แต่เซียวเฉวียนไม่ได้ทำเช่นนั้น คนในจวี้เป่าฟางไม่รู้ว่าควรจะว่าเขาโง่หรือว่าเขามั่นใจในตัวเองมากเกินไป
การประกาศผลสอบในวันนี้ ไม่ได้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับบัณฑิตในเมืองหลวงเท่านั้น แต่ยังเป็นงานที่ยิ่งใหญ่สำหรับชาวบ้านทั่วไปและนักพเนจรอีกด้วย
เหล่าปัญญาชนและบัณฑิตจะรวมตัวกันในหอจืออี้ ชาวบ้านและนักพเนจรก็รวมตัวกันในบ่อนการพนัน
ไม่เพียงแต่มีเซียวเฉวียนนำกล่องเปล่ามาสิบกว่าใบเท่านั้น แต่ยังมีนักนักพเนจรและลูกผู้ดีมีเงินบางคนก็นำกล่องเปล่ามาไม่น้อย ข้อแตกต่างคือ พวกเขาพนันว่าเซียวเฉวียนจะสอบไม่ติดตำแหน่งสูงสุด
บ่อนพนันที่เซียวเฉวียนมาอยู่นี้เป็นบ่อนพนันที่ใหญ่เป็นอันดับสองในเมืองหลวง และชื่อนั้นก็เหมาะกับลักษณะของบ่อนด้วย เรียกว่าจวี้เป่าฟาง (โรงรวมทรัพย์)
ในช่วงเริ่มต้นของการก่อตั้งราชวงศ์ต้าเว่ย จวี้เป่าฟางเริ่มต้นจากบ่อนเล็กๆ มาเป็นบ่อนขนาดใหญ่ในปัจจุบัน ในต้าเว่ย ขอให้บ่อนใดมีป้ายทะเบียนการค้า บ่อนการพนันก็เป็นที่ถูกกฎหมาย
ทุกคนคิดว่าบ่อนพนันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยทองคำ คนไม่น้อยมาที่นี่เพียงเพื่อร่ำรวยในชั่วข้ามคืน แต่คนส่วนใหญ่จะเสียทรัพย์จนสิ้นเนื้อประดาตัวจนไม่มีแม้แต่กางเกงจะสวมใส่
ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถหักห้ามความกระตือรือร้นของชาวโลกได้
ชีวิตก็คือการเดิมพันสำหรับมนุษย์ทุกคน
เพียงแต่ว่าบางคนทนเสียได้ บางคนทนเสียไม่ได้
เซียวเฉวียนมาที่บ่อนด้วยตนเองในวันนี้ ประการแรกเพื่อขนเงิน
แม้ว่าคนเล่นการพนันเป็นไป่ฉี แต่เขาเล่นได้แต่ใช้ชื่อของเซียวเฉวียนเท่านั้น สถานะผู้อารักขาเขานั้นไม่สะดวกนักที่จะใช้ในต้าเว่ย ถึงแม้ไป่ฉีจะเดิมพันได้ผลชนะ บ่อนพนันจะอ้างเรื่องที่เขาเป็นไพร่คุนหลุน เบี้ยวเงินรางวัลเขาอย่างร้อยเปอร์เซนต์
ประการที่สอง เขาต้องการจะมาดูว่าพวกคนที่ชอบเหยียบย่ำเขาเป็นความสุข จะรู้สึกอย่างไรเมื่อพบว่าตัวเองต้องตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
หลังจากที่เวียวเฉวียนมาถึงต้าเว่ย จำนวนคนที่ดูถูกเขามีนับไม่ถ้วน และน้ำลายของคนเหล่านี้อาจทำให้เซียวเฉวียนถึงกับจมน้ำตายได้
แน่นอน เซียวเฉวียนไม่ติดใจคนแปลกหน้าคิดอย่างไร แต่คนเหล่านี้แน่มาก ได้ยินมาว่าคนไม่น้อยกวาดเกลี้ยงทรัพย์ในบ้านเพื่อมาพนันว่าเขาจะสอบไม่ติดอันดับ
เขาแค่ต้องการดู ใครทำไมกล้าหาญขนาดนี้ ใครไร้ทัศนวิสัยถึงเพียงนี้
พอเข้ามาดู จะเห็นบุคคลทุกระดับสำนักและชนชั้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวเฉวียนมาเห็นกับตา ที่แท้ตัวเองถูกคนจำนวนมากมายขนาดนี้ดูถูกดูแคลน
และยังเป็นครั้งแรกที่เห็น คนเหล่านี้กล้าทุ่มเทเดิมพันครั้งใหญ่เพียงเพื่อคนแปลกหน้าคนหนึ่งเยี่ยงเขา
นี่เป็นงานรื่นเริงสำหรับทุกคนในเมืองหลวง ความสุขและความตื่นเต้นของคนเหล่านี้ผูกอยู่กับตัวเซียวเฉวียนเพียงคนเดียว
พวกเขาไม่เคยต้องชักมีดหรือดาบสักเล่ม ก็ตรึงตราคนๆ หนึ่งไว้กับพื้น หากเป็นเซียวติ้งในอดีต ถูกเยาะเย้ยโดยทุกคนในโอกาสเช่นนี้ ด้วยความหยิ่งในศักดิ์ศรีของปัญญาชน เขาอาจโกรธจนแขวนคอตัวเองในเวลานี้ก็ไม่มีอะไรแปลก
แต่เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่จะไม่แสวงหาความตาย เขายังสนุกกับงานรื่นเริงนี้เป็นอย่างมาก
เงินทุกรายที่พนันให้เขาแพ้ ความอัปยศอดสูทุกราย จะกลายเป็นเงินก้อนงามและตกลงไปในกระเป๋าของเขา
เขาจะจดจำเหตุการณ์นี้!
จะจดจำวันนี้ตลอดไป!
จำหน้าตาคนพวกนี้ไว้!
เขาจะต้องประสบความสำเร็จในต้าเว่ย ไม่อย่างนั้น เท้าคนพวกนี้จะเหยียบบนหัวเขาอย่างไม่เกรงใจจนหัวแตกเลือดอาบ เหยียบจนเขาแย่ยิ่งกว่าหมาตัวหนึ่ง
ไม่มีอะไรที่เทียบเท่ากับการอยู่ในที่เกิดเหตุ แต่ยังกระตุ้นให้คนก้าวไปข้างหน้า
เมื่อไปดูประกาศรายชื่อก็แค่ได้ยินแต่ความประหลาดใจและคำสรรเสริญของผู้คนเหล่านั้น มาอยู่ในชีวิตจริงจะได้สัมผัสโดยตรงถึงความโหดร้ายในโลกนี้ และสัมผัสโดยตรงถึงความสุขที่มีเงินทองไหลมาเทมาให้อย่างกะหิมะลง
ฮ่าฮ่าฮ่า!
เซียวเฉวียนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจ ทุกคนในที่นั่นก็ผ่อนคลายมากเช่นกัน พวกเขาเชื่อว่าไม่มีเหตุอื่นแน่ในการเดิมพันครั้งนี้
เซียวเฉวียนและไป่ฉีนั่งที่โต๊ะเดียวกัน สั่งอาหารและเครื่องดื่มนิดหน่อย และรอการเปิดประกาศพร้อมกับคนอื่นๆ
”โอ้ ไม่เคยมีครั้งใดที่จะได้เงินมาง่ายๆ แบบนี้ พวกคุณว่าใช่ไหม”
"ใช่เลย ใช่เลย!"
ก่อนประกาศ ทุกคนเริ่มคุยกัน พวกเขาไม่เกรงใจการปรากฏตัวของเซียวเฉวียน พวกเขาพูดถึงความตกต่ำของเซียวเฉวียนครั้งแล้วครั้งเล่า และหัวเราะเสียงดังเป็นครั้งคราว
"ถ้าฉันเป็นเขา อาศัยเขาอยู่ในจวนฉิน ฉันอาจจะไปเป็นหมายังดีกว่า!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...