ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 815

สรุปบท บทที่ 815 สัจจะของคุนหลุน: ซูเปอร์ลูกเขย

ตอน บทที่ 815 สัจจะของคุนหลุน จาก ซูเปอร์ลูกเขย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 815 สัจจะของคุนหลุน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่เขียนโดย ชิงเฉิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ด้วยเหตุนี้ ภูเขาจงหนานจึงไมใช่สถานที่ปลอดภัย หากเซียวเฉวียนมาอีกครั้ง เซียวเฉวียนจะต้องมาฆ่าเขาเป็นแน่!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หมิงเจ๋อก็หันหลังและออกจากภูเขาจงหนานด้วยความขุ่นเคือง

องคืชายผู้โดดเดี่ยวจากดินแดนตะวันตก ตอนนี้ราวกับคนสิ้นหวังที่คอยหลบหนีและตามล่าเซียวเฉวียน!

ความรู้สึกนี้มันแย่จริงๆ!

อันที่จริงแล้วเป็นเพียงหมิงเจ๋อฝ่ายเดียวที่ยังยึดติด เซียวเฉวียนไม่มีเวลามาไล่ล่าเขาอีกแล้ว

ก่อนที่จะไล่ล่าหมิงเจ๋อ เป้าหมายแรกของเซียวเฉวียนคือเว่ยเชียนชิว สิ่งที่เขาจะทำคือการถอนรากถอนโคนเว่นเชียนชิวให้สิ้นซาก และคืนความสงบสุขให้แก่ต้าเว่ยที่ยิ่งใหญ่!

และอีกสิ่งที่สำคัญที่สุดที่เซียวเฉวียนต้องทำคือการหาเงินนั้นเอง

การฝึกฝน สร้างอาวุธ รับผู้อารักขาเพิ่ม ทุกอย่างต้องใช้เงินทั้งนั้น

หากไม่ได้รับการสนับสนุนเป็นเงินจำนวนมาก การเอาชนะเว่ยเชียนชิวก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ดังนั้น หอปี๋เซิ่งและบ่นพนันจึงได้เปิดทำการอย่างยิ่งใหญ่ท่ามกลางความคาดหวังมากมาย!

เพื่อต้อนรับการเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ ใครก็ตามที่เข้าไปใช้บริการในหอปี๋เซิ่งจะได้รับส่วนลด 10% และบะหมี่สูตรลับฟรี!

ขณะนี้ในร้านมีผู้คนหนาแน่น และด้านนอกประตูร้านก็มีผู้คนเบียดเสียดกัน หอปี๋เซิงมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เป็นมาก่อน

เซียวเฉวียนยืนอยู่ตรงกลาง ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้ายืนขนาบข้างเขาซ้ายขวา รูปลักษณ์ของพวกเขา ทำให้ผู้คิดไม่ดีไม่กล้าที่จะทำอะไร

เหมิงเอ้ามองดูผู้คนที่หนาแน่น ราวกับว่าเขากำลังมองดูเม็ดเงินมหาศาล มากเสียจนนับไม่หวัดไม่ไหว

ไป๋ฉี่เหลือบสายตามองไป เจ้าคนขี้เหนียวคนนี้ไม่เก็บอาการเอาเสียเลย

ไป๋ฉี่ดูสงบนิ่ง แต่เซียวเฉวียนสัมผัสได้ถึงหัวใจของเขาว่ามันกำลังสั่นระรัว

ไป๋ฉี่แอบถอนหายใจ นายท่านลืมความเจ็บปวดและกลับมาใช้ชีวิตปกติได้แล้วจริงๆใช่หรือไม่?

เซียวเฉวียนส่ายหัว ไป๋ฉี่ดูเป็นเด็กขี้เป็นห่วง ในอนาคตเขาจะไปวิ่งตามสาวได้อย่างไรกัน?

เซียวเฉวียนกลอกตาและมองไปยังผู้คนที่เนืองแน่นในร้าน ถ้าโย่วควนอยู่ที่นี้คงจะขับร้องบทเพลง เดินทางไปทิศตะวันตก เหมือนทุกครั้ง หอปี๋เซิงคงจะมีชีวิตชีวามากกว่านี้

น่าเสียดายที่เซียวเฉวียนไม่ต้องการให้โย่วควนปรากฏตัวอีกครั้ง

มันอันตรายเกินไป

โย่วควนเป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์ เซียวเฉวียนต้องทะนุถนอมเขา ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงซ่อนเขาไว้เป็นอย่างดี

ทันใดนั้นหูของเซียวเฉวียนก็ได้ยินเสียงของผนึกจูเสิน: "เซียวเฉวียนมันเป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด!"

“ชาวคุนหลุนเริ่มก่อกบฏแล้ว!”

“อะไรนะ?” เซียวเฉวียนกำมือของตนเองแน่น

..

.......

.........

ภูเขาคุนหลุน

กองทัพของคุนหลุนได้รับชัยชนะกลับมาจากการรบ

คุนหลุนเต็มไปด้วยความสุข!

คนที่มีความสุขที่สุดคือชิงหลง องค์ชายแห่งคุนหลุน และยังเป็นผู้อาวุโสทั้งสี่!

ในห้องประชุม ชิงหลงนั่งบนตั่งสูง ถือถ้วยเหล้าอยู่ในมือ และพูดอย่างมีความสุข: "ข้า ขอคารวะผู้อาวุโสทั้งสี่! เชิญ!"

ชิงหลงเงยหน้าขึ้น ดื่มเหล้าสองสามอึกจากถ้วยเหล้าในมือ เหล้าทั้งหมดก็ตกลงไปอยู่ในท้องของเขา

"รสเริศทีเดียว!"

เหล้านี้ถูกปล้นมาจากดินแดนข้างเคียงหลังการทำสงคราม

เรียกว่าเหล้าเฉินเหลียงเนี่ยนซึ่งคล้ายกับอู่เหลียงเยว่ของฮว๋าเซี่ย นอกจากนี้ยังทำจากธัญพืช 5 ชนิด ได้แก่ ข้าวฟ่าง ข้าวขาว ข้าวเหนียว ข้าวสาลี และข้าวโพด โดยใช้วิธี "บ่ม" และทิ้งไว้ในห้องใต้ดินพิถีพิถันเป็นนานหลายปี

มีชื่อเสียงในด้านกลิ่นหอม รสชาติกลมกล่อม รสหวานเมื่อเเรกดื่ม ผ่านลงคอไปแล้วกลมกล่อมเป็นยิ่งนัก

ยิ่งกว่านั้นบรรพบุรุษของเรา ยังสอนเราไม่ให้ทำผิดสัจจะ!

“ฮึ่ม! ตอนนี้ผนึกสังหารเทพถูกทำลายแล้ว! เราจะต้องกลัวอะไรอีก!” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ต่อให้ไม่มีผนึกจูเสิน เราก็ยังอยู่ยงคงกระพัน! ข้าไม่เชื่อเรื่องพวกนั้น ไม่มีสิ่งอื่นใดที่จะยับยั้งเราได้!”

“ข้าคิดว่าเจ้าแค่กลัวที่จะถูกผนึกจูเสินฆ่า เจ้าก็แค่กลัวตายเหมือนหนูที่มันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน!”

“เจ้า!” ผู้อาวุโสสะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธแล้วนั่งลงไม่พูดสิ่งใด

ในทางกลับกัน ชิงหลงกำลังพิงพนักอยู่บนตั่ง ดวงตาปิดลง และกรนเสียงดังราวกับว่าเขาเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

ผู้อาวุโสทั้งสี่ต่างมองดูองค์ชายด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาต้องการปลุกให้ตื่น แต่ก็ไม่กล้า จึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ

ผู้อาวุโสทั้งสี่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยความงุนงง ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่พวกเขาโต้เถียงกันก็เป็นเพียงเสียงแมงหวี่แมงวันอย่างนั้นหรือ?

เมื่อเห็นว่าชิงหลงหลับไปแล้ว ผู้อาวุโสทั้งสี่ก็ลุกขึ้น สะบัดแขนเสื้อแล้วออกจากห้องประชุม

เมื่อฟังเสียงฝีเท้าหายไปหมด ดวงตาที่ปิดสนิทของชิงหลงก็ค่อยๆลืมขึ้นมา จนกระทั่งพบว่าไม่มีใครอยู่แล้วแม้แต่คนเดียง ชิงหลงเบิกตากว้างและถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ชิงหลงไม่ต้องการให้กองทัพคุนหลุนโจมตีต้าเว่ย แต่ผู้อาวุโสกลับโต้แย้งอย่างดุเดือดและต้องการที่จะโจมตีต้าเว่ย

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ยอมปล่อยต้าเว่ยไปง่ายๆเป็นแน่!

โอ๊ย ปวดหัว!

สงสัยเหลือเกินว่าตอนนี้เซียวเฉวียนเป็นยังไงบ้างในต้าเว่ย?

แต่ในเวลานี้ชิงหลงไม่สามารถติดต่อกับเซียวเฉวียนได้ หากผู้อาวุโสทั้งสี่รู้เข้า ความเกลียดชังที่มีต่อเซียวเฉวียนจะทวีความรุนแรงขึ้น!

เขาจะจับตาดูต้าเว่ยมากยิ่งขึ้น!

คุนหลุนจะต้องไม่ผิดสัจจะ!

ไม่ใช่ว่าชิงหลงกลัวบรรพบุรุษของเขา แต่เขากลัวเซียวเฉวียน!

หากคุนหลุนผิดสัจจะต่อเซียวเฉวียน ชิงหลงรู้จักเซียวเฉวียนดี รู้ดีว่าเขาจะต้องมาพิชิตคุนหลุนในอนาคตอย่างแน่นอน!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย