ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 265

บทที่265 การกำจัดขุนนางใกล้เข้ามาแล้ว

“แม้ว่าเซียวเฉวียนจะเป็นลูกศิษย์ของกวีปีศาจ คุณหนูก็ไม่สามารถให้เขาทำสิ่งนั้นได้”

ฉินซูโหรวส่ายหัวไปมา ส่ายหัวซ้ำๆ คำแนะนำของอาเซียงคือ ตอนนี้ท่านลูกเขยและเว่ยชิงนั้นเป็นศัตรูกัน ท่านลูกเขยต้องการจัดการกับเว่ยชิง และฉินซูโหรวเองสามารถช่วยเขารวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเว่ยชิงได้

เนื่องจากตระกูลฉินเป็นตระกูลนายพล ไม่เพียงแต่มีทหารมากมาย แต่ยังมีสายลับมืออาชีพอีกด้วย คนเหล่านี้ล้วนเป็นประโยชน์ในสนามรบ ด้วยรูปลักษณ์ที่เหมือนกับคนธรรมดา

การใช้สายลับเช่นนี้ ราวกับยอมก้มหัวเพื่อเอาใจเซียวเฉวียน ฉินซูโหรวผู้หยิ่งในศักดิ์ศรีคนนี้ กำลังทำให้ศักดิ์ศรีของตนเองมลายไป

ในอนาคต ผู้คนคงหัวเราะเยาะนางอย่างแน่นอน ที่เอาอกเอาใจเซียวเฉวียนเช่นนี้ นางเป็นผู้หญิงที่สูงส่ง นางจะสามารถมาเป็นข้ารับใช้เดินตามเซียวเฉวียนได้อย่างไร?

“แต่... เรายังต้องพึ่งท่านลูกเขยเพื่อหยุดยั้งฮูหยินและคุณชายใหญ่…”

อาเซียงขมวดคิ้ว ฉินซูโหรวกังวลเรื่องหน้าตาของตนเองมากเกินไป เพราะนางไม่เคยคิดว่าเขาเป็นสามี ถ้านางคิดว่าเขาเป็นสามีของนาง นี่คงไม่ใช่การประจบประแจง แต่เป็นความรักใคร่กลมเกลียว!

“ไม่จำเป็น! ข้าจะหยุดท่านแม่และท่านพี่เอง!”

ฉินซูโหรวปฏิเสธเสียงแข็ง ราวกับว่าเซียวเฉวียนจะต้องเป็นฝ่ายทนทุกข์ทรมานหากนางไม่ช่วย

ณ ลานบ้านอันเงียบสงบของตระกูลฉิน

เซียวเฉวียนนั่งตรงข้ามโย่วควน เซียวเฉวียนขอโทษโย่วควนอย่างจริงใจต่อเหตุการณ์ที่ฉินซูโหรวทำไปเมื่อครู่

ถึงยังไงฉินซูโหรวก็เป็นภรรยาของเขา และนั้นถือเป็นความผิดของเซียวเฉวียนที่ไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมของนางได้ เขาจึงขอโทษด้วยการดื่มเหล้าสามจอก

คุณชายควนเห็นเขาดื่มเหล้าจอกแล้วจอกเล่า ใบหน้าหล่อเหล่าเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่จิตใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

โย่วควนนั้นเป็นคนฉลาดที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขารับใช้เว่ยชิงมาหลายปี และเว่ยชิงก็มอบหมายให้เขาทำสิ่งต่างๆ จนตอนนี้สามารถพูดได้ว่าเขาเป็นมือขวาของเว่ยชิง

ความเมตตาของเซียวเฉวียนที่มีต่อเขาในตอนนี้ เป็นวิธีการหว่านล้อมให้ไปเป็นพรรคพวก และมันก็เป็นการเอาชนะใจคนอีกด้วย

แต่เรื่องเช่นนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน การที่เซียวเฉวียนจะมาเคารพเขามากมายขนาดนี้โดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ของตนเอง

สำหรับโย่วควน ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ไม่ว่าจะมีหน้าตาหรือไม่ ก็ต้องแสดงความเคารพต่อเขา

แต่เมื่อมีเรื่อง กลับไม่มีใครปกป้องเขา แม้แต่เว่ยชิงก็ตาม

แต่เซียวเฉวียนถึงกับตบฉินซูโหรว และบังคับให้นางขอโทษเขา

โย่วควนรู้สึกตื้นตันอย่างมาก

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นและดื่มเหล้าจอกสุดท้าย

เซียวเฉวียนขอโทษอย่างจริงใจ ดังนั้นเขาจึงลงโทษตัวเองอย่างมีความสุขด้วยเหล้าทั้งสามจอกนั้น นี่เป็นวิธีทั่วไปที่ผู้ชายจะขอโทษ หลังจากดื่มสามจอก จะถือว่าไม่มีความแค้นใดๆ ต่อกันทั้งสิ้น!

แต่เซียวเฉวียนไม่เคยคิดเลยว่าโย่วควน คนโบราณคนนี้จะเกลี้ยกล่อมได้ง่าย แค่ดื่มเหล้าไม่กี่จอกก็ทำให้โย่วควนน้ำตาไหลแล้ว ภาพของชายหนุ่มผู้เรียบง่ายตรงหน้านั้น ทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกผิดเล็กน้อย

“อ่า เหล้าชั้นดี!” เซียเฉวียนเม้มริมฝีปาก เหล้าทำเองนี้มันอร่อยจริงๆ! สุดยอด!

“คุณชาย...คุณ...” โย่วควนยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ถูกเซียวเฉวียนขัดจังหวะเสียก่อน

“เรียกข้าว่าพี่เซียวเถอะ” เซียวเฉวียนโบกมือ “ที่นี่ไม่มีเจ้านายหรือคนรับใช้ มีแต่พี่น้องเท่านั้น เห็นไหมว่าเขาเองก็เป็นน้องชายของข้า”

ทุกครั้งที่เซียวเฉวียนพูดคุยกับไป๋ฉี่ ดูสนิทสนมกันมาก และแม้ว่าสถานะของเขาจะอยู่ต่ำในแคว้นต้าเว่ย แต่ก็ถือว่าสูงกว่าสถานะของทาสคุนหลุน

เซียวเฉวียนนั้นยังทำดีต่อไป๋ฉี่ ไม่ว่าจะหาอาหาร หรือเสื้อผ้าดีๆให้กับเขา และยังมอบดาบที่ทำขึ้นพิเศษให้กับไป๋ฉี่อีกด้วย

เมื่อได้ยินสิ่งที่เซียวเฉวียนพูดว่าเราเป็นพี่น้อง จึงไม่มีความสงสัยอะไรทั้งสิ้น

โย่วควนพยักหน้าและพูดในประเด็นที่ต้องสนทนา: "พี่เซียว หากท่านต้องการจัดการกับเว่ยชิงจริงๆ ท่านรู้ใช่หรือไม่ว่ามันยาก"

เซียวเฉวียนส่งเหมิงเอ้าไปยิงธนูที่จวนหรงหยวนทุกวัน ฝากความหยอกล้อถึงเว่ยชิงด้วยการด่าทอ โย่วควนนั้นรู้เรื่องนี้มานานแล้ว และตามท้องถนน ผู้คนก็พูดถึงมือยิงธนูคนนี้ว่าฝีมือดี

โย่วควนรู้ว่าเป็นเซียวเฉวียน

ทั่วทั้งเมืองหลวง มีเพียงลูกเขยตระกูลฉินเท่านั้นที่กล้ายั่วยุคนที่ไม่ควรยุ่ง

“มันก็ไม่ถูกต้องซะทีเดียว ไม่ใช่ว่าข้านั้นอยากจะจัดการกับเขา แต่เขาไม่ยอมปล่อยข้าไปเอง”

เกิดจากรากเหง้าเดียวกัน ทำไมถึงสร้างความขัดแย้งถึงเพียงนี้ เซียวเฉวียนส่ายหัว พวกเขาคือคนที่ต้องทำให้ต้าเว่ยรุ่งเรือง ทำไมถึงมาเป็นศัตรูเช่นนี้?

เพียงเพราะเว่ยชิงรู้สึกอิจฉา และใช้การแก้แค้นด้วยการฆ่าพ่อ มันจึงเป็นเหตุผลที่จะไม่ปล่อยเขาไป

นอกจากนี้ ฮ่องเต้ไม่ต้องการให้เว่ยชิงเป็นราชบุตรเขย แต่เว่ยชิงต้องการอภิเษกกับองค์หญิง นั้นจึงทำให้เซียวเฉวียนต้องการขัดขวางเขา

หลังจากเซียวเฉวียนพูดจบ ใบหน้าของเขามีความเศร้าหมองเจือปนอยู่

“แต่เขา...เป็นเจ้าเมืองและมีตราประทับเหวินอิ้น”

“เจ้าเมืองแล้วอย่างไร?”

เซียวเฉวียนตะคอกเสียงดัง ระบบปัจจุบันของต้าเว่ยนั้นคล้ายคลึงกับระบบของราชวงศ์ฮั่นตะวันตก