ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 903

“ฝ่าบาท ท่านรับประกันได้หรือไม่?”

ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อแทบไม่ได้มองอย่างตั้งใจนัก โดยจ้องมองตรงไปที่ชายหนุ่ม แม้ค่อนข้างจะไร้เหตุผลก็ตาม

ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อเป็นหนึ่งในสี่ผู้อาวุโสของคุนหลุน เขาไม่เพียงแต่เป็นผู้อาวุโสของชาวคุนหลุนเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชิงหลงและเป็นผู้อาวุโสของชิงหลงด้วย

สำหรับชิงหลง เขาเป็นทั้งครูและผู้อาวุโสที่ใกล้ชิด

ชิงหลงถูกเขาเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเขาจึงรู้จักเด็กคนนี้เป็นอย่างดี

ชิงหลงเป็นคนตรงไปตรงมาและมีอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่มีเจตนาแอบแฝง ถ้าเขาขึ้นครองบัลลังก์ เขาจะเป็นกษัตริย์ผู้รู้แจ้งตลอดกาลแน่นอน

น่าเสียดายที่คุนหลุนยังไม่กลายเป็นชาติ

ดังนั้น คุนหลุนจึงไม่ต้องการผู้ปกครองที่มีความเมตตาและจิตใจอ่อนโยนในปัจจุบัน ผู้ปกครองคนนี้ควรเด็ดขาดและโหดเหี้ยม

ชิงหลงมีนิสัยที่บริสุทธิ์ มีความสามารถพิเศษ แต่ก็มีจิตใจที่ดีเช่นกัน

อันที่จริง ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อรู้สึกเสียใจที่เลี้ยงดูชิงหลงให้มีความซื่อสัตย์และมีจิตใจดี

เมื่อชิงหลงและเซียวเฉวียนพบกันครั้งแรก ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อรู้สึกกังวลอย่างมาก เมื่อเทียบกับชิงหลงแล้ว เซียวเฉวียนมีไหวพริบอย่างแท้จริง แตกต่างจากชิงหลงอย่างสิ้นเชิง

สิ่งที่แปลกก็คือ คนสองคนนี้กลายเป็นเพื่อนกันจริงๆ

นี่เป็นสิ่งที่ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อไม่อาจยอมได้ เพราะผู้ปกครองไม่ต้องการเพื่อน

หากในอนาคต เซียวเฉวียนขัดขวางเส้นทางแห่งความยิ่งใหญ่ของคุนหลุน ไม่ว่าเขาจะเป็นเพื่อนของชิงหลง หรือสิ่งอื่นใดกับ ชิงหลง เขาจะต้องถูกกำจัด

สิ่งที่ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อต้องทำตอนนี้คือ เพื่อให้แน่ใจว่าชิงหลงปฏิบัติตามคำสอนโบราณ ในฐานะคนที่มีสายเลือดของราชวงศ์คุนหลุน ชิงหลงต้องแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหน่วงนี้

“ท่านผู้อาวุโส โปรดวางใจเถิด ข้าจะไม่ลืมคำสอนของท่าน”

เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อ ชิงหลงทำได้เพียงพูดอย่างอ่อนโยนเท่านั้น

“ในกรณีนี้ ฝ่าบาทควรจะจับองค์หญิงต้าถงไว้แน่น”

ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อกล่าวอย่างเย็นชา

ชิงหลงผงะไป “อะไรนะ? ผู้อาวุโส องค์หญิงต้าถงเป็นเพียงผู้หญิง และนางกำลังตั้งครรภ์”

“เท่าที่ข้ารู้ องค์หญิงต้าถงกำลังจะคลอดบุตร หากเรามีองค์หญิงและลูกอยู่ในมือ ข้าเชื่อว่าแม้แต่เซียวเฉวียนก็คงจะระมัดระวังและไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม แม้ว่าเขาต้องการช่วยเหลือชาวซินเจียง”

ลูกขององค์หญิงต้าถงคือลูกของเซียวเฉวียน

นี่เป็นลูกคนแรกของเซียวเฉวียน

ถ้าทำร้ายเด็กในครรภ์คนนี้ มันจะไม่เหมือนการต่อยเสือเลยเหรอ?

ชิงหลงขมวดคิ้ว “ผู้อาวุโส นี่ไม่ใช่การลงมือที่ฉลาด”

“ฝ่าบาท หากเซียวเฉวียนมาที่ซินเจียง ท่านจะไม่มีโอกาสนั้น ตอนนี้เราสามารถเป็นฝ่ายเหนือกว่าได้” อวิ๋นเฮ่อกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ฝ่าบาท ถ้าท่านไม่ต้องการ นั่นเป็นเพราะว่าท่านกำลังพิจารณามิตรภาพของท่านกับเซียวเฉวียนหรือไม่?”

ชิงหลงยังคงนิ่งเงียบ

“ฝ่าบาท!”

อวิ๋นเฮ่อเคาะไม้เท้าของเขาอีกครั้ง เซียวเฉวียนไม่ใช่คนธรรมดา ปัจจุบันชาวต้าเว่ยไม่พบจุดอ่อนของเซียวเฉวียน แต่นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าองค์หญิงต้าถงยังมีชีวิตอยู่

ตอนนี้ชาวคุนหลุนรู้เรื่ององค์หญิงต้าถงแล้ว ทำไมไม่ลองใช้มันดูล่ะ?

“ฝ่าบาท เราไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอะไรกับองค์หญิงต้าถง เมื่อพิจารณาว่านางเป็นภรรยาของเพื่อนของท่าน เราจะปฏิบัติต่อนางอย่างดี เป็นการดีเสมอที่จะมีอำนาจในมือของเรา”

ทัศนคติของอวิ๋นเฮ่อมั่นคง

“ข้าไม่เห็นด้วย” ชิงหลงส่ายหัว สิ่งนี้ไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะเป็นเพื่อนของเขาหรือไม่ก็ตาม องค์หญิงต้าถงเป็นคนดีและไม่คุกคาม มันจะเป็นอันตรายต่อชาวคุนหลุนหากพวกเขาจับนางไว้เป็นเชลย

ชิงหลงรู้จักนิสัยของเซียวเฉวียนดีเกินไป ถ้าเขารู้ว่ามีคนทำร้ายภรรยาและลูกของเขา เขาจะยอมทำทุกอย่างอย่างแน่นอน

ในเวลานั้น มันไม่สำคัญว่าคนของคุนหลุนจะใช้ประโยชน์จากเซียวเฉวียนหรือไม่ แต่สำคัญว่าเซียวเฉวียนจะไว้ชีวิตพวกเขาหรือไม่

หากเป็นเช่นนั้น เซียวเฉวียนอาจกลายเป็นศัตรูอันดับหนึ่งของชาวคุนหลุน แทนที่จะเป็นอุปสรรคต่อการโจมตีซินเจียง

……

ต้าเว่ย พื้นที่ชายแดน

ชื่อสถานที่ที่ไม่รู้จัก

เซียวเฉวียนและขบวนของเขาออกเดินทางอีกครั้งและเข้าใกล้เย่ว์ไป๋กวนมากขึ้น

วันนี้ คิ้วของเขายังคงกระตุก เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างคลุมเครือ หัวใจของเขาเต้นแรงและเขารู้สึกกระสับกระส่าย

“นายท่าน อีกห้าสิบลี้ เราจะถึงเย่ว์ไป๋กวน นี่คือหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดที่จะพักผ่อน เราควรหยุดที่นี่ไหม?”

ไป๋ฉี่ชี้ไปข้างหน้าแล้วถาม หากพวกเขาไม่ได้พักผ่อนในหมู่บ้านนี้ ก็จะไม่มีที่อยู่ข้างหน้า

เย่ว์ไป๋กวนหนาวมากและมีหิมะตกบ่อยครั้ง หากพวกเขาพยายามผ่านไปในเวลากลางคืน พวกเขาคงไม่สามารถผ่านไปได้ และปัญญาชนก็อ่อนแอ อาจแข็งตายอยู่ข้างใน

“พักอยู่ที่นี่ แล้วลุยต่อพรุ่งนี้” เซียวเฉวียนเหล่เล็กน้อย หลังจากผ่านเย่ว์ไป๋กวนแล้ว พวกเขาจะเข้าใกล้ซินเจียงมากขึ้น

เย่ว์ไป๋กวนเคยเป็นที่ตั้งทางยุทธศาสตร์สำหรับกองทัพ และตอนนี้ดูเหมือนมีความสำคัญแล้ว หุบเขาแคบๆบนภูเขาแห่งนี้เชื่อมโยงต้าเหว่ยกับซินเจียง ทำให้มันมีความสำคัญสูงสุด

ตามคำสั่งของเซียวเฉวียน พวกเขาเข้าไปในหมู่บ้าน

พวกเขาวางแผนที่จะหาบ้านไร่ที่ใหญ่กว่าเล็กน้อยเพื่อพักค้างคืน ที่ด้านหลังของขบวนคือ หมิงเจ๋อและอาจื่อซึ่งถูกมัดมือไว้ ในที่สุดนายและคนรับใช้ก็สามารถอยู่ด้วยกันได้

ระหว่างทางทั้งสองคนขี่ม้าตัวเดียวกัน ต่างรู้สึกไม่พอใจกันอย่างเงียบๆในใจ แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก เพราะกลัวจะเปิดเผยตัวตน

เมื่อพวกเขามาถึงหมู่บ้าน ก็มีกลิ่นอายแปลกๆ เข้ามาทักทายพวกเขา

“พ่อ”

ในขณะนี้ เสี่ยวเซียนชิวก็คว้ามือของเซียวเฉวียนไว้ “ข้ากลัว”

“มีอะไรต้องกลัว?” เซียวเฉวียนลูบไหล่ของนางเบาๆ “ไม่ต้องกลัวพ่ออยู่นี่แล้ว แม้ว่าหมู่บ้านนี้จะห่างไกล แต่ก็ยังมีคนอาศัยอยู่ ไม่ต้องกังวล”