เซียวเฉวียนด่วนประนีประนอมอย่างไม่เคยทำมาก่อน ทุกคนตกตะลึง พวกเขายังไม่ได้คิดว่าจะลงโทษเซียวเฉวียนอย่างไรด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาจึงมองไปหาหยางจู
หยางจูกล่าวอย่างเหี้ยมโหดว่า "ฉันโดนทำเจ็บปวดแค่ไหน คุณก็ต้องได้รับความเจ็บปวดเท่านั้น! มานี่ ต้มน้ำเลย!"
เซียวเฉวียนเฉยๆ หากหยางจูได้รับการรักษาบาดแผลได้ทันท่วงทีในเวลานี้ บางทีเขาอาจจะยังรอดได้ แต่ หยางจูยังมีกะจิตกะหัวใจมาดึงดันกับเขาไม่ยอมลดละ เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันน่าขำ!
ในใจของหยางจู การฉีกหน้าเซียวเฉวียนให้ได้รับความอาบอายมีความสำคัญยิ่งไปกว่าชีวิตของตัวเขาเองอีก
ฉินหนานสีหน้าขาวซีด และเขาตะโกนว่า "มีสิทธิ์อะไร? พวกคุณสู้ลุงเต๊าไม่ได้เอง มีสิทธิ์อะไรมาระบายลงที่พี่เขยฉันด้วย!"
เว่ยชิงโกรธจัด "พวกคุณหาเรื่องทำผิดมาก่อน พี่เซียวเป็นผู้บริสุทธิ์ เรื่องสกปรกอย่างนี้จะเอามาโยนใส่พี่เซียวได้ไง? พวกคุณยังอยากจะต้มเขาอีก มันมากเกินไปแล้ว! ยังมีเหตุผลอะไรเหลืออยู่อีกหรือ? "
พวกเขาหัวเราะ เหตุผลหรือ? พวกเขาไม่เคยต่อรองกับใครด้วยเหตุผล!
คนตระกูลยากจนที่สอบตกก็ไม่ต่างอะไรกับลุงเต๊าที่นอนตายอยู่บนพื้น พวกเขาล้วนเป็นผักปลาที่อยู่บนเขียง พวกเขาคิดจะจะสับยังไงก็สับได้!
วันนี้เรามาดูกันว่าใครจะสามารถช่วยเซียวเฉวียนได้อีก?
w✶★ap.fengsh✬uge.i❉n✾fo
คนที่ชื่นชอบเขาที่สุดคือเหวินเจี้ยวอวี่ แต่ท่านไม่เคยเหยียบมาที่ตึกหมิงเยว่นี้เลย!
"ไปต้มน้ำเลย! เซ่ออยู่นี่ทำไร!" หยางจูตะโกนใส่เจ้าของร้าน แม้ว่าเจ้าของร้านเป็นคนประเภทเห็นเงินแล้วตาโต แต่เซียวเฉวียนเป็นลูกเขยของตระกูลฉิน จะพูดจาเยาะเย้ยกี่คำไม่เป็นไร แต่ถ้าเอาเขาไปต้ม ตระกูลฉินคงมาสืบสาวราวเรื่องแน่ๆ!
"ใครกล้าขยับ!" ฉินหนานตะโกน และชักดาบในมือออกมาอย่างอุกอาจ
ฉินเป่ยเอาอย่างบ้างจึงชักดาบของเขาออกมาทันที! ตระกูลนายพลจะร่วงก็ร่วงด้วยกัน จะรุ่งก็รุ่งด้วยกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำเพื่อเซียวเฉวียน แต่เขาต้องทำเพื่อช่วยพี่ชายคนที่สาม!
"ฉินหนาน เจ้าไม่ได้บอกว่าเขาเป็นเพียงสุนัขตัวหนึ่งของตระกูลฉินหรือ ทำไมเจ้ามาร้อนใจขนาดนี้?" หยางจูพูดอย่างโหดร้าย "ดูเหมือนว่าเจ้าโกหกพวกเรามาก่อน ไอ้เด็กเวน เจ้ากล้าโกหกคนอย่างฉันหรือ?"
เซียวเฉวียนเลิกคิ้วขึ้น น้องเมียวันนี้ทำไมดูมีความยุติธรรมเหลือเกิน หายากจริง
ฉินหนานตะโกนว่า "หยางจู ระวังคำพูดของคุณให้ดีนะ! เซียวเฉวียนเป็นลูกเขยของตระกูลฉิน จึงถือว่าเป็นสมาชิกของบ้านตระกูลฉิน! คุณปู่ของฉันเป็นนายพลผู้ร่วมก่อตั้งประเทศ พ่อของคุณเมื่อเจอคุณปู่ของฉันยังต้องคุกเข่าคำนับ ที่ผ่านมาฉันไม่ถือสาคุณ เพราะฉันไม่สนใจ ตอนนี้คุณลั่นวาจาหมิ่นประมาทตระกูลฉิน คุณคู่ควรแล้วหรือ?”
ฉินหนานนำชื่อ “ฉินป๊าฟาง” อันทรงเกียรติมาอ้าง ทุกคนตกตะลึงไปตามๆ กัน
สิ่งที่ฉินหนานพูดนั้นเป็นความจริง
แม้ว่าหยางจูจะเป็นลูกชายของหัวหน้ารัฐมนตรีทั้งเก้า แต่ในแง่ของความอาวุโสและคุณูปการ ตระกูลฉินจะอยู่เหนือกว่าอีกอันดับหนึ่ง
เพื่อประโยชน์ของเซียวเฉวียน ฉินหนานใช้ตระกูลฉินมากดดันผู้คน ไม่ต้องพูดถึงว่าทุกคนไม่เคยคาดคิด แม้เซียวเฉวียนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน
ฉินหนานเป็นนายน้อยนิสัยเสเพล ที่ผ่านมาชอบเที่ยวกินเที่ยวดื่มสนุกสนาน ไม่สนใจถือตัวในสถานะของเขาเมื่อเที่ยวเล่นกับลูกหลานตระกูลขุนนางอื่นๆ พอนานเข้าทุกคนก็ลืมไปว่าตระกูลฉินอันยิ่งใหญ่นี้มีศักดิ์อยู่เหนือพวกเขาห่างไกลมาก
เวลานี้ฉินหนานกำลังปกป้องเซียวเฉวียน พวกเขาไม่มีเหตุผลที่ดีอยู่แล้ว แม้ว่ามองเซียวเฉวียนไม่ค่อยจะเข้าตานัก พวกเขาก็ยังต้องเห็นแก่หน้าของฉินหนาน
ฉินหนานและฉินเป่ยกางปีกเหมือนแม่ไก่ แต่เซียวเฉวียนแอบเห็นว่ามือของพวกเขากำลังสั่นดิ๊กๆ
เด็กสองคนนี้มักจะแอบขี้เกียจ ศิลปะการต่อสู้จึงแย่จนใช้การอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกเขาแค่อาศัยบารมีของตระกูล ถึงเวลาต้องสู้รบขึ้นมาจริงๆ พวกเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของคนชั่วร้ายกลุ่มนี้ได้อย่างไร?
”ไม่จำเป็นหรอกครับ” เซียวเฉวียนแสดงตัวอย่างกะพี่ใหญ่ทั้งสุขุมและใจดี เขากดดาบของพวกเขาลงไป การต่อสู้ฆ่าฟันกันเพื่อให้คนยอมจำนนเป็นวิถีของพวกนักพเนจร คนอย่างเขาสามารถใช้ทักษะกลยุทธพิชิตพวกเขาให้ยอมแพ้อย่างสิโรราบได้
เซียวเฉวียนจ้องมองอย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมยว่า "พวกคุณคิดว่าเซียวเฉวียนจะต้องล้มเหลวในการสอบและไม่มีอนาคต ดังนั้นพวกคุณถึงกล้าที่จะมาใส่ร้ายฉันแบบนี้ หรือว่าไม่ใช่"
เมื่อแผนร้ายมาเจอแผนดีซึ่งๆ หน้า ตีทีเดี๋ยวก็แตกสลาย
เซียวเฉวียนต้องการที่จะแทงหน้าอย่างเปิดเผย แทงจนพวกเขาพูดไม่ออก เขานั่งลงบนเก้าอี้และรินเหล้าหนึ่งแก้ว “ถ้าอยากจะเป็นคน คุณต้องมีความอดทน ยังมีเวลาอีกเก้าวันก่อนที่จะประกาศผลสอบ ยังไงคุณควรรอให้ถึงวันนั้นแล้วค่อยมาคิดว่าจะรังแกฉันแบบนี้หรือไม่ ทำอย่างนี้จะได้เห็นว่าพวกคุณมีความรอบคอบ ถูกต้องไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...