ลมพัดยังไม่ทันเข้าใกล้ก็พัดจนใบหน้าของหมิงเจ๋อเจ็บปวด หมิงเจ๋อไม่มีเวลาประหลาดใจ เขารีบเร่งกระตุ้นพลังภายในของเขา วาดวงกลมด้วยมือเดียวบนพื้น สร้างบาเรียรูปวงกลมที่แข็งกระด้างเพื่อสกัดกั้นลมที่โหมกระหน่ำเข้ามา
หมิงเจ๋อจ้องมองสถานการณ์นอกบาเรียอย่างประหม่า หัวใจเต้นแรง ลมแรงก็ค่อยๆ หายไป หมิงเจ๋อถอนหายใจด้วยความกลัวอย่างเหลือเชื่อ โชคดีจริงๆ ที่เกือบจะถูกต่อยจนกลายเป็นรังผึ้ง ใบหน้าของเขายังเจ็บอยู่เลย!
โชคดีที่นักปราชญ์สอนกลอุบายช่วยชีวิตของหมิงเจอ ไม่คาดหวังว่าดาบวิญญาณที่มีความสามารถอย่างเสี่ยวเซียนชิวจะพ่ายแพ้ต่อหน้าบาเรีย บาเรียนี้ป้องกันดีมาก
เมื่อเห็นเสี่ยวเซียนชิวมองเขาด้วยความโกรธ หมิงเจ๋อก็อดยิ้มไม่ได้แล้วพูดว่า: "แม่นางเซียนชิว ได้เห็นความแข็งแกร่งของตัวข้าแล้ว ข้าไม่เพียงแต่เป็นองค์ชายที่มีอำนาจเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย แม่นางจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเลยถ้าติดตามองค์ชายไป”
ประณามเจ้าแน่!
เมื่อเสี่ยวเซียนชิวได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธในใจนางก็อดไม่ได้ที่จะเพิ่มขึ้น และขู่ว่าจะกลืนหมิงเจ๋อ!
หมิงเจ๋อบ้าไปแล้ว!
เสี่ยวเวียนชิวปล่อยเขาไปสักหน่อย ไม่อยากให้เขาตายอย่างไร้ประโยชน์เกินไป เขาคิดว่าเสี่ยวเซียนชิวมีความสามารถขนาดนั้นจริงหรือ?
ช่างตลกเสียจริง!
มนุษย์ธรรมดา!
ไม่รู้ฟ้าสูงดินหนา!
เสี่ยวเซียนชิวจะทำให้หมิงเจ๋อผู้บ้าคลั่งคนนี้รู้ว่าวันนี้การฆ่าทันทีคืออะไร!
เสี่ยวเซียนชิวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างของนางเหมือนใบไม้ที่ปลิวไสวในอากาศ พริบตาเดียวก็อยู่ห่างจากหมิงเจ๋อเพียงชั้นเดียว นางมองหมิงเจ๋ออย่างเย็นชา ยื่นมือเรียวยาวออกมา ทันใดนั้น นางก็หมุนข้อมือเบา ๆ ทำให้เกิดรูบนบาเรีย จากนั้นก็ดึงเบา ๆ บาเรียก็หายไป
การเคลื่อนไหวนี้ทำให้หมิงเจ๋อตกใจจนตาโต เป็นไปไม่ได้!
เสี่ยวเซียนชิวสามารถทะลวงอุปสรรคของเธอเองได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร? หมิงเจ๋อแทบไม่เชื่อเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า และสูดหายใจเข้าลึก ๆ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!
“ฮึ!”
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเสี่ยวเซียนชิวตะคอกอย่างเย็นชา มันเป็นแค่กำแพงเล็กๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้นเท่านั้น ทำลายมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก!
แต่หมิงเจ๋อรู้สึกประหลาดใจมากจนลืมวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด ยืนตัวตรง และรับการโจมตีจากเสี่ยวเซียนชิว!
ดวงตาของหมิงเจ๋อเปล่งประกายราวกับดวงดาว ร่างที่สูงและแข็งแรงของเขาแกว่งไปมาราวกับต้นไม้ที่ถูกลมพัดมา และราวกับว่าเขาจะล้มลงกับพื้นเมื่อใดก็ได้...
ในเวลานี้ เสี่ยวเซียนชิวได้ยินเสียงความคิดของเซียวเฉวียน: "เสี่ยวเซียนชิวต้องไม่ทำร้ายชีวิตหมิงเจ๋อในเวลานี้"
"เพคะ ท่านพ่อ"
เสี่ยวเชียนชิวตะคอกด้วยความโกรธ ถ้าเซียวเฉวียนไม่หยุดยั้งนาง นางคงฆ่าหมิงเจ๋อไปแล้ว!
แต่แล้วนางก็คิดว่า แม้ว่าหมิงเจ๋อจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ท่านพ่อคงไม่แปลกใจถ้านางสามารถทุบตีเขาเพื่อระบายความโกรธได้?
ถ้าจะบอกว่าตีก็ตีสิ!
นางก้าวไปข้างหน้าและส่ายหมัดแรงไปที่ใบหน้าของหมิงเจ๋อ สองสามครั้งก่อนจะหลบ บินข้ามป่าเหมือนแมลงปอบนน้ำ และตามทิศทางที่เซียวเฉวียนกำลังเดิน
เมื่อมาถึงตอนนี้ หมิงเจ๋อเป็นคนโง่และรู้ว่าเสี่ยวเชียนชิวภักดีต่อเซียวเฉวียนและไม่สามารถถูกหลอกได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...