจ้องมองไปที่มือว่างเปล่า "ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่จะสั่งสอนเขา!"
เซียวเฉวียนเป็นอัมพฤกษ์ก็จริง แต่กระดูกสันหลังของเขายังมีความรู้สึก!
ความเจ็บปวด!
มันเจ็บทรมานเกิน!
เซียวเฉวียนนอนอยู่บนพื้น กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเขาชักกระตุก!
ดูเหมือนว่ามีมดนับหมื่นนักพันตัวกำลังกัดร่างกายของเขา!
ดูเหมือนว่ามีน้ำมันร้อนมากเป็นตันราดลงบนร่างกายของเซียวเฉวียน!
มันเหมือนกับเลื่อยไฟฟ้าที่กำลังเฉือนร่างกายของเขาทั้งเป็น!
เจ็บ!
"อ๊ากกก อ๊ากกก!"
เซียวเฉวียนเจ็บปวดมากจนเปล่งเสียงออกได้เพียงคำเดียว!
เขาดูขาวซีด!
ฉินเฟิงโหดเหี้ยมมากกว่าที่เขาคิด!
ดวงตาของเซียวเฉวียนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน! และประกายเยือกเย็นที่ไม่ยอมสยบ!
ฉินเฟิงตื่นตระหนก ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาได้ เขาจะต้องแก้แค้นแน่นอน!
ไหนๆ! ก็ไหนๆ แล้ว
ฉินเฟิงที่ตื่นตระหนกก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะทำอะไรต่อ ในที่สุดฉินหนานก็อารมณ์ระเบิด "อย่าเข้าใกล้พี่เขย! พี่กำลังจะทำอะไรอีก!"
”น้องหนาน เขาเจ็บปวดขนาดนี้! ให้เขาจบๆ กันไปเถอะนะ!”
ฉินเฟิงพยักหน้าซ้ำๆ "เขาตายที่นี่ ไม่มีใครรู้หรอก!"
"ไม่! ไม่ได้!" ฉินหนานส่ายหัว "พี่เขยยังมีชีวิตอยู่! พี่ฆ่าเขาไม่ได้!"
“อยู่ไม่รอดแล้ว!” ฉินเฟิงดูเหมือนเจ้าปีศาจ จ้องมองไปที่ฉินหนาน “ตอนนี้ร่างส่วนบนเขาก็น่วมแล้ว! เขาพิการไปทั้งตัวแล้ว! ใกล้จะเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง!”
ฉินเฟิงหว่านล้อมอย่างบ้าคลั่ง "เราแค่ฆ่าสุนัขตัวหนึ่ง! แค่ฆ่าสุนัขตังเดียวเท่านั้น!"
เซียวเฉวียนหอบอย่างแรง ความเจ็บปวดที่รุนแรงถึงสุดขีดได้ปิดกั้นผู้คนและเสียงทั้งหมดออกไป!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...