ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 710

”ไป่ฉี ! เหมิงเอ้า ! องค์หญิงให้กำเนิดลูกสาวแล้ว !”

เซียวเฉวียนความคิดผุดขึ้น เหมิงเอ้าและไป่ฉีเบิกตากว้างเหมือนกระดิ่ง อ่า ๆ ๆ เจ้านายมีลูกแล้ว !

ยังเป็นสาวน้อยอีก ! แค่ฟังก็รู้สึกน่ารัก !

ในสายตาของคนนอก คนในครอบครัวเซียวตายกันหมดแล้ว ซึ่งในนั้นรวมถึงองค์หญิงต้าถงและเซียวจิงด้วย

อันที่จริง องค์หญิงต้าถงอยู่ที่ภูมิภาคตะวันตก และเซียวจิง น้องสาวก็ถูกเซียวเฉวียนเก็บซ่อนไว้อย่างปลอดภัยในสถานที่ที่ไม่มีใครหาพบ

ฉะนั้น เซียวเฉวียนจึงทำได้แต่บอกไป่ฉีและเหมิงเอ้าด้วยเสียงทางใจว่าให้ชาวต้าเว่ยรู้ว่ามีองค์หญิงและเด็กอยู่ไม่ได้เด็ดขาด

ผู้ชายคนหนึ่งพอมีลูกเมียแล้ว ก็จะมีจุดอ่อน

เซียวเฉวียนจะไม่ยอมให้ใครใช้จุดอ่อนของเขาไปทำอะไรตามใจชอบ

ได้ลูกสาว เซียวเฉวียนก็ได้แต่แบ่งปันความปลาบปลื้มกับไป่ฉีและเหมิงเอ้าอย่างแอบๆ เท่านั้น

เหมิงเอ้าดีใจได้เพียงเดี๋ยวเดียว ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย "ถ้าเป็นชายน้อยก็ดีสินะ ข้าจะได้สอนวิธีใช้มีดใช้ดาบให้เขาได้ เด็กหญิงตัวน้อย ๆ น่าทะนุถนอมเกินไป ได้แต่โอบไว้ในอุ้งมือ”

เซียวเฉวียนยิ้ม "วันๆ มีแต่ตีรันฟันแทงมีอะไรดี ? มนุษย์ยังต้องใช้ชีวิตอย่างปกติของเขา"

เหมิงเอ้าพยักหน้า ก็ใช่ เด็กหญิงตัวน้อย ๆ ก็ดีเช่นกัน แค่อย่าเป็นเหมือนเซียนชิวน้อยก็พอ พวกเขาเหนื่อยมากต้องมาต่อสู้กับนายน้อย หือ ๆ ๆ ......

พอพูดถึงเซียนชิวน้อย เซียวเฉวียนกะจะไม่บอกข่าวนี้กับเธอ

เซียนชิวน้อยเกาะติดคนมาก ปัญหาลูกคนที่สองนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการในสังคมสมัยใหม่ ในสมัยโบราณก็ใช่ว่าจะง่าย

เซียนชิวน้อยเป็นเด็กเอาแต่ใจและใจแคบเล็กน้อย หากจู่ๆ เธอรู้ว่ามีน้องสาวเพิ่มขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอจะดีใจหรือจะบ้าดีเดือด

เซียวเฉวียนและบ่าวสามคนมีความปลาบปลื้มใจ ในสายตาของคนนอก พวกเขาทั้งสามไม่ได้พูดอะไรสักคำ พวกเขาแค่มองหน้ากัน พยักหน้า ส่ายหัว และหัวเราะ

ท่านมหาราชครูคนนี้สื่อสารกับผู้คนก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แตกต่างไม่เหมือนใคร ?

เว่ยเป้ยและคนอื่น ๆ ดูไม่เข้าใจ มีเพียงเซียนชิวน้อยที่รู้ว่าพวกเขากำลังแอบคุยกัน

มีอะไรน่าดีใจที่เธอรับรู้ไม่ได้หรือ ?

ดังนั้นเสียงในใจของเซียนชิวน้อยก็สอดแทรกเข้ามา "พ่อ พวกท่านกำลังคุยอะไรกัน ?"

”เด็กดี ไม่มีไร” เซียวเฉวียนรู้สึกผิดเล็กน้อย เป็นความผิดของเขาเองที่ทำให้ลูกสาวคนนี้โอหังไปหน่อย ทำให้ตอนนี้กลับพูดอะไรไม่ออก

”บอกหน่อย ๆ ! มีอะไรที่หนูรู้ไม่ได้หรือ ? หนูแค่เงี่ยหู ก็สามารถได้ยินเสียงจากรัศมีไกลร้อยลี้ คิดจะปิดบังหนูก็ทำไม่ได้หรอก !”

เซียนชิวน้อยรู้สึกน้อยใจเล็กน้อยและขมิบปากอย่างน่ารัก

หากพ่อมีความลับอะไรไม่บอกเธอ ไม่เท่ากับมองเธอเป็นคนนอกหรือ ?

ตั้งแต่เซียวเฉวียนทำลายตราจูเสิน เซียนชิวน้อยก็ไม่สามารถสัมผัสรับรู้ความคิดของเซียวเฉวียนได้ เธอรู้สึกอยู่เสมอว่ามีช่องว่างบางอย่างระหว่างเธอกับพอ ขัดขวางการสื่อสารระหว่างเธอกับพ่อ

แน่นอนว่าเซียนชิวน้อยไม่รู้ ก็เป็นเพราะมีตราจูเสินอยู่จึงทำให้เซียวเฉวียนทั้งตัวมีแต่แรงอาฆาต

เป็นเพราะตราจูเสินอีกเช่นกัน ที่ป้องกันเซียวเฉวียนมิให้ถูกผู้คนหรือสิ่งของของคุนหลุนสอดแนมได้

”พ่อ ไม่รักหนูแล้วหรือ......”

จิตใจของสาวน้อยนั้นไวต่อความรู้สึกเสมอ ทันทีที่ดวงตากลมโตของเธอก้มต่ำลง เซียวเฉวียนทั้งสามคนก็รู้สึกว่าทำบาปใหญ่หลวงที่ไปปิดบังสาวน้อยน่ารักเช่นนี้

“ก็ได้ พ่อจะบอกให้” เซียวเฉวียนใจอ่อน และพูดเบา ๆ “เจ้ามีน้องสาวแล้ว”

“ฮ่ะ ?” เซียนชิวน้อยมองไปทางซ้ายและขวาทันที อยู่ไหน ?

“องค์หญิงให้กำเนิดน้องสาว ไม่ใช่ที่นี่ อยู่ที่ภาคตะวันตกโน่น”

"ว้าว !"