ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 944

หากโย่วควนต้องการอยู่ที่ซินเจียง อยู่กับมู่เวย เซียวเฉวียนไม่ใช่ว่าจะไม่เห็นด้วย

แต่โย่วควนส่ายหัวอย่างเด็ดเดี่ยว: "ไม่ ข้าจะติดตามนายท่าน ไม่ว่านายท่านจะไปที่ไหน ข้าจะไปด้วยขอรับ"

โย่วควนผูกติดกับเซียวเฉวียนไว้แน่นแล้ว

ตอนที่อยู่ในจวนเซียว โย่วควนเข้ากันได้ดีกับฮูหยินผู้เฒ่าเซียว และเหล่าองคนักษ์ มิตรภาพที่สะสมในช่วงเวลาเหล่านี้ไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนในสองสามประโยค

ยิ่งไปกว่านั้น โย่วควนได้เห็นความพินาศของตระกูลเซียวด้วยตาของเขาเอง ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะละทิ้งเซียวเฉวียนได้

“ได้ อะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”

เซียวเฉวียนตบไหล่เขา ดวงตาสีแดงของโย่วควน บางทีเขาอาจจะนึกถึงเรื่องราวอันน่าเศร้าที่ตระกูลเซียวถูกกวาดล้างอีกแล้ว

เซียวเฉวียนหาข้ออ้างโดยบอกว่าเขาจะไปนำยาให้องค์หญิงแล้ว จึงอุ้มลูกสาวในอ้อมแขนออกจากสวนไป

เขาไม่อยากนึกถึงฉากการทำลายล้างของครอบครัว

ไม่อยากนึกถึงอีก

เจ็บปวดหัวใจนัก

...

...

ภูเขาคุนหลุน หอคอยดาบ

เมื่อชิงหลงมาถึง หอคอยดาบก็ปล่อยแสงสีแดงพราวออกมา

“ฝ่าบาท ในที่สุดท่านก็เสด็จมาถึงแล้ว” ผู้พิทักษ์หอคอยพยุงตัวด้วยไม้เท้า คุกเข่าลงอย่างสั่นเทาต่อหน้าชิงหลง: “พระองค์โปรดเสด็จไปลองทอดพระเนตรดูเถิด”

“เกิดอะไรขึ้นข้างใน?” ชิงหลงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ดาบ หอคอยนั้นสวยงามจริงๆ

ถ้ามันสว่างขึ้นแบบนี้ ก็พิสูจน์ได้ว่า ดาบหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษกลับมาแล้ว!

หากกลับมาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ชาวคุนหลุนจะคงอยู่ยงคงกระพันอย่างแน่นอน และทำให้ทุกคนในโลกต้องคลานแทบเท้าของพวกเขา

“ฝ่าบาท พวกเราเป็นเพียงผู้พิทักษ์หอคอย พวกเราไม่มีสิทธิ์เข้าไปดูความยิ่งใหญ่ของดาบหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ ดังนั้นเราจึงไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นขอรับ แค่กแค่กแค่ก!” ผู้พิทักษ์หอคอย เป็นคนชราแล้ว พูดพร้อมไอแรงจนกระดูกในร่างกายเหมือนจะแตกสลาย

ชิงหลงพยักหน้า อันที่จริง มีเพียงสมาชิกของราชวงศ์เท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปได้: "เอาล่ะ ข้าจะเข้าไปดูก่อน"

หอคอยดาบตั้งอยู่บนยอดเขาทางทิศตะวันออกสุดของภูเขาคุนหลุน

การเดินทางครั้งนี้ยากลำบากและอันตราย และคนส่วนใหญ่ไม่สามารถมาถึงสถานที่แห่งนี้ได้

ทุกคนไม่ทราบที่มาของหอคอยดาบ

สิ่งที่รู้ก็คือหอคอยดาบอยู่ที่นั่นมาหลายพันปีก่อนแล้ว

ประวัติความเป็นมาของหอคอยดาบนั้นเก่าแก่พอๆ กับผนึกจูนเสิน หรือแม้กระทั่งเก่ากว่าผนึกจูนเสินมากด้วยซ้ำ

จนถึงบัดนี้ มีเพียงคนของราชวงศ์แห่งคุนหลุนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในหอคอยได้

นอกจากนี้ ผู้พิทักษ์หอคอยสามารถเข้าไปในชั้นหนึ่งของหอคอยดาบได้แค่นั้น

หัวใจดาบประดิษฐานอยู่ที่ชั้นสิบสองของหอคอยดาบ และชิงหลงเคยไปเยี่ยมชมเพียงครั้งเดียวตอนที่เขายังเป็นเด็ก

เดิมทีการมาดูหัวใจดาบเป็นกระบวนการที่จำเป็นสำหรับสมาชิกราชวงศ์ทุกคน เห็นมันสักครั้งในชีวิตก็เพียงพอ แต่ไม่คิดว่า ชิงหลงจะมาดูมันอีกเป็นครั้งที่สอง

นอกจากนี้ ยังมาดูมันตอนที่หัวใจดาบตื่นขึ้นแล้วอีกด้วย

ทันทีที่เขาเข้าไปในหอคอย รัศมีแห่งการฆาตกรรมก็กระทบใบหน้าของเขา

ถ้าเป็นคนอื่น เกรงว่าพวกเขาจะถูกตัดเป็นชิ้นๆ ทันทีด้วยรัศมีการฆาตกรรมอันดุเดือดนี้ อย่างไรก็ตาม ชิงหลงเป็นสมาชิกของราชวงศ์ ดังนั้นเมื่อพบกับชิงหลง รัศมีการฆาตกรรมก็กลายเป็นสายลมบางเบา พัดผ่านไปอย่างเบาๆ..

คราวนี้เขาย้อนกลับมาที่ภูเขาคุนหลุน ชิงหลงไม่ได้บอกใครเลย แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสี่คน

ท้ายที่สุดแล้ว มันไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเขาที่จะมา เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถเข้ามาในหอคอยดาบได้อยู่แล้ว

เมื่อมาถึงหอคอยดาบ ความรู้สึกดีใจของชิงหลงผสมกับความไม่สบายใจเล็กน้อย ด้วยเหตุผลบางอย่าง รัศมีสังหารในหอคอยจึงรุนแรงมากในครั้งนี้ ยิ่งเขาขึ้นไปสูง ลมก็ยิ่งแรงขึ้นเท่านั้น

นึกถึงตอนที่เขามาที่นี่ตอนเด็กๆ ลมตอนนั้นไม่แรงมาก

ในที่สุดเมื่อชิงหลงมาถึงชั้นที่สิบสอง ลมพายุที่แรงพัดเขาจนแทบจะยืนไม่ไหว!

"วูวูวู!"

"วูวูวู!"

ท่ามกลางลมแรง ชิงหลงเห็นหัวใจดาบ!

หัวใจดาบซึ่งแต่เดิมอยู่ในกล่องไม้ ตอนนี้ลอยอยู่ในอากาศ หมุนอย่างรวดเร็ว!

ไม่เพียงเท่านั้น มันยังเรืองแสงสีแดงอีกด้วย!

หัวใจดาบก็เหมือนกับหัวใจของคน ที่กำลังหมุน ก็ดูเหมือนว่ามันกำลังเต้น

หัวใจดาบเป็นเพียงก้อนหิน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันมีชีวิตอยู่!