CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 19

EP19

"แกว่าไหม?" เสียงของโยเกิร์ตดึงสติของขวัญกลับมาทำให้คนตัวเล็กหลุดจากห้วงความคิดแล้วหันไปมองเธอที่นั่งอยู่ข้างกายติดอยู่ริมหน้าต่าง

"อื้อ"

"ใครจะมีแฟนคนแรกของกลุ่มนะ สมบัติของแอซตันสาวๆคงหวงกันน่าดู"

"ไม่รู้สิ พี่ฟีฟ่าก็มีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ"

"รายนั้นเรียกฟันแล้วทิ้งมากกว่า" ว่าแล้วเธอก็ปิดหน้าต่างแล้วถอนหายใจออกมาเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ

"โยเกิร์ตมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า"

"ฉันถูกไล่ออกจากงานเก่าหน่ะ"

"หางานใหม่สิ ให้เราไปทำด้วยก็ได้ เราเองก็อยากทำงานเหมือนกัน"

"ฉันจะเอาเสื้อผ้าตัวเองไปขายที่ตลาดหลังมอ จะไลฟ์ในไอจีด้วย แกไปด้วยกันสิ วันแรกไม่รู้ว่าจะขายออกสักตัวไหม ฉันไม่มีเงินเลยสักก้อน" ที่ทำงานเก่าของโยเกิร์ตเบี้ยวเงินงวดสุดท้ายก่อนจะไล่เธอออก เหตุผลเพราะโยเกิร์ตทะเลาะกับลูกค้าต่างชาติ เธอเป็นพนักงานเสิร์ฟที่บาร์แห่งหนึ่งแต่กลับจะถูกลวนลามโยเกิร์ตจึงต้องป้องกันตัว

"เอาสิ น่าสนุกดีนะ^^"

"ถ้าขายได้ฉันจะแบ่งให้แกห้าสิบเปอร์เซ็นต์"

"เราขอแค่สามสิบก็พอนั้นมันเสื้อผ้าของโยเกิร์ตนะ"

"แบบนั้นก็ได้" ว่าแล้วสองสาวก็ยิ้มให้กันก่อนที่โยเกิร์ตจะยกกำปั้นขึ้นเพื่อชน ของขวัญจึงทำกลับเป็นการดิวงานด้วยกัน

"เธอมีแฟนไม่ใช่หรอของขวัญ ทำไมไม่ขอจัสตินใช้ล่ะ นายนั้นออกจะรวย" หลังจบบทสนทนาของขวัญและโยเกิร์ตเสียงของเอมี่ก็ดังขึ้นพร้อมกับจินที่เดินเข้ามาในห้อง วันนี้พวกเธอมีเรียนเซคเดียวกันกับทั้งสอง

"ใครอ่ะขวัญ"

"เพื่อนในกลุ่มรับน้องหน่ะ"

"สองคนนี้รึเปล่าที่เป็นคนปล่อยข่าว"

"ใช่"

"ฉันถามไม่ได้ยินหรอ" เอมี่พูดขึ้นแล้วหย่อนตัวนั่งลงเก้าอี้ นึกเกลียดขี้หน้าของขวัญตั้งแต่วันรับน้องและไม่ชอบหน้าโยเกิร์ตที่ได้ตำแหน่งดาวคณะไป

"เราไม่อยากรบกวนจัสตินหน่ะ"

"ไม่อยากรบกวนหรือว่าไม่ได้คบกัน นายนั้นลาออกจากมหาลัยไปแล้วนิ"

"เป็นเพราะใครบางคนแถวนี้รึเปล่าน้าาาา" จินพูดขึ้น ทั้งสองรู้จักคนในมหาลัยเยอะ จึงไม่แปลกที่จะมีเส้นสายในหลายคณะ

"จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะ มาแขวะเหมือนหมาเเถะกระดูกทำไม?" โยเกิร์ตหมดความอดทนถามออกไปแล้วยกแขนขึ้นกอดอก มองแค่หางตาก็รู้ว่าพวกนี้อิจฉาของขวัญที่ตอนรับน้องได้ใกล้ชิดกับเมฆาและคงไม่ชอบหน้าเธอด้วยเช่นกัน

"นั้นปากหรอ" จินถาม

"ถ้าไม่ได้โง่ก็น่าจะมองออกนะว่าคนเราใช้ปากพูด"

"พึ่งรู้ว่าดาวคณะเลี้ยงหมาไว้ในปาก คุณสมบัติแบบนี้เหมาะรึไงนะ"

"เลี้ยงเยอะกว่าหมาอีก อยากรู้ไหมว่าปากฉันเลี้ยงอะไรบ้าง?" โยเกิร์ตหรี่ตาถาม เธอไม่ยอมใครอยู่แล้วแม้จะเป็นลูกของคนใหญ่คนโตแค่ไหนก็ตาม

"ไม่หรอก ไม่อยากลดตัวไปเปลืองนํ้าลายกับคนอย่างพวกเธอ"

"แล้วมากัดคนอื่นแบบนี้ เรียกว่าผู้ดีนักหรอ"

"ยัย…" จินหมดความอดทนกำลังจะเข้าไปหาเรื่องทั้งสองแต่กลับถูกเอมี่ห้ามเอาไว้

"อย่ามีเรื่องเลยโย เราขอ" ของขวัญเองก็ห้ามโยเกิร์ตเอาไว้เหมือนกัน ทำให้ทั้งสองที่กำลังลุกเป็นฟืนเป็นไฟนั่งลงที่เดิม จังหวะนั้นก็มีนักศึกษาหลายคนทยอยเข้ามาในห้องเพราะการขับเครื่องบินแค่ไม่กี่นาทีของสองหนุ่มได้จบลงแล้ว

•••

[ของขวัญ]

หลังจากสิ้นสุดการเรียนของวันนี้ฉันก็รีบพาตนเองมาที่ตลาดหลังมอทันทีเพื่อซื้อของสดและวัตถุดิบในการทำอาหาร ต้องรีบเข้าไปทำอาหารให้พี่เมฆา ทำตัวดีเข้าไว้เพื่อที่เขาจะได้เลิกแล้วต่อพี่ภู

"เราขอเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงนะโย เดี๋ยวจะรีบกลับมาช่วย"

"โอเค~"

"ไปนะ" ซื้อของมาเต็มไม้เต็มมือเสร็จก็รีบวิ่งมาบอกโยเกิร์ตที่กำลังตั้งร้านอยู่คนเดียว ช่วงนี้เป็นช่วงหัวคํ่าร้านขายของหลายร้านอยู่ในช่วงตั้งร้าน และตลาดก็ปิดตอนเที่ยงคืนเรามีเวลาขายของอีกเยอะ

ใช้เวลาไม่กี่นาทีฉันก็วิ่งมาถึงคอนโดของพี่เมฆาเพราะมันอยู่ไม่ไกลนัก มาถึงก็กดรหัสเข้าไปในห้อง เขาบอกให้มารอและทิ้งรหัสไว้ให้ในไลน์ วางข้าวของเสร็จสับก็เริ่มทำเมนูอาหารด้วยความคล่องแคล่วผ่านไปราวสามสิบนาทีอาหารสามถึงสี่เมนูก็เสิร์ฟเอาไว้บนโต๊ะพร้อมทาน

ก่อนจะไปก็ไม่ลืมเขียนโพสต์อิสแปะเอาไว้ว่า…

'หนูทำอาหารเสร็จแล้วนะคะ ไม่ได้ทำผิดคำสั่งของพี่'

ที่เหลือก็แค่เดินไปที่ประตูแล้วกลับ แต่…

"จะไปไหน" ร่างหนาเดินเข้ามาในห้องแล้วล็อกประตูเอาไว้เขาเดินเข้ามาใกล้จนฉันต้องถอยหลังทีละก้าวพร้อมกับหลบสายตา

"หนูทำอาหารเย็นให้พี่เสร็จแล้วค่ะ"

"ฉันยังไม่ให้เธอกลับ"

"แล้วพี่จะให้หนูอยู่ต่อทำไมคะ"

"รอล้างจาน" ตอบหน้าตายแล้วก็เดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ฉันจึงเดินคอตกกลับเข้าไปในห้องครัวแล้วนั่งรอ สายตาเรียบนิ่งกวาดมองแล้วหยิบช้อนขึ้นมาชิม ในขณะที่นั่งรอฉันก็เหลือบมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือไปด้วยส่วนคนตรงหน้าก็กินอย่างใจเย็นพร้อมกับเล่นโทรศัพท์มือถือ

ผ่านไปแล้วสิบนาที

ยี่สิบนาที

และสามสิบนาที…