ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 942

“คนนี้เป็นนายท่านของเจ้าหรือ?”

เซียวเฉวียนอยู่ในบ้าน และมู่เวยกำลังคุยกับโยว่ควนที่ด้านนอก มู่เวยก็อยากรู้เกี่ยวกับเซียวเฉวียน ท้ายที่สุด เซียวเฉวียนเป็นคนใจกว้างทุ่มทุนเช่นนี้ และวิชาตัวเบาของเขาก็ไม่ธรรมดา เซียวเฉวียนอยู่ที่ต้าเว่ยเขาต้องไม่ใช่คนทั่วไปแน่

โยว่ควนพยักหน้า: "ใช่ เขาช่วยข้าจากคณะละคร จ้างข้าร้องเพลง"

“เขาชื่ออะไรรึ?"

มู่เวยถามอย่างสงสัย เธออยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว แต่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเซียวเฉวียนชื่ออะไร

ทันใดนั้นโยว่ควนก็ตระหนักว่า เซียวเฉวียนจงใจปกปิดตัวตนของเขา ไม่น่าแปลกใจเลย องค์หญิงและเด็กพักอยู่ที่นี่ ต้องถูกเก็บเป็นความลับ

“ทำไมเจ้าไม่ไปถามเขาด้วยตนเองล่ะ” โหยวกวนยิ้มเบาๆ ซึ่งทำให้มู่เวยคลั่งไคล้มาก มันช่างงามนัก: “เขาเป็นคนลึกลับ ไม่ยอกพูด ว่าแต่ ชื่อของเจ้าคือโยว่ควนจริงๆ รึ?”

แม้ว่าเซียวเฉวียน จะปกปิดชื่อตนเองไว้เป็นความลับ แต่เซียวเฉวียนก็ไม่ได้ระวังเวลาที่จะเรียกโยว่ควน

โยว่ควนพยักหน้า: "นายท่านเรียกข้าอย่างนั้น จึงเป็นชื่อของข้าตามธรรมชาติ"

ทันทีที่เขาพูดจบ ใบหน้าหล่อเหลาของโยว่ควนก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง: "ขอแม่นางมู่เวยเก็บเป็นความลับด้วย แม้ว่าข้าจะเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีคนรู้จัก แต่ถ้าแม่นางเก็บเป็นความลับ ข้าก็จะสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาได้มากมาย”

“เจ้าไม่ต้องกังวล ปากของหมอนั้นแข็งมาก นี่เรียกว่า…” ดวงตาอันชาญฉลาดของมู่เวยกลอกไปมา: “นี่เรียกว่าเรื่องส่วนตัวของครอบครัวผู้ป่วย"

"เช่นนั้นก็ขอขอบคุณแม่นางมู่เวยมากๆ" โยว่ควนยิ้มเล็กน้อยแล้วรินชามู่เวยหนึ่งถ้วย "ปีนี้นี่คือชาหลงจิ่งก่อนฤดูฝนของต้าเว่ย แม่นางลองดื่มดูสิ"

"คนต้าเว่ยช่างละเอียดอ่อนเสียจริง แค่จะดื่มชา ยังแบ่งว่าก่อนฤดูฝนหรือหลังฤดูฝน” มู่เวยดื่มชาอย่างห้าวหาญทันทีไม่ได้ลิ้มรสอะไรเลย มันเป็นเพียงน้ำที่มีรสชาติ แค่นั้นเอง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงามของโยว่ควน มู่เวยก็ไม่สนใจว่าชาจะมีรสชาติดีหรือไม่

โยว่ควนไม่รู้ว่าทำไมเซียวเฉวียนถึงให้เขามาที่นี่ แต่ ณ ตอนนี้ นายท่านให้เขามา คงเพื่อเกลี้ยกล่อมแม่นางมู่เวยผู้นี้เป็นหลัก

ด้วยเหตุผลบางอย่าง มู่เวยผู้นี้มีพลังอันล้นหลามอย่างน่าประหลาดใจ เธอสามารถพูดคุยกับโยว่ควนได้เป็นครึ่งวันทุกวัน หลังจากนั้นเธอยังออกไปเดินเที่ยวซื้อของ จากนั้นก็คือกิน

โยว่ควนพาเธอไปทั่วเมือง นอกจากจะรักษาองค์หญิงทุกวันแล้ว ก็คือเที่ยวเล่นทุกที่นั่นเอง

โยว่ควนจึงเข้าใจแล้วว่า ภารกิจที่สำคัญที่สุดของเขาคือ การเล่นกับนาง

เล่นกับเสี่ยวเซียนชิว

เล่นกับมู่เวย

นี่โยว่ควนเข้าใจผิด โยว่ควนเป็นคนมีความสามารถเยี่ยงนี้ ภารกิจจะเป็นแค่คอยเที่ยวเล่นด้วยได้ยังไง? ภารกิจของเขาคือการเสียสละความงามถึงจะถูก ฮ่าฮ่าฮ่า!

ใบหน้าของโยว่ควนนี้ เป็นอาวุธคมในการเดินบนโลกนี้ เป็นอาวุธคมในการจัดการกับผู้หญิง

เสี่ยวเซียนชิวและมู่เวยเป็นคนที่เข้ากันได้ยาก แต่โยว่ควนสามารถจัดการพวกเธอได้อย่างง่ายดาย ซึ่งช่วยเซียวเฉวียนลดปัญหาไปได้มาก

หากต้องการเอาชนะใจผู้หญิง ไม่ว่าจะมีเงินทองหรือคำพูดหวานๆ แค่ไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถทำได้หากไม่มีใบหน้าที่สวยสง่างาม

เซียวเฉวียนด้านบุ๋นมีตัวเขาเอง ด้านบู๊มีไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ด้านที่อ่อนโยนเขามีโยว่ควน ซึ่งทำให้เซียวเฉวียนเหมือนปลาได้น้ำอยู่ได้ในทุกสถานการณ์

เมื่อเวลาผ่านไปโยว่ควนทำให้มู่เวยมีความสุข และมู่เวยก็มีใจมากยิ่งขึ้นในการรักษา

ร่างกายขององค์หญิงดีขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยตาเปล่า ซึ่งทำให้ราชาตกใจ

เซียวเฉวียนคนนี้มีความสามารถมากจริงๆ

แค่เพียงเรื่องการขอให้มู่เวยออกมาเรื่องนี้ แต่ยังสามารถให้มู่เวยพักอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เพื่อรักษาองค์หญิงโดยเฉพาะอีก?

เพื่อเชิญมู่เวย ราชาได้นำแก้วแหวนเงินทอง และของหายากทุกชนิดมา แต่หญิงสาวก็ไม่สะทกสะท้าน

แต่เซียวเฉวียนนั้นราวกับเป็นเพื่อนกับมู่เวยอย่างไรอย่างนั้น

เชิญตัวมู่เวยมาได้ มันเป็นความสามารถของเซียวเฉวียน

แต่การทำให้มู่เวยพักที่นี่ได้นาน ก็ต้องยกความดีให้โยว่ควน

หลังจากผ่านไปเจ็ดหรือแปดวันโดยไม่รู้ตัว โยว่ควนและมู่เวยก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีมาก

“โยว่ควน ดวงจันทร์ในต้าเว่ยของเจ้ากลมและสว่างไสวเช่นนี้ไหม?”

เป็นเวลากลางคืน มู่เวยและโยว่ควนกำลังนั่งอยู่ในสวนดื่มชาและกินของว่าง เป็นการยากที่จะเห็นมู่เวยแสดงเรื่องทุกข์ใจเช่นนี้

เซียวเฉวียนนั่งอยู่ด้านข้าง ผู้หญิงนี่ช่างแปลกจริงๆ พระจันทร์ก็คือพระจันทร์ดวงเดียวกัน จะแบ่งแยกภูมิภาค สถานที่ไหนสว่างกว่ากันได้อย่างไร?

โยว่ควนคนตรง คิดแบบเดียวกับเซียวเฉวียน และพูดในสิ่งเดียวกัน: "ตามทฤษฎีแล้ว ก็จะสว่างไสวพอๆ กัน คำถามนี้มันไม่โง่ไปหน่อยเหรอ?"

ถ้าเซียวเฉวียนพูดแบบเดียวกัน เขาคงจะถูกทุบตี และโดนด่าต่อว่าอย่างแน่นอน

แต่โยว่ควนบอกว่ามู่เวยโง่ และน้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยน ซึ่งเหมือนเป็นการล้อเล่นเล็กน้อย มู่เวยหน้าแดง: "คนบ้า..."

"หือ?" โยว่ควนงง "แม่นาง ข้าพูดอะไรผิดไปหรือ?"

เซียวเฉวียนกลั้นยิ้มและนั่งห่างออกไปอีกเล็กน้อย เพื่อไม่ให้รบกวนทั้งสอง

เซียวเฉวียนอุ้มลูกสาวของเขาไว้ในอ้อมแขนของเขา เด็กน้อยที่กำลังหลับสบาย มันเป็นช่วงต้นฤดูหนาว และถึงแม้จะหนาวมากเมื่อนั่งอยู่ในสนาม แต่มีบาเรียของเซียวเฉวียน ก็ดูผ่อนคลายมาก

“เฮ้” จู่ๆ มู่เวยก็หันศีรษะของเธอแล้วเรียกเซียวเฉวียน เธอไม่รู้จักชื่อเซียวเฉวียน เธอจึงมักจะพูดว่า “เฮ้” แทน: “เมื่อข้ารักษาอาการป่วยของเมียเจ้าสำเร็จแล้ว เจ้าปล่อยให้โยว่ควนอยู่ต่อเถอะ”

นายท่าน... อย่า

โยว่ควนมองไปที่เซียวเฉวียนอย่างสิ้นหวัง โยว่ควนเข้าใจดีว่าแม่นางมู่เวยหมายถึงอะไร เธอต้องการจัดหาสามีอย่างเด็ดเดี่ยว

ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือเงื่อนไขของเธอ

ข้ารักษาภรรยาของเจ้า

เจ้ายกโยว่ควนให้ข้า

มิฉะนั้น......