ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 247

”ฉัน......” หลี่มู่ไม่รู้จะตอบอย่างไร เป็นเรื่องจริงที่เซียวเฉวียนจะถูกเสี้ยมสอนให้เชื่องยาก แต่ทำไมทุกคนถึงอยากจะบังคับเขาให้เชื่องแทนที่จะนำทางให้เขา?

เมื่อเห็นว่าหลี่มู่เหม่อลอย เว่ยชิงซึ่งรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่จึงรีบเร่ง "มานี่! ไปเอาตราเหวินอิ้นมาเร็วเข้า!"

ตราเหวินอิ้นที่เว่ยชิงกล่าวถึงนั้นเป็นตราประทับหยกที่จักรพรรดิและเจ้าอ๋องทั้งเจ็ดเมืองแห่งราชวงศ์ต้าเว่ยครอบครองอยู่โดยเฉพาะ

ตราเหวินอิ้นนี้ทำด้วยหยกจากภูเขาคุนหลุนและเลือดของราชวงศ์

ตอนที่ราชวงศ์ต้าเว่ยก่อตั้งขึ้น จักรพรรดิผู้ก่อตั้งได้ค้นพบว่าหยกจากภูเขาคุนหลุนรวมกับเลือดของราชวงศ์สามารถปราบปรามพลังงานที่ระเบิดออกมาจากการต่อสู้ทางกวีของปัญญาชน และสามารถสังหารปัญญาชนได้ด้วย

สะท้อนถึงข้อสัจธรรมที่ว่าทุกสิ่งล้วนส่งเสริมและหักล้างซึ่งกันและกัน ไม่มีล่างก็ไม่มีบน ไม่มีต่ำก็ไม่มีสูง ถ้าไม่มีขมก็ไม่มีหวาน

นอกจากนี้ยังสอดคล้องกับวิถีแห่งสวรรค์ หยินและหยางก่อให้เกิดกันและกัน มีหยางในหยิน และหยินในหยาง สุดขั้วหยินก่อให้เกิดหยาง และสุดขั้วหยางก่อให้เกิดหยิน

ภูเขาคุนหลุนไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของราชวงศ์ต้าเว่ย และยังอยู่ห่างจากอาณาเขตราชวงศ์ต้าเว่ยหลายร้อยลี้

บรรพบุรุษของไพร่คุนหลุนล้วนมาจากเทือกเขาคุนหลุน

ตอนนั้นที่จักรพรรดิผู้ล่วงลับได้สถาปนาระบบผู้อารักขา เพราะค้นพบว่าไพร่คุนหลุนเป็นนักรบโดยกำเนิดและมีความสัมพันธ์ทางสัญญาที่แน่นแฟ้นกับปัญญาชน จึงได้ก่อตั้งระบบผู้อารักขาขึ้นมา

การใช้ชาวไพร่คุนหลุนเป็นเพียงเหตุผลหนึ่งเท่านั้น

เมื่อราชาทรงสถาปนาระบบ แน่นอนเพราะเขาต้องเป็นผู้ควบคุมระบบ

ในระหว่างการสู้รบในเทือกเขาคุนหลุน จักรพรรดิผู้ก่อตั้งประเทศได้ค้นพบชิ้นส่วนของหยกที่มีขนาดใหญ่เท่ากับสามฝ่ามือ มันส่องแสงเจิดจ้าในมวลภูเขาที่เต็มไปด้วยหมอกควัน

ต่อจากนั้นมาอีกก็ค้นพบว่าเมื่อรวมกับเลือดของราชวงศ์แล้ว มันสามารถปราบปรามปัญญาชนและไพร่คุนหลุนได้ด้วย!

นอกจากเมืองหลวงแล้ว ราชวงศ์ต้าเว่ยยังมีหัวเมืองอีก 7 เมือง จักรพรรดิผู้ก่อตั้งได้แบ่งหยกก้อนนี้ออกเป็น 8 ส่วนทำเป็นตราประทับเหวินอิ้น พระองค์ทรงเก็บส่วนหนึ่งไว้เอง และแจกจ่ายอีก 7 ส่วนแก่เจ้าอ๋องครองเมืองของแต่ละเมืองเพื่อไว้ควบคุมบังคับบรรดาปัญญาชนและไพร่คุนหลุน

บรรดาภูเขาลำน้ำ ป่าไม้ทะเลสาบของเทือกเขาคุนหลุนได้หล่อเลี้ยงผู้คนในคุนหลุน และยังหล่อเลี้ยงหินหยกและพลังงานที่ใช้ปราบปรามชาวคุนหลุนอีกด้วย

เนื่องจากตราประทับเหวินอิ้น ในการพัฒนาราชวงศ์ต้าเว่ย จักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์ต้าเว่ยจึงกล้าที่จะยกระดับปัญญาชนขึ้นดำรงตำแหน่งสูงสุดและยังสถาปนาระบบผู้อารักขาเพื่อคุ้มครองผู้มีปัญญา

จักรพรรดิผู้ก่อตั้งประเทศเชื่อว่า ด้วยการปราบปรามของตราประทับเหวินอิ้น ไม่ว่าปัญญาชนและผู้อารักขาจะทรงพลังเพียงใด พวกเขาก็ไม่สามารถหลบพ้นจากการปราบปรามของตราประทับเหวินอิ้นได้

ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าจักรพรรดิผู้ก่อตั้งประเทศทรงกระทำถูก

ต่อมาปีศาจกวีซึ่งเป็นมิตรที่ดีกับจักรพรรดิผู้ก่อตั้งมาโดยตลอด มีความสามารถเพิ่มขึ้นอย่างเฉียบพลัน จนถึงจุดที่เขาสามารถเรียกลมและฝน โปรยถั่วให้กลายเป็นพลทหารได้

ความเข้าใจและพรสวรรค์ที่ไม่เคยมีมาก่อนของปีศาจกวีเหวินคุนได้บรรลุสัมผัสถึงทะเลกวีคุนหลุนซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่มีปัญญาชนคนใดในราชวงศ์ต้าเว่ยเคยไปเยือนมาก่อน

จากนั้นมา บรรดาปัญญาชนก็รู้ว่า การสอบได้ตำแหน่งจ้วงหยวน การเป็นข้าราชการระดับสูงนั้นไม่ใช่เพดานของปัญญาชน บทกวีบรรลุเทวดาก็ไม่ใช่เพดาน แต่เป็นทะเลบทกวีคุนหลุน

ตอนนั้นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งประเทศทั้งดีใจทั้งพรั่นพรึง ที่ดีใจก็คือในราชวงศ์ต้าเว่ยมีบุคคลอย่างเหวินคุนปรากฏ

ที่หวาดกลัวก็คือความสามารถของเหวินคุนนั้นไม่มีใครเทียบได้

แม้แต่องค์จักรพรรดิเองก็ทำอะไรเขาไม่ได้

โชคดีที่ตราประทับเหวินอิ้นสามารถปราบปรามเหวินคุนได้ ซึ่งทำให้ทั้งราชวงศ์โล่งอกได้

เหวินคุนเคยกล่าวไว้ว่า ทะเลบทกวีคุนหลุนเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น ซึ่งมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง และทุกคนสามารถเข้าถึงได้

จักรพรรดิผู้สถาปนาราชวงศ์ต้าเว่ยรู้สึกสุขสันต์ยิ่งนัก พระองค์คิดว่าการที่เหวินคุนได้สัมผัสกับทะเลกวีคุนหลุนเป็นจุดเริ่มต้นที่น่าตื่นเต้น จากนี้ไปปัญญาชนแห่งราชวงศ์ต้าเว่ยสามารถก้าวไปสู่เส้นทางอันทรงพลังได้

แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าเหวินคุนจะอยู่ที่ระดับสูงสุดยอดแล้ว

ในช่วงสี่สิบปีนับตั้งแต่การสถาปนาราชวงศ์ต้าเว่ย ไม่เคยมีเหวินคุนคนที่สองปรากฏอีกเลย

ตราประทับเหวินอิ้นสามารถปราบปรามแม้แต่เหวินคุนได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเซียวเฉวียนที่เพิ่งปลูกฝังรากเหง้าแห่งการฝึกตนมา!

ทันทีที่ตราประทับเหวินอิ้นปรากฏ พลังที่มองไม่เห็นและเยือกเย็นเหมือนกับคลื่นขนาดใหญ่ที่สามารถบดขยี้กระดูกและกล้ามเนื้อของผู้คน โดยเฉพาะศีรษะ จะสามารถถูกทุบเป็นชิ้นละเอียดได้!

เซียวเฉวียนไม่สามารถต่อต้านการโจมตีของเหวินอิ้นได้เลย!

“ท่านอ๋อง! จะเลี้ยงม้าให้เชื่องยังไม่ง่าย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคน? ถึงคิดจะฝึกเซียวเฉวียนให้เชื่อง ก็ต้องใจเย็นๆ !” หลี่มู่พยายามทุกวิถีทาง ยกแม่น้ำทั้งห้า หวังด้วยความจริงใจว่าเว่ยชิงจะปล่อยเซียวเฉวียนไป!

”คุณจะขอให้ฉันปล่อยเขา อย่างน้อยคุณต้องบอกฉันว่าเขาทำอะไรไปวันนี้!”

เว่ยชิงโกรธมาก แต่หลี่มู่คิดว่ามีโอกาส เขาจึงเล่าสถานการณ์วันนี้อย่างละเอียด

ในระหว่างการดวลบทกวีกับเติ้งอายในวันนี้ เซียวเฉวียนซึ่งไม่ได้กินยาใดๆ มีลมหายใจกระเพื่อมขึ้นลงไม่นิ่ง และทันใดนั้นก็แต่งบทกวีสะเทือนเทวดาขึ้นมา!

บทกวีสะเทือนเทวดาที่ไม่เคยมีใครแต่ง ก็ปรากฏออกมาซะงั้น!

ทันทีที่บทกวีสะเทือนเทวดาออกมา สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป และเติ้งอายก็ถูกโจมตีด้วยพลังซึ่งอธิบายไม่ได้ทันที!

ถูกทุบตีซ้ำแล้วซ้ำอีก!

เติ้งอายไม่มีแรงแม้แต่จะตอบโต้!

ในเวลานั้น เซียวเฉวียนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ทำได้เพียงเฝ้าดูเติ้งอายถูกทุบตี!