ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 940

“แต่ข้าต้องการช่วยเจ้าเซียว รอเจ้าเซียวกลับมาจากซินเจียง ข้าจะเป็นผู้ช่วยที่ดีของเขา”

เว่ยอวี๋พึมพำด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ: “แม้ว่าข้าจะไม่เก่งเท่ากับไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า แต่ไม่ใช่จะไม่เป็นสักอย่าง"

เว่ยอวี๋เป็นอ๋องที่เอ้อระเหยลอยชายมาโดยตลอด ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต คือการจับมือเล็กๆ ของหยางอวี้หวน กินอาหารอร่อย และเล่นสนุก

ระดับความเอ้อระเหยของเว่ยอวี๋นั้นสูงที่สุดในเมืองหลวง ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีตำแหน่งคนเกียจคร้านที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวง

ในเมืองหลวงนี้ คนที่มีเวลาว่างมากกว่าเว่ยอวี๋จะไม่รวยเท่าเว่ยอวี๋

เหล่าอ๋องและขุนนางที่ร่ำรวยกว่าเว่ยอวี๋ไม่ได้มีเวลาว่างมากเท่ากับเว่ยอวี๋

ในสายตาของทุกคน เว่ยอวี๋เชื่อฟังเพียงคนสองคน คนหนึ่งเป็นฮ่องเต้พระเชษฐาของเขา และอีกคนคือเซียวเฉวียน

ยิ่งไปกว่านั้นเว่ยอวี๋ยังฟังเซียวเฉวียนเป็นพิเศษ มีเพียงเซียวเฉวียนเท่านั้นที่สามารถทำให้เว่ยอวี๋ชายผู้เอ้อระเหยริเริ่มที่จะดูแลห้องหนังสือชิงหยวน

เว่ยอวี๋ไม่ได้ทั้งบุ๋นและบู๊ และตอนนี้ จู่ๆ เขาก็บอกว่าเขาอยากจะเรียนศิลปะการต่อสู้ นี่ไม่เพียงแต่ทำให้อี้กุยประหลาดใจ แต่ยังรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้

“จริงๆ แล้ว ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องฝึกดาบเลย บ่อนพนันและโรงเหล้าของท่านปู่น้อยก็ต้องการคนช่วยงาน เช่นเดียวกับห้องหนังสือชิงหยวน สิ่งเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังมากเกินไป เพียงแค่ต้องจัดการได้ดี อันที่จริงท่านอ๋องสามารถเลือก......"

เว่ยอวี๋ขัดจังหวะอี้กุย: "ไม่ เจ้าไม่เข้าใจ... นี่ช่วยเจ้าเซียวไม่ได้"

“หา? เหพราะเหตุใดล่ะ?" อี้กุยรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่เห็นเว่ยอวี๋จริงจังมาก “ท่านอ๋อง ท่านอย่าทำให้ข้ากลัวสิ หรือท่านถูกคนจากภูเขาจงหนานทำให้หวาดกลัวจนโง่เขลาแล้วหรือไม่?”

“อี้กุย”เว่ยอวี๋ก้มศีรษะลง แล้วมองดูแสงสลัวบนพื้น: "ในสมัยโบราณ พละกำลังเป็นวิธีเดียวเท่านั้น โดยการฆ่าเท่านั้นจึงจะตั้งหลักได้"

"โรงเหล้าและบ่อนการพนันเหล่านั้นเป็นเพียงสมบัติภายนอก ตราบใดที่อนาคตแข็งแกร่งเจ้าก็จะมี โรงเหล้าและบ่อนการพนันมากเท่าที่เจ้าต้องการ แต่สมมติฐานก็คือ มันต้องมีอนาคตเช่นนี้แน่ๆ”

เว่ยอวี๋ได้ผ่านการกวาดล้างตระกูลเซียว จากนั้นเขาก็ได้ตระหนักถึงแก่นแท้ของการเอาชีวิตรอดในสมัยโบราณ — ความแข็งแกร่ง

สำหรับราชวงศ์ ไม่มีอะไรจะน่าปวดหัวไปกว่าความแข็งแกร่งและพลังทางการทหารที่แท้จริง

เซียวเฉวียนที่พยายามมาเป็นเวลานาน คือการเสริมกำลังทางทหารของเขาด้วย

ฮ่องเต้ไม่มีประสิทธิภาพและถูกเว่ยเชียนชิวและไทเฮาปราบปรามในก่อนหน้านี้ ซึ่งนำไปสู่การเสื่อมอำนาจของฮ่องเต้

แม้ว่าฮ่องเต้จะบริหารมาหลายปีแล้ว สามารถแข่งขันกับเว่ยเชียนชิวในราชสำนักได้ ในแง่ของความแข็งแกร่งทางทหาร มีเพียงกองทัพตระกูลฉินเท่านั้น ซึ่งยังตามหลังเว่เชียนชิวอยู่มาก

เว่ยอวี๋เข้าใจเซียวเฉวียน

เว่ยอวี๋อยากจะพยายาม ก็ไม่ผิด

อี้กุยถอนหายใจ: "เอาเถอะ เมื่อท่านตัดสินใจแล้ว เลือกดาบได้เลย"

เว่ยอวี๋พยักหน้าและเดินไปยังดาบนับร้อยที่แขวนอยู่ในศาลาคุนหวู่

อี้กุยคิดกับตัวเอง ด้วยความแข็งแกร่งของเว่ยอวี๋ถึงจะได้ดาบระดับต่ำสุด ก็ไม่เลวแล้ว

ที่สุดเว่ยอวี๋ไม่มีความรู้หรือทักษะ ดังนั้นจึง ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับดาบชั้นสองหรือสูงกว่า

ผลลัพธ์ที่แย่กว่านั้นคือเ ว่ยอวี๋ไม่สามารถเลือดดาบได้

อี้กุยคิดอยู่แล้วว่าจะปลอบใจเว่ยอวี๋ได้อย่างไร ตอนนี้เว่ยอวี๋มีความทะเยอทะยานอย่างมาก ถ้าเขาเลือกดาบไม่ได้ในทันที และเว่ยอวี๋อาจรู้สึกผิดหวังจนไม่สามารถออกจากประตูหรือแม้แต่ก้าวไปข้างหน้าได้ นั่นจะเป็นบาปใหญ่เลยนะ

หากต้องการให้อาวุธรับว่าเป็นเจ้าของ มันขึ้นอยู่กับโชคชะตา

อี้กุยไม่เคยคิดเลยว่า ภายใต้กฎนี้ มันจะใช้ไม่ได้กับเว่ยอวี๋

มือของเว่ยอวี๋ และดาบที่เขาสัมผัส ได้ตอบสนอง!

ตราบใดที่เป็นดาบที่มือของเขาได้สัมผัสเข้า

ต่างรับเจ้าของหมด!

อี้กุยตกใจมากจนนัยน์ตาของเขาสั่นไหว: "เถ้าแก่ ปิดประตูศาลาคุนหวู่! วันนี้ไม่รับลูกค้า!"

“ขอครับ คุณชาย!"

เว่ยอวี๋ขมวดคิ้วสับสน: “เป็นไรหรือ?”

อี้กุยตกใจมากจนพูดไม่ออก หยุดพูดกระทันหัน