ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 31

ก่อนออกไปเซียวเฉวียนขอให้อาสือวางไหเหล้ามากกว่าหนึ่งโหลไว้ที่ลานบ้าน

กำแพงด้านนอกของลานเซียวไม่สูงนัก และกลิ่นหอมของเหล้าสามารถลอยออกมาได้อย่างอิสระ อาสือพูดอย่างสงสัยว่า "นายท่าน แม้ว่าเมืองหลวงจะปลอดภัย แต่ก็มีหัวขโมยและโจรป่ามากมาย หากเหล้าของเราวางอยู่ที่ลานบ้าน อาจถูกขโมยได้"

สิ่งที่ต้องการคือการถูกขโมยอย่างนั้นหรือ?

ดังคำกล่าวที่ว่า กลิ่นของเหล้านั้นไม่กลัวตรอกซอกซอยลึก

แต่ในศตวรรษที่ 21 กลิ่นหอมของเหล้ากลัวตรอกซอกซอยลึก ๆ มีเพียงการทำงานที่ชาญฉลาดในด้านการโฆษณาและการตลาดเท่านั้นที่จะสามารถขายผลิตภัณฑ์ได้

ตอนนี้เหล้าของเซียวเฉวียนไม่มีชื่อและไม่สามารถเปิดร้านได้ ต้องใช้เวลาในการสร้างชิ่อเสียงให้เหล้า ถ้ามันถูกขโมย ซึ่งถือเป็นก้าวแรกของเซียวเฉวียน

เขาเชื่อว่าเหล้าของเขากำลังจะเริ่มมีชื่อเสียง

ก้าวแรกของอาณาจักรความมั่งคั่งของเขา กำลังจะมาถึง

เซียวเฉวียนไม่ได้อธิบายให้อาสือฟัง แม้ว่าอาสือจะไม่เข้าใจ แต่เขาก็ยังทำตามที่นายท่านสั่ง

ตามตรอกยาว กลิ่นหอมของเหล้าเริ่มฟุ้งกระจายจากลานบ้านของเซียว และค่อยๆ ลอยออกมา

วันนี้อากาศดี เซียวเฉวียนคุ้นเคยกับการเดินผ่านตรอกซอกซอย แต่เขาต้องการใช้ทางลัดไปยังหอจืออี้

มีเสียงฝีเท้าอยู่ข้างหลังเขา เซียวเฉวียนเดินช้า ฝีเท้านั้นก็เดินช้า และถ้าเขาเดินเร็ว ฝีเท้านั้นก็เร็วตามเขาเช่นกัน

ลางสังหรณ์ลางร้ายเกิดขึ้นในใจของเซียวเฉวียน การต่อสู้ในตรอกซอกซอยแบบนี้เขาไม่ได้เปรียบแน่นอน

เซียวเฉวียนหันกลับมาและไม่มีใครอยู่ข้างหลังเขา

ไม่สิ เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนในตอนนี้

“นั้นใคร! ในเมื่อตามข้ามาตั้งนาน ทำไมไม่ออกมาพบกันเล่า!”

เห็นได้ชัดว่าบุคคลนั้นไม่คาดคิดว่าเซียวเฉวียน หนุ่มเจ้าบทเจ้ากลอนจะไม่กลัวในสถานการณ์เช่นนี้ และยังกล้าที่จะยั่วยุเขาต่อหน้า

ชายสวมหน้ากากคนหนึ่งยืนอยู่ในมุม เขามองไปที่เซียวเฉวียน ด้วยความประหลาดใจในดวงตาของเขา พร้อมความรู้สึกที่โกรธมากขึ้น

เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาชกไปที่เซียวเฉวียนอย่างต่อเนื่อง

อาจจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่หนุ่มเจ้าบทเจ้ากลอนจะไม่กลัว ความคล่องแคล่วว่องไวจองเขาทำให้ชายสวมหน้ากากตกใจ การแสดงออกของเซียวเฉวียนเกินความคาดหมายของเขาอย่างเห็นได้ชัด

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะวิ่งไว แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะหลบหมัดได้ทุกหมัด!

"ดี!"

ชายคนนั้นโกรธจัด และชกอีกครั้ง คราวนี้โดนไปที่ท้องของเซียวเฉวียน!

ความเจ็บปวดอย่างกะทันหันทำให้ เซียวเฉวียนตะโกน พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกช้างด้วย! คนโบราณมักจะทำการลอบสังหารโดยไม่พูดอะ แต่หลังจากนั้นพวกเขาจะต้องบอกให้คนอื่นรู้ว่าตายทำไมกันนะ!

เซียวเฉวียนถอยหลัง ชายผู้นี้เก่งศิลปะการต่อสู้เป็นอย่างมาก ไม่ต้องพูดถึงความสูงและแข็งแกร่ง เขาใช้พละกำลังอย่างดุเดือด

ทั้งสองสู้กันไปถอยหลังกันไป สุดท้ายพวกเขาก็ถอยกลับไปจนสุดซอย บังเอิญมีดของชายสวมหน้ากากที่บินออกไปเมื่อกี้นั้นอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาพอดี

ชายสวมหน้ากากจ้องมองด้วยความโกรธ ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่เซียวเฉวียน เขาต่อยกันทีละหมัด

แต่การกระทำต่อไปทำให้เซียวเฉวียน ประหลาดใจ!

ในขณะออกหมัดก็ยังคงเห็นและได้ยินทิศทางในการต่อสู้ที่รวดเร็ว คน ๆ นี้ต้องเป็นมืออาชีพในการลักพาตัวและลอบฆ่า!

จู่ๆ ชายสวมหน้ากากก็หยิบมีดขึ้นมา และทันทีที่เขาหยิบมันขึ้นมา เขาก็กำลังจะแทงคอเซียวเฉวียน!

มีดนี้เพียงพอที่จะตัดหลอดเลือดแดงและหลอดลมของเซียวเฉวียน!

ขนาดสมัยนี้การรักษาว่ายากแล้ว นับประสาอะไรกับสมัยโบราณที่การแพทย์ล้าหลัง? เซียวเฉวียนไม่ยอมตายแน่นอน ทำไมเขาถึงต้องมาตายอย่างน่าอนาจจากโจรรากหญ้าคนนี้ ในขณะที่เขากำลังจะร่ำรวยด้วย?

ชายสวมหน้ากากกดเซียวเฉวียนอย่างไร้ความปราณี และแทงด้วยมีดคม!

……

……

เซียวเฉวียนหลับตาโดยไม่รู้ตัวเป็นเวลาหนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที

มีดยังไม่แทงมา

เขาลืมตาขึ้นและนึกถึงประโยคที่โด่งดังในใจเมื่อดาบอยู่ห่างจากคอของข้าเพียง 0.01 เซนติเมตร...