นี่เป็นเรื่องอุกอาจ!
ชาวคุนหลุนทำงานอย่างหนักเพื่อกำจัดปีศาจเหล่านี้ และตอนนี้ผู้คนจากสำนักหมิงเซียนกำลังรักษาพวกมันไว้! ส่งผลให้ทั้งโลกตกอยู่ในอันตราย!
โดยไม่คำนึงถึงต้นกำเนิดของปีศาจเหล่านี้ที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน ผนึกจูเสินได้สรุปแล้วว่า สำนักหมิงเซียนอยู่ข้างหลังพวกมัน!
ด้วยความคิดนี้ ความโกรธภายในผนึกจูเสินจึงเพิ่มขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกร้อนขึ้น
โชคดีที่ตอนนี้เป็นฤดูหนาว และความร้อนจากผนึกจูเสินก็เป็นแหล่งความอบอุ่น
ความร้อนที่ได้จากผนึกจูเสิน นั้นเหมือนกับอุปกรณ์ทำความร้อน แต่เมื่อมันถูกยิงขึ้นมา มันก็ไม่ใช่เรื่องตลก
เซียวเฉวียนรู้สึกโล่งใจ ในชั่วพริบตา เขาก็ถูกความร้อนจากผนึกจูเสิน ทำให้เขาอึดอัดไปทั้งตัว เขาเข้ามาแทรกแซงอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะ ใจเย็นๆ เมื่อข้าโค่นนักปราชญ์ลงได้ ข้าจะกำจัดความรำคาญทั้งสองนี้ด้วย!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน ความโกรธของผนึกจูเสินค่อยๆลดลง
เมื่อกล่าวเช่นนั้น ไม่ว่าเขาจะมีความมั่นใจในระดับใดก็ตาม แต่มันก็เป็นงานที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับเขาที่จะโค่นนักปราชญ์!
ตั้งแต่เซียวเฉวียนมาถึงต้าเว่ย เขาได้พบกับความท้าทายมากมาย แต่เขาก็สามารถเอาชนะมันได้ทีละคน และมาถึงจุดที่เขาอยู่ทุกวันนี้!
ความยากลำบาก ไม่ใช่ข้อแก้ตัว!
เผชิญหน้าต่อไป จะสามารถแกะสลักสวรรค์และโลกออกมาได้!
ทันใดนั้น นกตัวหนึ่งกำลังหัดบินก็กระพือปีกอันอ่อนโยนของมัน และสะดุดล้มลงบนไหล่ของปีศาจตัวหนึ่ง ปีศาจยังคงนิ่งเฉย
ในอีกด้านหนึ่ง ปีศาจที่ยืนอยู่ตรงข้ามหายใจออกเบาๆ และเปลวไฟก็ปะทุขึ้น ทำให้นกกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที ขี้เถ้ากระจัดกระจาย กลิ่นอายของเปลวไฟที่หลงเหลืออยู่ หายไปอย่างไร้ร่องรอย ปีศาจยังคงนิ่งเฉยราวกับว่านกไม่เคยมีอยู่จริง
ดูเหมือนว่าปีศาจเหล่านี้ มีความสามารถในการพ่นไฟได้
พ่นไฟ?
หัวใจของเซียวเฉวียนเต้นผิดจังหวะ “ผนึกจูเสิน เจ้ารู้สึกไหมเมื่อปีศาจพ่นไฟออกมา มันเป็นไฟธรรมดาหรือเพลิงชุ้ยเจี้ยน?”
“ไฟธรรมดา” ผนึกจูเสินตอบด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม เซียวเฉวียนตระหนักว่าผนึกจูเสินได้อธิบายให้เขาฟังก่อนหน้านี้ว่า ไฟที่เกิดจากเพลิงชุ้ยเจี้ยนนั้นอ่อนแอพอๆกับไฟธรรมดา
ไม่ว่าบางสิ่งจะทรงพลังแค่ไหน ก็ทำลายได้ ตราบใดที่หลีกเลี่ยงและหาโอกาสที่จะทำลาย ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคตได้ตลอดไป!
ไฟบนฝ่ามือของหมิงเจ๋อ ที่นักปราชญ์มอบให้หมิงเจ๋อนั้นดับลงได้อย่างง่ายดายโดยเซียวเฉวียน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตราบใดที่ไม่ใช่ไฟนั้น ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว เพียงหลีกเลี่ยงมัน!
เซียวเฉวียนไอแห้งๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผนึกจูเสินจะดูถูกเหยียดหยาม ไม่มีอะไรต้องกลัวจริงๆ
“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นในตอนนี้ เรื่องเร่งด่วนคือจะเข้าประตูนี้ได้อย่างไร” เซียวเฉวียนกล่าวอย่างสงบ ให้ตายเถอะ เขายังไม่รู้ว่าจะดับไฟดาบได้อย่างไร และตอนนี้ปีศาจลึกลับเหล่านี้กำลังขวางเส้นทางของเขาอยู่!
ต้องบอกว่าความลับภายในสำนักหมิงเซียน นั้นค่อนข้างลำบากและยากที่จะจัดการ
ยิ่งกว่าเว่ยเชียนชิวนักฆ่าผู้บ้าคลั่งเสียอีก
แต่ตราบใดที่ยังเป็นมนุษย์ พวกเขาก็จะมีความปรารถนา เซียวเฉวียนเข้าใจสิ่งนี้และเคยบงการเว่ยเชียนชิวด้วยตัวเองในอดีต โดยหลอกลวงเขาด้วยคำสัญญายาอายุวัฒนะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...