ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 985

คำอธิษฐานของไป๋ฉี่ไร้ประโยชน์ เซียวเฉวียนได้เตือนเขาแล้วให้ระมัดระวังเมื่อออกไปข้างนอกกับหัวใจดาบ เนื่องจากอารมณ์ของเขาไม่อาจคาดเดาได้

ใครจะคาดเดาได้ว่า หัวใจดาบไม่ใช่แค่คาดเดาไม่ได้ แต่ยังแปลกมากอีกด้วย

หัวใจดาบยืนอยู่ที่หน้าประตูจวนเจียนกั๋ว พับแขนอย่างสง่างาม ด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะสงสารสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เขาเฝ้าดูทหารคุ้มกันของจวนเจียนกั๋วที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โอ้ จุจุจุ คนรุ่นหลังข้านั้นด้อยกว่าจริงๆ”

จากนั้นเขาก็หันศีรษะและยกย่องไป๋ฉี่สองสามครั้ง “อย่างน้อยพวกเจ้าก็ดูแข็งแกร่งนะ”

“...…”

ไป๋ฉี่ตกตะลึง

“...…”

เว่ยอวี๋ก็ตกตะลึงเช่นกัน

อะไรเนี่ย! จวนเจียนกั๋วเป็นสวนสนุกหรือไม่? อา? ชิงหลงผู้นี้เพิ่งกระโดดขึ้นมาและขอให้พวกเขาเปิดประตู!

เอาล่ะ แผนการลับของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ที่จะแอบเข้าไปในจวนเจียนกั๋วจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ชิงหลงคนนี้ต้องการทำให้เว่ยอวี๋และเหมิงเอ้าคุกเข่าลงจริงๆ เขาเป็นบรรพบุรุษจริงๆ! บรรพบุรุษที่ไม่อาจละทิ้งได้!

“ใต้เท้าเจียนกั๋ว! ผู้คนจากจวนเซียวอยู่ที่นี่เพื่อเตะประตู!”

คนรับใช้จากจวนเจียนกั๋วรีบวิ่งเข้าไป และด้านหลังชิงหลง ไป๋ฉี่ และคนอื่นๆ ใครเห็นว่าพวกเขาถูกส่งโดยเซียวเฉวียนเพื่อเตะประตู

“อะไรนะ!” ท่าทางแรกของเว่ยเชียนชิวคือความโกรธ เซียวเฉวียนกล้ามาเตะประตูเพื่อเสี่ยวเซียนชิวเหรอ?

เขาเป็นถึงเจียนกั๋วและเป็นราชวงศ์ อย่างดีที่สุด เซียวเฉวียน เป็นเพียงราชครูตัวเล็กๆ เขากล้าดียังไงถึงส่งคนไปเตะประตู?

“เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว?”

เว่ยเชียนชิวกำหมัดแน่นแล้วถามด้วยความโกรธ

“ไม่! มากับชิงหลง!”

เว่ยเชียนชิวขมวดคิ้ว ใต้เท้าชิงหลง?

ขณะนี้คุนหลุนกำลังต่อสู้ในทุกด้าน แล้วเหตุใดชิงหลงจึงยังมีเวลาว่างในการจัดการกับเรื่องของเซียวเฉวียน? ดูเหมือนว่าชิงหลงและเซียวเฉวียนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมาก...…

“อา!”

“ปัง!”

“ปัง ปัง ปัง!”

ในไม่กี่วินาทีที่ เว่ยเชียนชิวกำลังคิด ก็มีเสียงระเบิดจากภายนอก เช่นเดียวกับเสียงกรีดร้องของคนรับใช้และทหาร

“เกิดอะไรขึ้น?” เว่ยเชียนชิวกระแทกโต๊ะและตะโกนว่า “เสียงอะไรเนี่ย!”

“ใต้เท้าเจียนกั๋ว!” คนรับใช้ที่เปื้อนเลือดวิ่งเข้ามา “มันวางระเบิด! เขาระเบิดประตูหลัก!”

ปรากฏว่าบรรพบุรุษเก่าแก่รายนี้ ชิงหลง เห็นว่าผู้คนในจวนเจียนกั๋วปฏิเสธที่จะเปิดประตู ดังนั้นเขาจึงโบกแขนเสื้อและระเบิดประตูหลักที่แข็งแกร่งและมั่นคงของจวนเจียนกั๋ว

หลังจากระเบิดมันแล้ว เขาก็มองไปที่ไป๋ฉี่และคนอื่นๆอย่างเฉยเมย และเลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจ “เข้ามา”

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าสบตากัน โอ้พระเจ้า ทำไมชิงหลงถึงมีสีสันขนาดนี้?

เว่ยอวี๋ยิ่งพูดไม่ออก เขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังไป๋ฉี่และคนอื่นๆ จวนเจียนกั๋วถูกระเบิด อาจเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของต้าเหว่ย

“ท่านกำลังทำอะไร!”

ในเวลานี้ เพื่อรักษาสไตล์ของตัวเอง เว่ยเชียนชิวไม่ได้ออกมาต่อสู้ แต่ส่งหมาป่าดำออกไปแทน หมาป่าดำตะโกนด้วยความโกรธ “ใต้เท้าชิงหลง ท่านมาจากคุนหลุน ท่านไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของต้าเหว่ย ไม่ต้องพูดถึงการทำร้ายขุนนางของต้าเหว่ย ตอนนี้ท่านกำลังละเมิดคำมั่นสัญญาของคุนหลุนและต้าเหว่ยมาหลายชั่วอายุคน...…”

“หมาป่าดำเหรอ?” เห็นได้ชัดว่า ชิงหลงรู้สึกไม่ชอบบุคคลนี้อย่างมาก “เพียงเพราะเจ้า เจ้าจึงมีชื่อที่คล้ายกับข้าเหรอ? ข้าคือสีเขียว เจ้าคือคนผิวดำ ข้าเป็นมังกร เจ้าคือหมาป่า เฮ้.…..”

“อะไรนะ...…” หมาป่าดำไม่สามารถตามความคิดของชิงหลงได้ชั่วขณะหนึ่ง และต้องตกตะลึง

ชิงหลงหยุดชั่วคราวและส่ายหัว “เอาล่ะ บรรพบุรุษ ข้าจะให้ชื่อใหม่แก่เจ้า”

บรรยากาศในที่เกิดเหตุหยุดนิ่งทันที

ทุกคนสับสนมาก นี่ นี่ นี่...…

สิ่งแรกที่ชิงหลงทำหลังจากระเบิดประตู คือการเปลี่ยนชื่อของหมาป่าดำเหรอ?

ชิงหลงแสดงสีหน้าจริงจัง ขมวดคิ้วเป็นครั้งคราว มองขึ้นไปบนฟ้า และบางครั้งก็ยืนเอามือไพล่หลัง ราวกับพยายามนึกถึงชื่อที่ไม่ธรรมดา

ผนึกจูเสินตอบอย่างไม่แยแส

ให้ตายเถอะ ทำไมไม่พูดก่อนหน้านี้ล่ะ?

เซียวเฉวียนยังต้องผ่านความยากลำบากในการหาหญ้าอสุราหรือไม่?

“ก็ เจ้าไม่เคยถามเลย” ผนึกจูเสินตอบอย่างเหยียดหยาม “นอกจากนี้ หัวใจดาบยังไม่เคยถูกปลุกให้ตื่นมาก่อน ดังนั้นการบอกเจ้าคงไม่ได้สร้างความแตกต่าง”

ผู้คนในต้าเว่ยถูกแบ่งออกเป็นนักศิลปะการต่อสู้และปัญญาชน และโดยไม่คำนึงถึงภูมิหลัง พวกเขาล้วนเป็นลูกหลานของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ

ตอนนี้หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ ได้แบ่งออกเป็นสองส่วนคือ ผนึกจูเสินและหัวใจดาบ

ผนึกจูเสินเป็นตัวแทนของหยางและสามารถปราบปรามปัญญาชนและชาวคุนหลุนได้

หัวใจดาบเป็นตัวแทนของหยินและสามารถปราบนักศิลปะการต่อสู้และชาวคุนหลุนได้

“อย่างไรก็ตาม หัวใจดาบและร่างดาบยังไม่ได้รวมเข้าด้วยกัน ดังนั้นพลังของมันจึงยังไม่เพียงพอ มันสามารถใช้ท่านี้เพื่อทำให้ผู้คนหวาดกลัวเท่านั้น”

ผนึกจูเสินเตือนเซียวเฉวียน “ดังนั้น ไม่ว่าหัวใจดาบจะประสบความสำเร็จได้ในวันนี้หรือไม่ ไม่ต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งทางกายภาพ แต่ต้องพึ่งพาความฉลาดของหัวใจดาบ”

นั่นมากเกินไป เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของหัวใจดาบ ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีสมองเลย เซียวเฉวียนพึมพำด้วยความสิ้นหวัง

“แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เป็นเพราะหัวใจดาบ...…ยืนกรานที่จะเข้าไปพัวพันกับเรื่องวุ่นวายนี้?”

เห็นได้ชัดว่าผนึกจูเสินมีความคิดเห็นที่ไม่ค่อยดีอีกครึ่งหนึ่งและยังแสดงความรังเกียจอีกด้วย

แต่ขอพักไว้ก่อน จัดการฝั่งเราเองก่อน เซียวเฉวียนจ้องมองที่ประตูภูเขาด้วยความไม่เชื่อ เป็นเวลาทั้งคืนแล้ว และทหารคุ้มกันสองคนที่ทางเข้าไม่ได้เปลี่ยนตำแหน่ง

แม้แต่มนุษย์เหล็กก็ยังต้องเติมพลังใช่ไหม? แต่พวกเขาก็ยังไม่เคลื่อนไหวเลย ไม่จำเป็นต้องฉี่หรือกินอาหารหรือ?

ผนึกจูเสินยังสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ “ลองมองดูอีกครั้ง เมื่อดวงอาทิตย์สาดส่องมาที่ทางเข้า”

“ทำไม?” เซียวเฉวียนถามด้วยความสับสน

“ข้าสงสัยว่าพวกมันคือปีศาจ” เสียงของผนึกจูเสินหนักมาก ปรากฏว่าสำนักหมิงเซียนกักขังปีศาจไว้!