ตอน บทที่ 815 สัจจะของคุนหลุน จาก ซูเปอร์ลูกเขย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 815 สัจจะของคุนหลุน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายจีนโบราณ ซูเปอร์ลูกเขย ที่เขียนโดย ชิงเฉิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ด้วยเหตุนี้ ภูเขาจงหนานจึงไมใช่สถานที่ปลอดภัย หากเซียวเฉวียนมาอีกครั้ง เซียวเฉวียนจะต้องมาฆ่าเขาเป็นแน่!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หมิงเจ๋อก็หันหลังและออกจากภูเขาจงหนานด้วยความขุ่นเคือง
องคืชายผู้โดดเดี่ยวจากดินแดนตะวันตก ตอนนี้ราวกับคนสิ้นหวังที่คอยหลบหนีและตามล่าเซียวเฉวียน!
ความรู้สึกนี้มันแย่จริงๆ!
อันที่จริงแล้วเป็นเพียงหมิงเจ๋อฝ่ายเดียวที่ยังยึดติด เซียวเฉวียนไม่มีเวลามาไล่ล่าเขาอีกแล้ว
ก่อนที่จะไล่ล่าหมิงเจ๋อ เป้าหมายแรกของเซียวเฉวียนคือเว่ยเชียนชิว สิ่งที่เขาจะทำคือการถอนรากถอนโคนเว่นเชียนชิวให้สิ้นซาก และคืนความสงบสุขให้แก่ต้าเว่ยที่ยิ่งใหญ่!
และอีกสิ่งที่สำคัญที่สุดที่เซียวเฉวียนต้องทำคือการหาเงินนั้นเอง
การฝึกฝน สร้างอาวุธ รับผู้อารักขาเพิ่ม ทุกอย่างต้องใช้เงินทั้งนั้น
หากไม่ได้รับการสนับสนุนเป็นเงินจำนวนมาก การเอาชนะเว่ยเชียนชิวก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ดังนั้น หอปี๋เซิ่งและบ่นพนันจึงได้เปิดทำการอย่างยิ่งใหญ่ท่ามกลางความคาดหวังมากมาย!
เพื่อต้อนรับการเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ ใครก็ตามที่เข้าไปใช้บริการในหอปี๋เซิ่งจะได้รับส่วนลด 10% และบะหมี่สูตรลับฟรี!
ขณะนี้ในร้านมีผู้คนหนาแน่น และด้านนอกประตูร้านก็มีผู้คนเบียดเสียดกัน หอปี๋เซิงมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เป็นมาก่อน
เซียวเฉวียนยืนอยู่ตรงกลาง ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้ายืนขนาบข้างเขาซ้ายขวา รูปลักษณ์ของพวกเขา ทำให้ผู้คิดไม่ดีไม่กล้าที่จะทำอะไร
เหมิงเอ้ามองดูผู้คนที่หนาแน่น ราวกับว่าเขากำลังมองดูเม็ดเงินมหาศาล มากเสียจนนับไม่หวัดไม่ไหว
ไป๋ฉี่เหลือบสายตามองไป เจ้าคนขี้เหนียวคนนี้ไม่เก็บอาการเอาเสียเลย
ไป๋ฉี่ดูสงบนิ่ง แต่เซียวเฉวียนสัมผัสได้ถึงหัวใจของเขาว่ามันกำลังสั่นระรัว
ไป๋ฉี่แอบถอนหายใจ นายท่านลืมความเจ็บปวดและกลับมาใช้ชีวิตปกติได้แล้วจริงๆใช่หรือไม่?
เซียวเฉวียนส่ายหัว ไป๋ฉี่ดูเป็นเด็กขี้เป็นห่วง ในอนาคตเขาจะไปวิ่งตามสาวได้อย่างไรกัน?
เซียวเฉวียนกลอกตาและมองไปยังผู้คนที่เนืองแน่นในร้าน ถ้าโย่วควนอยู่ที่นี้คงจะขับร้องบทเพลง เดินทางไปทิศตะวันตก เหมือนทุกครั้ง หอปี๋เซิงคงจะมีชีวิตชีวามากกว่านี้
น่าเสียดายที่เซียวเฉวียนไม่ต้องการให้โย่วควนปรากฏตัวอีกครั้ง
มันอันตรายเกินไป
โย่วควนเป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์ เซียวเฉวียนต้องทะนุถนอมเขา ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงซ่อนเขาไว้เป็นอย่างดี
ทันใดนั้นหูของเซียวเฉวียนก็ได้ยินเสียงของผนึกจูเสิน: "เซียวเฉวียนมันเป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด!"
“ชาวคุนหลุนเริ่มก่อกบฏแล้ว!”
“อะไรนะ?” เซียวเฉวียนกำมือของตนเองแน่น
..
.......
.........
ภูเขาคุนหลุน
กองทัพของคุนหลุนได้รับชัยชนะกลับมาจากการรบ
คุนหลุนเต็มไปด้วยความสุข!
คนที่มีความสุขที่สุดคือชิงหลง องค์ชายแห่งคุนหลุน และยังเป็นผู้อาวุโสทั้งสี่!
ในห้องประชุม ชิงหลงนั่งบนตั่งสูง ถือถ้วยเหล้าอยู่ในมือ และพูดอย่างมีความสุข: "ข้า ขอคารวะผู้อาวุโสทั้งสี่! เชิญ!"
ชิงหลงเงยหน้าขึ้น ดื่มเหล้าสองสามอึกจากถ้วยเหล้าในมือ เหล้าทั้งหมดก็ตกลงไปอยู่ในท้องของเขา
"รสเริศทีเดียว!"
เหล้านี้ถูกปล้นมาจากดินแดนข้างเคียงหลังการทำสงคราม
เรียกว่าเหล้าเฉินเหลียงเนี่ยนซึ่งคล้ายกับอู่เหลียงเยว่ของฮว๋าเซี่ย นอกจากนี้ยังทำจากธัญพืช 5 ชนิด ได้แก่ ข้าวฟ่าง ข้าวขาว ข้าวเหนียว ข้าวสาลี และข้าวโพด โดยใช้วิธี "บ่ม" และทิ้งไว้ในห้องใต้ดินพิถีพิถันเป็นนานหลายปี
มีชื่อเสียงในด้านกลิ่นหอม รสชาติกลมกล่อม รสหวานเมื่อเเรกดื่ม ผ่านลงคอไปแล้วกลมกล่อมเป็นยิ่งนัก
ยิ่งกว่านั้นบรรพบุรุษของเรา ยังสอนเราไม่ให้ทำผิดสัจจะ!
“ฮึ่ม! ตอนนี้ผนึกสังหารเทพถูกทำลายแล้ว! เราจะต้องกลัวอะไรอีก!” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ต่อให้ไม่มีผนึกจูเสิน เราก็ยังอยู่ยงคงกระพัน! ข้าไม่เชื่อเรื่องพวกนั้น ไม่มีสิ่งอื่นใดที่จะยับยั้งเราได้!”
“ข้าคิดว่าเจ้าแค่กลัวที่จะถูกผนึกจูเสินฆ่า เจ้าก็แค่กลัวตายเหมือนหนูที่มันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน!”
“เจ้า!” ผู้อาวุโสสะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธแล้วนั่งลงไม่พูดสิ่งใด
ในทางกลับกัน ชิงหลงกำลังพิงพนักอยู่บนตั่ง ดวงตาปิดลง และกรนเสียงดังราวกับว่าเขาเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว
ผู้อาวุโสทั้งสี่ต่างมองดูองค์ชายด้วยความไม่เชื่อ พวกเขาต้องการปลุกให้ตื่น แต่ก็ไม่กล้า จึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ
ผู้อาวุโสทั้งสี่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยความงุนงง ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่พวกเขาโต้เถียงกันก็เป็นเพียงเสียงแมงหวี่แมงวันอย่างนั้นหรือ?
เมื่อเห็นว่าชิงหลงหลับไปแล้ว ผู้อาวุโสทั้งสี่ก็ลุกขึ้น สะบัดแขนเสื้อแล้วออกจากห้องประชุม
เมื่อฟังเสียงฝีเท้าหายไปหมด ดวงตาที่ปิดสนิทของชิงหลงก็ค่อยๆลืมขึ้นมา จนกระทั่งพบว่าไม่มีใครอยู่แล้วแม้แต่คนเดียง ชิงหลงเบิกตากว้างและถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
ชิงหลงไม่ต้องการให้กองทัพคุนหลุนโจมตีต้าเว่ย แต่ผู้อาวุโสกลับโต้แย้งอย่างดุเดือดและต้องการที่จะโจมตีต้าเว่ย
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ยอมปล่อยต้าเว่ยไปง่ายๆเป็นแน่!
โอ๊ย ปวดหัว!
สงสัยเหลือเกินว่าตอนนี้เซียวเฉวียนเป็นยังไงบ้างในต้าเว่ย?
แต่ในเวลานี้ชิงหลงไม่สามารถติดต่อกับเซียวเฉวียนได้ หากผู้อาวุโสทั้งสี่รู้เข้า ความเกลียดชังที่มีต่อเซียวเฉวียนจะทวีความรุนแรงขึ้น!
เขาจะจับตาดูต้าเว่ยมากยิ่งขึ้น!
คุนหลุนจะต้องไม่ผิดสัจจะ!
ไม่ใช่ว่าชิงหลงกลัวบรรพบุรุษของเขา แต่เขากลัวเซียวเฉวียน!
หากคุนหลุนผิดสัจจะต่อเซียวเฉวียน ชิงหลงรู้จักเซียวเฉวียนดี รู้ดีว่าเขาจะต้องมาพิชิตคุนหลุนในอนาคตอย่างแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...