พูดจาหยาบจนใครๆก็คิดว่าอาจื่อ เป็นคนสำคัญของเสี่ยวเซียนชิว
เสี่ยวเซียนชิวไม่เหมือนเซียวเฉวียน ที่มักจะให้เกียรติผู้หญิงเสมอ เซียวเฉวียนพูดเสมอว่าผู้หญิงก็เหมือนน้ำ และควรได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยน
เสี่ยวเซียนชิวเป็นวิญญาณแห่งดาบ ในสายตาของนาง ไม่มีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง ทุกคนถูกแบ่งออกเป็นสองประเภท ฆ่าได้หรือฆ่าไม่ได้
เสี่ยวเซียนชิวรู้ดีเกี่ยวกับการกระทำผิดของอาจื่อ ท้ายที่สุด นางและเซียวเฉวียนเชื่อมโยงกันทางจิตวิญญาณมานานแล้ว และนางก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอดีตของเซียวเฉวียน อาจื่อไม่จำเป็นต้องพูดอะไรสักคำ และเสี่ยวเซียนชิวก็สามารถมองผ่านนางได้
ดังนั้น เสี่ยวเซียนชิวจึงไม่ปิดบังการดูถูกอาจื่อ
นางโยนขาไก่ทิ้งไป โดยคิดว่าถึงแม้พ่อของนางจะบอกว่าอย่าฆ่าอาจื่อ แต่เขาไม่ได้บอกว่าตีนางไม่ได้
ด้วยความคิดนั้น ดวงตาของเสี่ยวเซี่ยนชิวก็เปล่งประกาย
แย่แล้ว ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าเข้าใจทันทีเมื่อพวกเขาเห็นแววตาซุกซนในดวงตาของเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้
แต่พวกเขาไม่มีเวลาหยุดนาง
วินาทีต่อมา ห้องครัวก็เข้าสู่ความสับสนวุ่นวาย
ในไม่ช้า อาจื่อก็ส่งเสียงร้องด้วยความทรมานพร้อมกับเสียงชาม จาน และถ้วยชาที่แตก
เหมิงเอ้ามีไหวพริบอย่างรวดเร็วในขณะนี้ “ข้าจะเอาอาหารนายท่านก่อน!”
ตราบใดที่นายท่านยังมีอาหารกินใครจะสนใจคนอื่นล่ะ
เสียงหัวเราะที่คมชัดของเสี่ยวเซียนชิวและเสียงกรีดร้องของ อาจื่อ ดังก้องทำให้ทุกคนส่ายหัว ไม่นะ มันจะเป็นหายนะจริงๆ นะ! อาหารเย็นคืนนี้อาจจะถูกทำลาย
ที่ชั้นบน หมิงเจ๋อฟังเสียงของอาจื่อที่ถูกทุบตีและกำหมัดของเขาอย่างเงียบๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ชอบอาจื่อเป็นพิเศษ แต่นางก็ยังคงเป็นลูกน้องของเขา และเขาได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการฝึกฝนนาง!
คนของเซียวเฉวียนรังแกคนที่อ่อนแอจริงๆ!
และเซียวเฉวียนไม่สนใจ!
……
ต้าเว่ย เมืองหลวง
เรือนหวง
จางจิ่น ผู้สมัครชิงตำแหน่งอัครเสนาบดี นั่งในตำแหน่งสูง รู้สึกลำบากใจอย่างยิ่ง
เซียวเฉวียน เด็กสารเลวคนนั้นได้หายตัวไปแล้ว และตระกูลเซียวก็ถูกกวาดล้างไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมเซียวเฉวียนหรือบังคับให้เขากลับมา
ในการสอบคัดเลือกครั้งนี้ ทุกคนสอบผ่านในวัง แต่แทนที่จะได้รับตำแหน่งทางการเหมือนปีก่อนๆ พวกเขากลับต้องออกเดินทางสู่ประสบการณ์
คนและม้าถูกแบ่งออกเป็นหลายขบวน และจางจิ่นไม่สนใจขบวนอื่นเลย ขบวนเดียวที่เซียวเฉวียนเป็นผู้นำเป็นการส่วนตัวคือขบวนที่ทำให้จางจิ่นงงมากที่สุด
เขาไม่เข้าใจว่าเซียวเฉวียนพยายามทำอะไร
เขายังไม่เข้าใจว่าฮ่องเต้กำลังคิดอะไรอยู่
เซียวเฉวียนเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามในศาลเฉาสำหรับจางจิ่น ท้ายที่สุดแล้ว ในเวลาเพียงปีกว่าๆ เซียวเฉวียนก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วและยังกลายเป็นราชครูด้วยซ้ำ
ตลอดทั้งเรื่อง นอกเหนือจากการสร้างปัญหาให้กับเซียวเฉวียนแล้ว จางจิ่นยังตระหนักว่าเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับคู่ต่อสู้รายนี้
สิ่งนี้ทำให้จางจิ่นวิตกกังวลอย่างมาก
จางจิ่นมาจากตระกูลอันทรงเกียรติ และตระกูลจางของเขามีชื่อเสียงในเมืองหลวง ตระกูลจางของเขาหยั่งรากลึกในเมืองหลวง เหนือกว่าขุนนางส่วนใหญ่
มิฉะนั้น จางจิ่นจะไม่ทำหน้าที่เป็นอัครเสนาบดี
การเป็นอัครเสนาบดีอย่างเป็นทางการ โดยนำทัพทั้งสิบสามทัพภายใต้อัครเสนาบดี ซึ่งมีประชากรมากกว่าหมื่นคน คือเป้าหมายสูงสุดของจางจิ่น
แต่ตอนนี้ฮ่องเต้ไม่ได้แต่งตั้งเขา
เป็นไปได้ไหมว่าตัวเลือกของฮ่องเต้สำหรับอัครเสนาบดีคือเซียวเฉวียน?
จางจิ่นเคยพิจารณาคำถามนี้มาก่อน ท้ายที่สุดแล้ว หากฮ่องเต้สามารถยกระดับเซียวเฉวียนขึ้นสู่ตำแหน่งราชครูได้ อะไรอีกที่เขาทำไม่ได้
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา จางจิ่นได้เขียนจดหมายหลายฉบับโดยไม่ระบุชื่อและส่งไปยังจวนเจียนกั๋ว
เขาหวังว่าเว่ยเชียนชิวจะสามารถคว้าโอกาสที่จะฆ่าเซียวเฉวียน ในขณะที่เขาไม่อยู่
แต่ไม่มีการเคลื่อนไหวจากจวนเจียนกั๋ว
เหตุใดแม้แต่จวนเจียนกั๋วถึงทำตัวแปลกๆในตอนนี้?
ดวงตาของจางจิ่นเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ผู้คนในเมืองหลวงโหดเหี้ยมต่อเซียวเฉวียนมากเกินไป เพื่อนสนิทของเซียวเฉวียนทั้งหมดถูกฆ่าตาย ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...