ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 106

ในยามนั้นในวัยสิบเจ็ดปีอ้ายเจิงตะบึงม้าตามรถม้าขังนักโทษไปอย่างเร่งร้อน

ในนั้นมีคนสำคัญที่ถูกจับตัวมาและเขาต้องชิงตัวประกันมาให้ได้ กระทั่งเขาติดตามมาทันพร้อมกับกองกำลังจำนวนหนึ่ง

การปะทะกันเกิดขึ้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องของสตรีที่อยู่ในกรงขัง กระทั่งการต่อสู้สิ้นสุดลงภายในกรงขังแห่งนั้นกลับเต็มไปด้วยลูกธนูที่ปักร่างของสตรีหลายคน

อ้ายเจิงใจหายวาบ เขาไม่สามารถช่วยคนเอาไว้ได้จริง ๆ หรือว่า งานของเขาล้มเหลวแล้ว

“ตรวจดูว่ามีผู้ใดรอดชีวิตหรือไม่”

เขาสั่งทหารทั้งยังขี่ม้าเข้ามาใกล้กรงขังนั้น ทหารตัดโซ่ที่ล่ามกรงออกค่อยดึงร่างของสตรีที่นอนตายจมกองเลือดทั้งถูกลูกธนูปักหลังออกมาทีละคน

“ทุกคนล้วนตายหมดขอรับ”

“องค์หญิงอยู่ที่นี่หรือไม่ตรวจดูให้ละเอียด”

ทหารนำศพคนตายออกมานอนเรียงกัน เป็นสตรีห้าคนและเด็กอีกสองคน เด็กสองคนนี้อายุไม่น่าเกินสิบปีทั้งสองคนมีเลือดเต็มร่างกายและเสียชีวิตแล้ว

“น่าจะเป็นเพียงนางกำนัลและบ่าวรับใช้ขอรับ”

ทหารผู้นั้นรายงาน แต่อ้ายเจิงกลับรู้สึกประหลาดใจ จะเป็นไปได้อย่างไรที่ข่าวของลู่หนิงหวังจะผิดพลาดจนส่งเขามาช่วยคนที่นี่

ย่อมเป็นไปไม่ได้

อ้ายเจิงลงจากหลังม้าเขาเดินไปดูศพทีละศพ เขาไม่รู้ว่าองค์หญิงอายุเท่าใดแต่ไม่น่าจะพ้นวัยปักปิ่น ดังนั้นหนึ่งในสองศพนี้ต้องมีผู้ใดเป็นองค์หญิงแน่นอน

ไม่ได้คนที่ยังมีลมหายใจได้พบศพก็นับว่างานสำเร็จแล้ว

เขานั่งยอง ๆ ลง สำรวจลักษณะของเด็กทั้งสองอย่างละเอียด กระทั่งยิ้มออกมา

“เด็กคนนี้แม้จะสวมอาภรณ์ของบ่าวแต่นางกลับมีผิวพรรณและหน้าตาน่ารักที่แตกต่างจากบ่าวไพร่ยิ่งนัก ต้องเป็นนางแน่ แยกศพของนางออกมาส่วนศพอื่นก็ฝังให้เรียบร้อยเสีย”

ทหารจัดการตามที่สั่ง ศพเด็กสาวที่อ้ายเจิงมั่นใจว่าต้องใช่องค์หญิงเอ๋อรั่วฉีหลันเป็นแน่

พวกเขาเดินทางทั้งคืนกระทั่งกลับเข้าสู่ค่ายทหารด้วยอากาศเย็นจัดจึงไม่จำเป็นต้องใช้น้ำแข็งห่อหุ้มศพอย่างไรก็ไม่เน่าเปื่อย แม้อ้ายเจิงจะมีอายุเพียงสิบหกปีแต่เขากลับชำนาญการรบและการเคลื่อนย้ายศพเป็นอย่างยิ่ง

เขาสั่งให้คนเก็บศพไว้ยังกระโจมแห่งหนึ่ง เพราะเป็นศพคนตายจึงไม่ได้จัดเวรยามให้คอยคุ้มกัน ถึงนางจะมีตำแหน่งสูงส่งปานใดก็ตาม

เช้าวันต่อมาทหารก็เข้ามารายงานเขาว่าศพนั้นได้หายไป ทหารพวกนั้นคิดว่าศพอาจจะถูกสัตว์เข้ามาขโมย อ้ายเจิงยังไม่ทันแต่งตัวดีเขาก็เร่งไปที่กระโจมแห่งนั้น

หลังจากเดินวนสำรวจอยู่ไม่นานเขาก็พบว่าเขาถูกเด็กคนนั้นหลอกเสียแล้ว นางมิได้ถูกสัตว์ลากไป แต่นางลุกขึ้นมาและหายไปเองต่างหาก

“ยาแกล้งตายหรือ นึกไม่ถึงว่าแคว้นหลินจะมอบยานี้ให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง”

จากนั้นอ้ายเจิงจึงสั่งให้คนรื้อค้นอย่างละเอียดและติดตามรอยของนางไป ในที่สุดเขาก็พบเด็กหญิงตัวน้อยนี้กำลังนั่งสั่นอยู่ในโพรงไม้โพรงหนึ่ง

อากาศหนาวจนนางเดินไม่ไหวเท้าของนางที่ไม่ได้ใส่รองเท้าดูเหมือนแดงและแทบจะกลายเป็นน้ำแข็งแล้ว