ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 985

คำอธิษฐานของไป๋ฉี่ไร้ประโยชน์ เซียวเฉวียนได้เตือนเขาแล้วให้ระมัดระวังเมื่อออกไปข้างนอกกับหัวใจดาบ เนื่องจากอารมณ์ของเขาไม่อาจคาดเดาได้

ใครจะคาดเดาได้ว่า หัวใจดาบไม่ใช่แค่คาดเดาไม่ได้ แต่ยังแปลกมากอีกด้วย

หัวใจดาบยืนอยู่ที่หน้าประตูจวนเจียนกั๋ว พับแขนอย่างสง่างาม ด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะสงสารสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เขาเฝ้าดูทหารคุ้มกันของจวนเจียนกั๋วที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โอ้ จุจุจุ คนรุ่นหลังข้านั้นด้อยกว่าจริงๆ”

จากนั้นเขาก็หันศีรษะและยกย่องไป๋ฉี่สองสามครั้ง “อย่างน้อยพวกเจ้าก็ดูแข็งแกร่งนะ”

“...…”

ไป๋ฉี่ตกตะลึง

“...…”

เว่ยอวี๋ก็ตกตะลึงเช่นกัน

อะไรเนี่ย! จวนเจียนกั๋วเป็นสวนสนุกหรือไม่? อา? ชิงหลงผู้นี้เพิ่งกระโดดขึ้นมาและขอให้พวกเขาเปิดประตู!

เอาล่ะ แผนการลับของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า ที่จะแอบเข้าไปในจวนเจียนกั๋วจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ชิงหลงคนนี้ต้องการทำให้เว่ยอวี๋และเหมิงเอ้าคุกเข่าลงจริงๆ เขาเป็นบรรพบุรุษจริงๆ! บรรพบุรุษที่ไม่อาจละทิ้งได้!

“ใต้เท้าเจียนกั๋ว! ผู้คนจากจวนเซียวอยู่ที่นี่เพื่อเตะประตู!”

คนรับใช้จากจวนเจียนกั๋วรีบวิ่งเข้าไป และด้านหลังชิงหลง ไป๋ฉี่ และคนอื่นๆ ใครเห็นว่าพวกเขาถูกส่งโดยเซียวเฉวียนเพื่อเตะประตู

“อะไรนะ!” ท่าทางแรกของเว่ยเชียนชิวคือความโกรธ เซียวเฉวียนกล้ามาเตะประตูเพื่อเสี่ยวเซียนชิวเหรอ?

เขาเป็นถึงเจียนกั๋วและเป็นราชวงศ์ อย่างดีที่สุด เซียวเฉวียน เป็นเพียงราชครูตัวเล็กๆ เขากล้าดียังไงถึงส่งคนไปเตะประตู?

“เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว?”

เว่ยเชียนชิวกำหมัดแน่นแล้วถามด้วยความโกรธ

“ไม่! มากับชิงหลง!”

เว่ยเชียนชิวขมวดคิ้ว ใต้เท้าชิงหลง?

ขณะนี้คุนหลุนกำลังต่อสู้ในทุกด้าน แล้วเหตุใดชิงหลงจึงยังมีเวลาว่างในการจัดการกับเรื่องของเซียวเฉวียน? ดูเหมือนว่าชิงหลงและเซียวเฉวียนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันมาก...…

“อา!”

“ปัง!”

“ปัง ปัง ปัง!”

ในไม่กี่วินาทีที่ เว่ยเชียนชิวกำลังคิด ก็มีเสียงระเบิดจากภายนอก เช่นเดียวกับเสียงกรีดร้องของคนรับใช้และทหาร

“เกิดอะไรขึ้น?” เว่ยเชียนชิวกระแทกโต๊ะและตะโกนว่า “เสียงอะไรเนี่ย!”

“ใต้เท้าเจียนกั๋ว!” คนรับใช้ที่เปื้อนเลือดวิ่งเข้ามา “มันวางระเบิด! เขาระเบิดประตูหลัก!”

ปรากฏว่าบรรพบุรุษเก่าแก่รายนี้ ชิงหลง เห็นว่าผู้คนในจวนเจียนกั๋วปฏิเสธที่จะเปิดประตู ดังนั้นเขาจึงโบกแขนเสื้อและระเบิดประตูหลักที่แข็งแกร่งและมั่นคงของจวนเจียนกั๋ว

หลังจากระเบิดมันแล้ว เขาก็มองไปที่ไป๋ฉี่และคนอื่นๆอย่างเฉยเมย และเลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจ “เข้ามา”

ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าสบตากัน โอ้พระเจ้า ทำไมชิงหลงถึงมีสีสันขนาดนี้?

เว่ยอวี๋ยิ่งพูดไม่ออก เขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังไป๋ฉี่และคนอื่นๆ จวนเจียนกั๋วถูกระเบิด อาจเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของต้าเหว่ย

“ท่านกำลังทำอะไร!”

ในเวลานี้ เพื่อรักษาสไตล์ของตัวเอง เว่ยเชียนชิวไม่ได้ออกมาต่อสู้ แต่ส่งหมาป่าดำออกไปแทน หมาป่าดำตะโกนด้วยความโกรธ “ใต้เท้าชิงหลง ท่านมาจากคุนหลุน ท่านไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของต้าเหว่ย ไม่ต้องพูดถึงการทำร้ายขุนนางของต้าเหว่ย ตอนนี้ท่านกำลังละเมิดคำมั่นสัญญาของคุนหลุนและต้าเหว่ยมาหลายชั่วอายุคน...…”

“หมาป่าดำเหรอ?” เห็นได้ชัดว่า ชิงหลงรู้สึกไม่ชอบบุคคลนี้อย่างมาก “เพียงเพราะเจ้า เจ้าจึงมีชื่อที่คล้ายกับข้าเหรอ? ข้าคือสีเขียว เจ้าคือคนผิวดำ ข้าเป็นมังกร เจ้าคือหมาป่า เฮ้.…..”

“อะไรนะ...…” หมาป่าดำไม่สามารถตามความคิดของชิงหลงได้ชั่วขณะหนึ่ง และต้องตกตะลึง

ชิงหลงหยุดชั่วคราวและส่ายหัว “เอาล่ะ บรรพบุรุษ ข้าจะให้ชื่อใหม่แก่เจ้า”

บรรยากาศในที่เกิดเหตุหยุดนิ่งทันที

ทุกคนสับสนมาก นี่ นี่ นี่...…

สิ่งแรกที่ชิงหลงทำหลังจากระเบิดประตู คือการเปลี่ยนชื่อของหมาป่าดำเหรอ?

ชิงหลงแสดงสีหน้าจริงจัง ขมวดคิ้วเป็นครั้งคราว มองขึ้นไปบนฟ้า และบางครั้งก็ยืนเอามือไพล่หลัง ราวกับพยายามนึกถึงชื่อที่ไม่ธรรมดา