ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 237

ในหอปี้เซิ่ง กลิ่นหอมเนื้อลอยออกมาเป็นระยะ

หลังจากเซียวเฉวียนแข้งขาหายดีและแสดงความสามารถด้านบุ๋นแล้ว เขาก็ไม่ได้กลับจวนฉินอีก

ทุกวันเซียวเฉวียนจะไปๆ มาๆ ระหว่างหอสุราและจวนราชองครักษ์ กินดื่มขับถ่ายอะไรก็ทำที่หอปี้เซิ่งเช่นกัน

ประตูของจวนเซียวเองก็ยังไม่ได้เปิดต้อนรับเซียวเฉวียน จากเจตนาของฮูหยินเซียวแล้ว นางกับอาจารย์ของเขาก็เหมือนกัน ตอนแรกพูดว่าจะให้เซียวเฉวียนฝึกสามเดือน เช่นนั้นก็สามเดือนเถอะ

ในคืนวันปีใหม่ ฉินเฟิงยังคงทำงานต่ำช้านั่นต่อและแน่นอนว่าเขาต้องปิดปากเงียบ เพื่อเห็นแก่หน้าพี่ชายตนเองแล้วฉินหนานย่อมไม่กล้าพูดสิ่งใด

เซียวเฉวียนวันๆ ไม่ยอมกลับมา คนตระกูลฉินเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

คนตระกูลฉินคนอื่นๆ เองก็ไม่ได้ใส่ใจเซียวเฉวียน ยิ่งกับฮูหยินฉินด้วยแล้ว หลังจากรู้ว่าเซียวเฉวียนสังหารคนจวนซ่งทั้งตระกูล ก็หวังแต่ว่าคนอำมหิตผู้นี้จะหลีกไปให้ไกลจากตระกูลฉินเสีย

ทว่าฉินซูโหรวกลับไม่เหมือนกัน

ตอนนี้นางมีลูกแล้ว เซียวเฉวียนจะรับอนุก็ช่างเถอะ แต่ดันเอ่ยปากว่าจะไปประลองเลือกคู่ขององค์หญิงเนี่ยนะ？

นี่จะให้นางเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน？

ขาทั้งสองข้างที่พิการของเซียวเฉวียนจะดีขึ้นมาได้อย่างไร นางไม่กังวลใจเลยสักนิด ตอนนี้นางเพียงแต่รู้ว่า ต่อให้ตระกูลฉินไม่ชอบเซียวเฉวียนแต่เซียวเฉวียนยังต้องคอยรับใช้นางอยู่ที่จวนฉินสิ!

นางยังเป็นคนท้องอยู่นะ！

ก่อนหน้านี้เซียวเฉวียนวันๆ วิ่งวุ่นหน้าเรือนฉินซูโหรว ของกินของใช้ดีๆ อะไรก็ซื้อหามาจนหมด แถมยังซื้อของเล่นเป็นกองให้ลูกที่กำลังจะมาด้วย ในเวลานั้นฉินซูโหรวไม่ได้ไยดีเลยสักนิด

ตอนนี้เซียวเฉวียนไม่โผล่มา ทว่าฉินซูโหรวกลับจะถือโทษเข้าให้แล้ว!

เซียวเฉวียนต้องการเข้าประลองเลือกคู่องค์หญิงด้วย เหล่าขุนนางสูงศักดิ์ต่างพากันแอบหัวเราะฉินซูโหรวเป็นการลับ นี่คือเซียวเฉวียนไม่ควรจะอธิบายสักหน่อยหรือไร？

“อาเซียง! ไปเรียกเจ้าคนต่ำช้านั่นกลับมาให้ข้า!”

อาเซียงลำบากใจเล็กน้อย ไม่ใช่ว่านางไม่ไปให้ แต่ว่านางไปเชิญท่านเขยกลับมาตั้งสี่ห้าครั้งแล้ว ทว่าท่านเขยยังไม่เคยยอมกลับมาสักครั้ง

เขายังพูดว่า ตอนนี้เขายุ่งกับการเตรียมเข้าร่วมประลองเลือกคู่ขององค์หญิง ไม่มีเวลาว่างเลยสักนิด!

“เดิมเขาพูดเช่นนี้จริงๆ หรือ?”

“ใช่เจ้าค่ะ...เห็นบอกว่าหากไม่มีอะไร ไม่ต้องไปหาเขาอีกเจ้าค่ะ”

“เป็นเช่นนี้ได้ที่ไหน! ตอนนี้เขาเป็นเขยแต่งเข้าของตระกูลฉิน! ยังจะกล้าไปสู่ขอองค์หญิงอีกหรือ? เขาฝันเฟื่องเพ้อเจ้ออะไรไว้!” ฉินซูโหรวเป็นสตรีที่ยังท้องอยู่เดิมอารมณ์ก็ไม่คงที่แล้ว “บัญชี! บัญชีล่ะ!”

“คุณหนู บัญชีอันใดเจ้าคะ?”

“ครั้งที่แล้วที่เขาทำลายบัญชีของตระกูลฉินไง! มิใช่ว่าข้าทำบัญชีเล่มใหม่ขึ้นมาหรือ? หยิบออกมาสิ!”

ฉินซูโหรวเอ่ยเสียงเย็นครั้งหนึ่ง “เขาคิดว่าตัวเองกราบปีศาจกวีเป็นอาจารย์ แล้วจะข้ามเรื่องที่ทุบทำลายตระกูลฉินรอบหนึ่งไปได้เรอะ? ฝันไปสิ!”

“คุณหนู ท่านเขยเป็นบิดาของลูก...ไม่สู้...ช่างมันเถอะเจ้าค่ะ” อาเซียงส่งบัญชีให้ นางกังวลจริงๆ ว่าท่านเขยจะหาเรื่องหย่ากับคุณหนูขึ้นมา

ยามปีใหม่นั้น ท่านเขยไม่มาเข้าร่วมกระทั่งงานเลี้ยงปีใหม่ด้วยซ้ำ แถมยังพานทำให้คุณชายใหญ่กับคุณชายสามเข้าร่วมไม่ได้ด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นเช่นนี้ก็ทราบว่าจิตใจของท่านเขยไม่อยู่ในจวนฉินแล้ว

หากว่าคุณหนูใช้ไม้แข็งกับท่านเขยขึ้นมา คุณหนูเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งจะสู้กับเขาได้เช่นไร?

“ข้ายังต้องกลัวเขาหรือ? ข้าน่ะเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉินเลยนะ!”

อาเซียงเตือนขึ้นมาอย่างอ่อนแรง “คุณหนู ในยามนี้ท่านเขยไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็พูดว่าท่านเขยเป็นศิษย์ของปีศาจกวี...”

“เช่นนั้นแล้วอย่างไร?” ฉินซูโหรวแค่นเสียงเย็นชา “ข้าก็ยังเป็นภรรยาของเซียวเฉวียน! ก่อนหน้านี้ต่อให้เขารับอนุสี่คนไปก็ช่างเถอะ ตอนนี้ดันจะพูดออกมาว่าจะสู่ขอองค์หญิง เหตุใดเขาจึงทำข้าเสียหน้าเช่นนี้?”

นี่คุณหนูกำลังหึงหรือนี่?

อาเซียงแย้มยิ้มเล็กน้อย “คุณหนู ข้าได้ยินมาแต่แรกแล้วว่า อนุทั้งสี่ชุน เซี่ย ชิว ตง นั้นตั้งแต่ที่รับมาก็ยังไม่มีใครได้พบหน้าท่านเขยเลย ข้าได้ยินคนของตระกูลเซียวพูดว่า พวกนางแค่ทำงานทั่วไป แล้วเงินเดือนสูงกว่าพวกบ่าวเล็กน้อยก็เท่านั้น”

“เกรงว่าท่านเขยเองก็แค่ซื้อแม่นางหลายคนกลับมาไปอย่างนั้นๆ เพื่อยั่วโมโหคุณหนูก็เท่านั้นเอง”

“นี่เจ้าพูดจริงงั้นหรือ? พวกนางไม่เคยเห็นกระทั่งใบหน้าของเซียวเฉวียนหรือ?”

“ไม่เคยเจ้าค่ะ”

ฉินซูโหรวอารมณ์ดีเล็กน้อย นางลูบท้อง “ดีที่สุดก็ไม่ต้องเคยพบไป”

“แต่ว่าคุณหนู ข้าลองลอบเข้าจวนเซียวแล้ว จวนเซียวใหญ่มากจริง ว่ากันตามตรงแล้วการที่ท่านเขยสร้างบ้านในบ้านเดิมก็ควรจะเชิญคนของจวนฉินไปสักรอบ ผลสุดท้ายเขาดันสร้างจวนขึ้นมาแบบไม่บอกไม่พูดสักคำ”

“จะใหญ่แค่ไหนก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าจวนฉินหรอก! เจ้ามันสาวใช้ที่ไม่เคยเห็นโลก!”

“คุณหนู...”