ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 896

ลมพัดยังไม่ทันเข้าใกล้ก็พัดจนใบหน้าของหมิงเจ๋อเจ็บปวด หมิงเจ๋อไม่มีเวลาประหลาดใจ เขารีบเร่งกระตุ้นพลังภายในของเขา วาดวงกลมด้วยมือเดียวบนพื้น สร้างบาเรียรูปวงกลมที่แข็งกระด้างเพื่อสกัดกั้นลมที่โหมกระหน่ำเข้ามา

หมิงเจ๋อจ้องมองสถานการณ์นอกบาเรียอย่างประหม่า หัวใจเต้นแรง ลมแรงก็ค่อยๆ หายไป หมิงเจ๋อถอนหายใจด้วยความกลัวอย่างเหลือเชื่อ โชคดีจริงๆ ที่เกือบจะถูกต่อยจนกลายเป็นรังผึ้ง ใบหน้าของเขายังเจ็บอยู่เลย!

โชคดีที่นักปราชญ์สอนกลอุบายช่วยชีวิตของหมิงเจอ ไม่คาดหวังว่าดาบวิญญาณที่มีความสามารถอย่างเสี่ยวเซียนชิวจะพ่ายแพ้ต่อหน้าบาเรีย บาเรียนี้ป้องกันดีมาก

เมื่อเห็นเสี่ยวเซียนชิวมองเขาด้วยความโกรธ หมิงเจ๋อก็อดยิ้มไม่ได้แล้วพูดว่า: "แม่นางเซียนชิว ได้เห็นความแข็งแกร่งของตัวข้าแล้ว ข้าไม่เพียงแต่เป็นองค์ชายที่มีอำนาจเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย แม่นางจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเลยถ้าติดตามองค์ชายไป”

ประณามเจ้าแน่!

เมื่อเสี่ยวเซียนชิวได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธในใจนางก็อดไม่ได้ที่จะเพิ่มขึ้น และขู่ว่าจะกลืนหมิงเจ๋อ!

หมิงเจ๋อบ้าไปแล้ว!

เสี่ยวเวียนชิวปล่อยเขาไปสักหน่อย ไม่อยากให้เขาตายอย่างไร้ประโยชน์เกินไป เขาคิดว่าเสี่ยวเซียนชิวมีความสามารถขนาดนั้นจริงหรือ?

ช่างตลกเสียจริง!

มนุษย์ธรรมดา!

ไม่รู้ฟ้าสูงดินหนา!

เสี่ยวเซียนชิวจะทำให้หมิงเจ๋อผู้บ้าคลั่งคนนี้รู้ว่าวันนี้การฆ่าทันทีคืออะไร!

เสี่ยวเซียนชิวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างของนางเหมือนใบไม้ที่ปลิวไสวในอากาศ พริบตาเดียวก็อยู่ห่างจากหมิงเจ๋อเพียงชั้นเดียว นางมองหมิงเจ๋ออย่างเย็นชา ยื่นมือเรียวยาวออกมา ทันใดนั้น นางก็หมุนข้อมือเบา ๆ ทำให้เกิดรูบนบาเรีย จากนั้นก็ดึงเบา ๆ บาเรียก็หายไป

การเคลื่อนไหวนี้ทำให้หมิงเจ๋อตกใจจนตาโต เป็นไปไม่ได้!

เสี่ยวเซียนชิวสามารถทะลวงอุปสรรคของเธอเองได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร? หมิงเจ๋อแทบไม่เชื่อเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า และสูดหายใจเข้าลึก ๆ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!

“ฮึ！”

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเสี่ยวเซียนชิวตะคอกอย่างเย็นชา มันเป็นแค่กำแพงเล็กๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้นเท่านั้น ทำลายมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก！

แต่หมิงเจ๋อรู้สึกประหลาดใจมากจนลืมวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด ยืนตัวตรง และรับการโจมตีจากเสี่ยวเซียนชิว!

ดวงตาของหมิงเจ๋อเปล่งประกายราวกับดวงดาว ร่างที่สูงและแข็งแรงของเขาแกว่งไปมาราวกับต้นไม้ที่ถูกลมพัดมา และราวกับว่าเขาจะล้มลงกับพื้นเมื่อใดก็ได้...

ในเวลานี้ เสี่ยวเซียนชิวได้ยินเสียงความคิดของเซียวเฉวียน: "เสี่ยวเซียนชิวต้องไม่ทำร้ายชีวิตหมิงเจ๋อในเวลานี้"

"เพคะ ท่านพ่อ"

เสี่ยวเชียนชิวตะคอกด้วยความโกรธ ถ้าเซียวเฉวียนไม่หยุดยั้งนาง นางคงฆ่าหมิงเจ๋อไปแล้ว!

แต่แล้วนางก็คิดว่า แม้ว่าหมิงเจ๋อจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ท่านพ่อคงไม่แปลกใจถ้านางสามารถทุบตีเขาเพื่อระบายความโกรธได้？

ถ้าจะบอกว่าตีก็ตีสิ!

นางก้าวไปข้างหน้าและส่ายหมัดแรงไปที่ใบหน้าของหมิงเจ๋อ สองสามครั้งก่อนจะหลบ บินข้ามป่าเหมือนแมลงปอบนน้ำ และตามทิศทางที่เซียวเฉวียนกำลังเดิน

เมื่อมาถึงตอนนี้ หมิงเจ๋อเป็นคนโง่และรู้ว่าเสี่ยวเชียนชิวภักดีต่อเซียวเฉวียนและไม่สามารถถูกหลอกได้!

อีกทั้งเซียวเฉวียนและคนอื่น ๆ กำลังควบม้าไปบนถนน และทุกที่ที่กองกำลังผ่านไป ฝุ่นก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และบนหญ้าทั้งสองด้านก็ปกคลุมไปด้วยชั้นเถ้าสีขาว

มีดวงตาคู่หนึ่งอยู่บนหญ้า แม้ว่าฝุ่นบนท้องฟ้าจะทำให้เขาหลั่งน้ำตา แต่เขาก็ไม่กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว ทันทีที่เขาเห็นร่างของเซียวเฉวียนแวบผ่านมา ชายคนนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นมากจน เขาไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขา เขาดึงม้าตัวหนึ่งออกมาจากพื้นหญ้าทันที กระโดดขึ้นไปบนหลังม้า ด้วยเสียงขี่ม้า เขาก็รวมตัวเป็นกลุ่มที่เดินทางไปยังซินเจียง

คนนี้คืออาจื่อซึ่งปลอมตัวเป็นผู้ชาย

มีคนในกลุ่มสังเกตเห็นอาจื่อที่น่าอับอาย คิดว่าเขาคือคนที่เซียวเฉวียนจัดให้รออยู่ที่นี่ เขาแค่ทักทายอาจื่อและเดินทางต่อไปโดยไม่ส่งเสียงดังใดๆ

อาจื่อยังพยายามทุกวิถีทางที่เป็นไปได้เพื่อค้นหาแผนการเดินทางของเซียวเฉวียน ในวันนี้และออกจากเมืองก่อนเวลาเพื่อรอที่นี่

ฉินซูโหรวมีพฤติกรรมเช่นเดียวกับอาจื่อ แม้ว่าเซียวเฉวียนจะมอบหมายงานให้ฉินซูโหรว และขอให้นางอยู่ที่เมืองหลวง เพื่อรอให้เว่ยเชียนชิวรับสมัครและจัดการกับ เว่ยเชียนชิวแต่ ฉินซูโหรวก็รู้สึกว่าเซียวเฉวียนไม่ต้องการที่จะพานางไปด้วย เขา มันเป็นแผนที่สมควรที่จะไปยังซินเจียง ด้วยความพยายามของ ฉินซูโหรวเพียงอย่างเดียว เซียวเฉวียนไม่สนับสนุนนางในเมืองหลวง นางจะสร้างความแตกต่างได้อย่างไรกัน？

ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเฉวียนยังบอกว่านางต้องไม่ตัดขาดกับเว่ยเชียนชิว นี่ไม่ได้หมายความว่าในช่วงที่เซียวเฉวียนไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ฉินซูโหรวไม่สามารถทะเลาะกับเว่ยเชียนชิวอย่างเปิดเผยได้

ฉินซูโหรวคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อฮ่องเต้นั่งอยู่ในเมืองหลวง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

ในทางกลับกันเซียวเฉวียน นอกเหนือจากเว่ยเป้ยแล้วยังนำแปดจิ้นซื่อรวมทั้ง หมิงเจ๋อเพิ่มอีกคนที่เก่งในการสร้างความวุ่นวาย ฉินซูโหรวกังวลว่าหากเหล่าจิ้นซื่อถูกยั่วยุโดยหมิงเจ๋อให้กบฏ เซียวเฉวียนจะไม่สามารถรับมือกับมันได้

เซียวเฉวียนไม่สามารถฆ่าปัญญาชนได้ แม้ว่าไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าจะอยู่ที่นั่น แต่ฉินซูโหรวก็ยังคงกังวล ดังนั้นนางจึงปลอมตัวเป็นผู้ชายและติดตามเขาไป ความแตกต่างก็คือ อาจื่อติดตามอย่างลับๆ ในขณะที่ฉินซูโหรวจับมือยืนอยู่ตรงกลางถนนสายทางการจูงม้าไว้ข้างกายอย่างเปิดเผย รอคอยเซียวเฉวียน

ฉินซูโหรวมองไปที่เซียวเฉวียนอย่างสงบราวกับว่าข้าได้ขับรถไปตามถนนสายนี้

เซียวเฉวียนเห็นฉินซูโหรวจากระยะไกล เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ก็เดินไปแถวหน้า เมื่อเขามาถึงหน้าฉินซูโหรว เขาก็ขี่ม้าของเขาพร้อมกับถอนหายใจ ลงจากม้าแล้วพูดอย่างใจเย็น: "ทำไมเจ้ามานี่ได้ ？ กลับเร็วเข้า”