“ข้ามีพลังมากกว่าพวกเจ้ามาก เซียวเฉวียนจะปฏิเสธข้าได้อย่างไร?”
“ฮิฮิ”
ชิงหลงหัวเราะเบาๆ มองไปที่เหมิงเอ้าและไป๋ฉี่ ราวกับว่าเขาดูถูกพวกเขา
เหมิงเอ้าดูแข็งแกร่งและเป็นผู้ชายที่ทรงพลัง แต่ทันทีที่ชิงหลง พยายามเข้าใกล้เซียวเฉวียน เหมิงเอ้าก็รู้สึกเหมือนเด็กที่ถูกแย่งของเล่นอันเป็นที่รักไป ขนของเขาก็ตั้งชันขึ้น
โดยไม่คาดคิดหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษเป็นดาบเทพที่เป็นของเซียวเฉียว ผนึกจูนเสินอยู่ภายในเซียวเฉวียน หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษและผนึกจูนเสินจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ดังคำกล่าวที่ว่า ผู้มีความสามารถยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมาก
ความแข็งแกร่งของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษนั้นแข็งแกร่งกว่า เหมิงเอ้าและคนอื่นๆมาก ทำให้พวกเขามีโอกาสโต้ตอบกับ เซียวเฉวียน และได้รับความโปรดปรานจากเขามากขึ้น ในอนาคต หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษมักจะมาพร้อมกับเซียวเฉวียน ทำให้เหมิงเอ้ารู้สึกอิจฉาทุกวัน
มันน่าสนใจจริงๆ
หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษเงียบงันมานานหลายพันปี และไม่เคยคาดหวังว่าจะได้พบกับเด็กน้อยที่สนุกสนานเช่น เหมิงเอ้า เมื่อตื่นขึ้นมา หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษไม่ต้องกังวลว่าดาบของมันจะกลายเป็นรสจืดอีกต่อไป
การต่อสู้กับผู้อื่นเป็นความสุขไม่รู้จบ!
ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ รอยยิ้มที่น่ากลัวก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของชิงหลง ซึ่งชวนให้นึกถึงราชาแห่งนรก
เดิมทีชิงหลงมีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและเป็นลูกผู้ชาย
อย่างไรก็ตาม ด้วยรอยยิ้มแบบนี้บนใบหน้าของเขา มันดูอึดอัดและทำให้ไป๋ฉี่และคนอื่นๆรู้สึกหนาวสั่น เกิดอาการขนลุกไปทั่วร่างกาย
ไป๋ฉี่มักจะสงบอยู่เสมอ โดยไม่ได้รับผลกระทบจากสถานการณ์ และเขาได้สังเกตเห็นแล้วว่าพฤติกรรมของชิงหลงเปลี่ยนไป นอกจากรู้สึกขนลุกแล้ว เขาไม่โต้ตอบอะไรมากนัก
แต่เว่ยอวี๋ค่อนข้างไม่มั่นคง เขาสาปแช่งชิงหลงในใจ “ฮึ! ข้ารู้สึกเหมือนจะอ้วกมื้อเย็นเมื่อคืนนี้! เกิดอะไรขึ้นกับชิงหลง? เขาเอาแต่ขอรวมร่างและทำตัวเหมือนผู้หญิง!”
“ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าอะไรเข้าสิงเขา ไม่ว่าเขาจะถูกครอบงำหรือธรรมชาติที่แท้จริงของเขากำลังจะเผยออกมา!”
“เราไม่สามารถยั่วยุเขาได้ แต่น่าเสียดายที่เราไม่สามารถซ่อนตัวจากเขาได้เช่นกัน”
ตั้งแต่มาที่ต้าเว่ย เว่ยอวี๋ก็มีชีวิตที่ราบรื่นและเจริญรุ่งเรือง แต่ตอนนี้เขากำลังพัวพันกับชิงหลงผู้ชั่วร้ายนี้ และเว่ยอวี๋หวังว่าเขาจะเตะชิงหลงกลับไปที่ภูเขาคุนหลุนได้!
ฮึฮือฮือ เว่ยอวี๋รู้สึกเสียใจที่เขาขาดทักษะ ถ้าเขาสามารถจัดการชิงหลงได้เหมือนกับเซียวเฉวียนก็คงดี สั่งให้เขาไปมาจากตะวันตกถึงตะวันออกได้
ชิงหลงนี้จริงๆเลย เป็นผู้นำสูงสุดในคุนหลุน ไม่ดีเหรอ?
เว่ยอวี๋มองไปที่ชิงหลง โดยไม่รู้ตัวด้วยความขุ่นเคืองในดวงตาของเขา แน่นอนว่าถ้าเป็นผู้หญิงที่สวยก็คงแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่ผู้ใหญ่ที่คอยรบกวนเว่ยอวี๋อย่างต่อเนื่องเพื่อรวมร่างนั้นช่างไร้ยางอาย!
ไร้ยางอายอย่างแน่นอน!
เดิมทีเหมิงเอ้าต้องการโต้เถียงกับชิงหลง แต่เมื่อเห็นว่าชิงหลง แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างไร เขาก็ไม่ต้องกังวลกับการโต้เถียงอีกต่อไป เขาตัวสั่นจากภายในสู่ภายนอกและอุทานว่า “ให้ตายเถอะ! ชิงหลง ในฐานะผู้ใหญ่แล้ว ให้ความสนใจกับคำพูดและการกระทำของเจ้าไม่ได้หรือ?”
องค์ชายผู้สง่างามแห่งคุนหลุน ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาพบกันคือนานแค่ไหน? ทำไมตอนนี้เขาดูน่ากลัวนิดหน่อย! !
มีแม้กระทั่งเสน่ห์ที่แฝงอยู่ เกินกว่าเด็กผู้หญิงที่ซุกซน แต่เขาก็ยังคงเป็น หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ...…
อันที่จริงมันยืนยันสิ่งที่เซียวเฉวียนเคยพูดกับเหมิงเอ้าว่า ในจีนเมื่อผู้ชายกลายเป็นผู้หญิง ไม่มีอะไรที่ผู้หญิงไม่สามารถจัดการได้
“เจ้ากล้าดียังไงมาพูดกับบรรพบุรุษของเจ้าแบบนั้น เจ้าเด็กสารเลว! เจ้าต่างหากที่ควรระวังคำพูดและการกระทำของเจ้า!”
“นายท่าน! เราพร้อมแล้ว เราพบอันเอ๋อร์ สาวใช้ขององค์หญิงมาช่วยเรา ตราบใดที่เราแอบเข้าไปในจวนเจียนกั๋วและพบเพลิงชุ้ยเจี้ยน เราก็สามารถดับมันได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่มีปัญหาใดๆ”
เหมิงเอ้ากระตือรือร้นที่จะตอบเสี่ยวเฉวียน เสียงของเขาดังและชัดเจน ราวกับกลัวว่าเซียวเฉวียนจะไม่ได้ยินเขา ถ้าเสียงของเขาเบาเกินไป หลังจากรายงานงานแล้ว เหมิงเอ้าก็เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจและมองไปที่ชิงหลง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจ ราวกับว่าเห็นไหม นายท่านเลือกข้าและไป๋ฉี่ ไม่ใช่เจ้า!
ด้วยความประหลาดใจ ชิงหลงโต้ตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ ซึ่งทำให้เหมิงเอ้าโกรธเคือง หากไม่ใช่เพราะเขาไม่สามารถเอาชนะชิงหลงได้ เหมิงเอ้าคงจะรีบวิ่งเข้าไปกดเขาลงกับพื้น เพื่อระบายความโกรธด้วยการกระทืบเขาหลายร้อยครั้ง
มีสุภาษิตโบราณว่า สุภาพบุรุษไม่เอาสิ่งที่คนอื่นหวงแหนไป แต่ชิงหลงคนนี้ เขาเข้ามาอย่างไร้ยางอายและพยายามขโมยวีรบุรุษของเหมิงเอ้า มันน่าขนลุกจริงๆ
“เอาล่ะ อย่าลืมระมัดระวังและอย่าประมาทศัตรู หากพบเห็นให้รีบหนีทันที อย่ารอช้าอยู่ในการต่อสู้” เซียวเฉวียนเตือนพวกเขาอีกครั้ง โดยไม่เหลือที่ว่างสำหรับความพึงพอใจ!
“รับทราบขอรับ นายท่าน!” ไป๋ฉีตอบด้วยความเคารพ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวเสริมว่า “นายท่าน องค์ชายชิงหลงมาถึงแล้ว ขณะนี้เขาอยู่ที่จวนเซียว โดยยืนกรานที่จะร่วมดับเพลิงชุ้ยเจี้ยนกับเรา นายท่านว่าอย่างไร?”
ชิงหลง?
ใช่ นายท่าน
ในขณะที่เหมิงเอ้ายังคงโกรธเคือง ไป๋ฉี่ได้รายงานทุกอย่างแล้ว รวมถึงสถานการณ์ของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษให้กับเซียวเฉวียนอย่างละเอียด เซียวเฉวียนฟังด้วยความประหลาดใจ ไม่พูดอะไรสักคำ จมอยู่กับความคิด
หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษไปหาต้าเหว่ยด้วยตัวเองจริงๆหรือ?
หากเป็นเช่นนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษจะต้องอยู่ในต้าเว่ย และมีแนวโน้มว่าจะเป็นเว่ยอวี๋
มิฉะนั้น หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษจะไม่ไปที่ต้าเว่ย โดยไม่มีเหตุผล และพยายามอย่างยิ่งที่จะรวมร่างกับเว่ยอวี๋!
สถานการณ์ของเว่ยอวี๋ดูเหมือนจะไม่ปลอดภัย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...