ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 83

ในหอจืออี้ เจ้าหน้าที่ประกาศรายชื่อในปีนี้คือสวีซูผิงจากกระทรวงการคลัง

"อันดับที่หนึ่งในปีนี้! เซียวเฉวียน!"

สวีซูผิงดูมีอารมณ์ภาคภูมิใจ ครั้งก่อนที่เขาเจอเซียวเฉวียนคือตอนที่เขาพาไป่ฉีมาขึ้นทะเบียนสัมโนครัว ครั้งนี้เขาสามารถประกาศด้วยตนเองว่าเขาสอบได้ตำแหน่งฮุ่ยหยวน!

ครั้งนี้ เขาไปตามนัดแน่ ไปทานเหล้าที่เซียวเฉวียนสัญญาว่าจะเลี้ยงเขา!

สวีซูผิงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เห็นการเลื่อนจากเซียวเจี่ยหยวนเป็นเซียวฮุ่ยหยวน "มานี่ จุดเทียนสีแดงเล่มใหญ่ที่สุด!"

ชื่อของเซียวเฉวียนถูกสลักไว้บนเทียนสีแดง และถูกประดิษฐานไว้ในวัดด้วยความเคารพโดยสาวใช้ของหอจืออี้

เมื่อเทียบกับผู้คนที่ตื่นเต้นในบ่อนพนัน บรรดาปัญญาชนในที่เกิดเหตุ นอกจากผู้ที่มีชื่อบนกระดาน ทุกคนล้วนอยู่นิ่งเงียบ

พวกเขามองกันไป มองกันมา ไม่น่าเชื่อว่าเซียวเฉวียนจะกลายเป็นม้ามืดเป็นครั้งที่สอง!

"ไปกันเถอะ!" ฉินซูโหรวรีบลุกขึ้น อาเซียงรั้งเธอไว้ "คุณหนู ลุงเขยสอบได้ฮุ่ยหยวน คุณหนูไม่ดีใจหรือ อยู่ดูต่อกันเถอะ"

"มีอะไรที่น่าดู ก็แค่ฮุ่ยหยวนกระจอกๆ อาศัยดวงดีเท่านั้น กลับบ้าน!"

"คุณหนู คุณชายทั้งสองก็สอบได้แล้ว อย่าอารมณ์เสียเลย ตอนนี้จวนของเรากำลังจะมีงานเลี้ยงฉลองเป็นครั้งที่สอง! ครอบครัวหนึ่งมีก้งเซิง (นักศึกษาบรรณาการ) สามคน ซึ่งไม่เคยมีในเมืองหลวงนี้เลย!"

เมื่อพูดถึงน้องชายทั้งสอง สีหน้าของฉินซูโหรวก็ดูดีขึ้น แม้ว่าอันดับของน้องชายทั้งสองจะไม่สูง แต่พวกเขาก็อยู่ในรายชื่อแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสในการสอบจิ้นซื่อ (บัณฑิตชั้นสูง) แล้ว

เดิมทีในรายชื่อนี้ ควรมีชื่อของจูเหิงด้วย ฉินซูโหรวมองไปที่เทียนสีแดงของเซียวเฉวียน และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าหมอกควันโชยหน้าหายใจไม่ออก เธอตะคอกอย่างเย็นชา สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไปด้วยความขุ่นเคือง!

หากเซียวเฉวียนสอบตกในครั้งนี้ ก็สามารถขับไล่เซียวเฉวียนออกจากตระกูลฉินได้อย่างสมเหตุสมผล!

ตอนนี้ไอ้เหลือขอก็เหมือนผ้าเทปหนังหมาเกาะติดอยู่งั้น สลัดเท่าไรก็ไม่หลุด!

น่าขยะแขยง!

ในเวลาเดียวกับการประกาศรายชื่อ จักรพรรดิได้ประทานรางวัลและคำสั่งข้อคิดเห็นส่งถึงที่พักหรือบ้านของบัณฑิตแต่ละคนแล้ว

คราวนี้ขันทีหม่ากงกงที่ได้ประสบการณ์แล้วไม่ไปส่งที่จวนฉิน แต่ส่งไปที่บ้านของเซียวโดยตรง

หลายคนรวมตัวเฝ้าหน้าประตูจวนฉิน เพื่อรอดูความสง่างามของเซียวฮุ่ยหยวน แต่รอดูอยู่นานก็ไม่เห็นมีเจ้าหน้าที่จากวังมาเลย

สมาชิกของตระกูลฉินก็รออยู่ที่ประตูเช่นกัน มีเพียงม้าเร็วสองตัวส่งคำสั่งและรางวัลมาสองชุด

เป็นข่าวดีของฉินหนานและฉินเป่ย

ครอบครัวฉินและคนอื่นๆ รู้สึกขอบพระคุณและต่างคุกเข่าลงเพื่อรับแจ้งข่าวดีและของกำนัล

ชาวบ้านทั่วไปเขาไม่สนใจด้วย จึงวิพากษ์วิจารณ์กัน

ผู้ที่สอบผ่านเรียกว่า ก้งเซิง และผู้ที่ติดอันดับสูงสุดเรียกว่า ฮุ่ยหยวน แม้ว่า ก้งเซิง จะหายาก แต่ก็ไม่ยากเท่า ฮุ่ยหยวน

พวกเขาได้ยินว่ารางวัลของฮุ่ยหยวนนั้นสุดยอดมาก!

"ทำไมข่าวดีของก้งเซิงมาถึงหมดแล้ว แต่ของลุงเขยทำไมยังไม่มาสักที"

"หรือว่าติดขัดอะไรระหว่างทาง"

"เป็นไปได้ไง ข่าวดีของฮุ่ยหยวนต้องมาก่อนถึงจะถูก จากนั้นถึงจะเป็นของก้งเซิง!"

”หรือว่าข่าวลือนั้นเป็นจริง? ที่ว่าจวนฉินได้ขับไล่เซียวเฉวียนออกจากจวนไปแล้ว?”

”แม่ทัพนายพลแท้ๆ ทำไมจิตใจโหดร้ายขนาดนี้!”

"นั่นสิ แต่เซียวฮุ่ยหยวนในอดีตยากจน แต่ตอนนี้เขาสอบได้ตำแหน่งอันดับหนึ่งเป็นครั้งที่สอง ต่อจากนี้เขาจะประสบความเจริญรุ่งเรือง ไม่ต้องไปมองสีหน้าของตระกูลฉินอีกแล้ว"

"ถูกต้อง! ข่าวดีอาจถูกส่งไปที่บ้านของเซียวแล้ว อนิจจา! แยกกันไป แยกกันไป ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว"

ผู้คนต่างส่ายหัวด้วยความผิดหวังอย่างยิ่ง ในจวนฉิน นอกจากฉินหนานที่มีความสุข คนอื่นๆ มีใบหน้าเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดง

มันควรจะเป็นวันที่มีความสุข แต่กลับถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์เพราะเซียวเฉวียน!

"เซียวเฉวียนตอนนี้อยู่ที่ไหน ไปตามเขากลับมาโดยด่วน!" ท่านยายฉินคาะไม้เท้า คิดว่าเด็กคนนี้จะสอบตก ที่ไหนได้ มาคว้าอันดับ 1 ไปตั้งสอบรอบ!

ตระกูลฉินไม่ได้ง้อลูกเขยสอบได้อันดับต้นๆ แต่พวกเขาต้องการหน้าตา!