EP22
สัมผัสหยาบโลนกระหน่ำบนร่างกายสาวอยู่แบบนั้นจนกระทั่งผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่าเอวสอบก็ยังไม่หยุดจับร่างคนตัวเล็กพลิกไปมาให้ได้ตามความต้องการของตนเอง
"อ๊ะ …กรี๊ดดดดดด!" ของขวัญกรีดร้องออกมาเมื่อร่างกายปลดปล่อยอีกรอบพร้อมกับของเหลวอุ่นร้อนที่กระตุกในกายสาย
เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ กรอบหน้านวลมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น ทรงผมไม่เป็นทรงร่างกายแทบจะฟุบลงบนเตียงแต่กลับถูกแขนแกร่งโอบหน้าท้องแบนราบเอาไว้ มือหนาบีบเคล้นมองเต้าอวบด้วยการกระทำหนักมือ
ริมฝีปากหยักลากเพลียตามลำคอระหงพร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดผิวกายละเอียดอ่อนที่เต็มไปด้วยรอยดูด เอวยังคงขยับเสียดสีเป็นจังหวะเนิบนาบก่อนจะหยุดแช่แก่นกายเอาไว้แบบนั้นแล้วคร่อมร่างบางทางด้านหลังแทน
"อึก…" ของขวัญฟุบหน้าลงบนเตียงนอนสภาพยับเยินข้อมือถูกปลดกุญแจออกแล้วหนึ่งข้าง เธอหายใจเหนื่อยหอบร่างกายกระตุกเร้าตามสัมผัสจากลิ้นร้อน
เมฆาใช้ลิ้นลากเลียตามใบหูขาวสะอาดแล้วไล่ลงมาตามแผ่นหลังบาง ปากพรหมจูบสลับกับดูดเม้มฝากรอย มือสองข้างบีบเคล้นตามเอวขอดอย่างคนคลั่งไคล้ แม้เหงื่อจะอาบตัวมากแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้เกมสวาทของเขาจบลงได้
"…" ปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นเธอกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้อย่างสุดจะทน ร่องบอบบางที่ถูกกระแทกรุนแรงต่อเนื่องทำให้ปวดแสบขึ้นมา ถึงแม้จะมีความเสียวบ้างแต่มันก็สัมผัสถึงได้ความเจ็บปวดมากกว่า
"อื้ม…" น้ำเสียงแหบพร่าครางงึมงำในลำคอชายหนุ่มพอใจกับเรือนร่างของเธอ ได้ลิ้มลองมากขนาดไหนก็ติดสัมผัสของเธอมากขึ้น หากไปมีอะไรกับคนอื่นคงทำไม่ได้ ติดร่างกายและเสียงครางหวานๆนี้ไปแล้ว
"ในสายตาพี่ หนูเป็นอะไรหรอคะ" ของขวัญหมดความอดทนเธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เครื่องมือแก้แค้น หรือ ตุ๊กตายาง?
เป็นทั้งสองอย่างแบบนั้นหรอ เมฆาไม่ได้สนใจเลยว่าร่างกายของเธอจะรู้สึกแบบไหนแม้กรีดร้องออกมาว่าเจ็บปวดเขาก็ไม่สนใจ ตอบสนองแค่ตนเอง
"ไม่มีสถานะ" ชายหนุ่มตอบออกมาโดยที่ไม่ได้คิดอะไร เขาคิดว่าคำถามของเธอมันไร้สาระสิ้นดี ของขวัญก็อยู่แบบนี้รู้แค่ว่าเขาเป็นเจ้าของชีวิตเธอก็พอ
"ถึงหนูจะตาย…พี่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรใช่ไหม"
"อืม…" ใช่…เธอเหมือนรู้สึกจะตายอยู่แล้ว สิ่งที่ทำทุกอย่างเขาทำเพื่อนิดาทั้งนั้น
"…" ของขวัญนิ่งเงียบ เธออดทนและฝืนเอาไว้ไม่ให้ตอนเองแสดงความอ่อนแอออกมา มันรู้สึกเหมือนขาดใจแต่ทว่านํ้าตาไม่ได้ไหลออกมามันเป็นความรู้สึกที่ทุกอย่างมันพร่าเบลอไปหมด ไร้เรี่ยวแรงและพร้อมจะหลับตาลงได้ทุกเมื่อ
ถึงจะเจ็บก็ต้องทนหน่อยนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จบลงแล้ว…
ของขวัญได้แต่ปลอบใจตนเองแล้วหลับตาลง วินาทีต่อมาก็เหมือนร่างหนาจะลุกขึ้นจากร่างกายเธอ เมฆาเดินไปหยิบปลอกคอมาสวมเอาไว้พร้อมกับจุดเทียนสีขาวกลับมาที่เตียง เขาจับร่างบางนอนหงายแล้วไล่สายตามองร่างกายบอบช้ำ
"ในเมื่อไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแล้ว งั้นมารู้จักกันให้มากกว่าเดิมดีมั้ย" แม้ปากจะเอ่ยถามแต่สายตากลับว่างเปล่าแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายของขวัญ เขากำลังรอให้น้ำตาเทียนไหลออกมา
"รู้จักแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว…"
"แต่ฉันอยากให้เธอรู้จักฉันมากกว่านี้"
"จะ…เจ็บ" ของขวัญกัดฟันแน่นเมื่อปลอกคอถูกกระตุก
"มาฟังเรื่องของฉันดีกว่า"
"อื้อ!!" ร่างบางดิ้นพล่านเมื่อนํ้าตาเทียนหยดลงบนหน้าท้อง พร้อมกับนิ้วแกร่งที่กำลังกรีดเข้าระหว่างสองกลีบสัมผัสจากปลายนิ้วกำลังบดขยี้จุดเสียวของเธอและความร้อนจากน้ำตาเทียนก็ทำให้ของขวัญทรมานในขณะเดียวกัน
"ชีวิตของฉันที่มีนิดาเป็นลมหายใจ ความฝันที่วาดไว้ด้วยกัน มันพังหมดเพราะพี่ชายเธอ"
"…" ของขวัญได้แต่ดิ้นพล่านอดทนกับความร้อนที่กำลังหยดลงบนหน้าท้อง
"ตั้งแต่นิดาตาย ฉันก็ถามตัวเองมาตลอดว่าอยู่เพราะอะไร"
"…" หยาดน้ำตาสีใสไหลออกมาอาบพวงแก้มเป็นสายยาว ตอนนี้เหมือนเมฆากำลังตอกยํ้าว่าเขารักนิดามากขนาดไหน
"จนได้คำตอบ ว่าฉันอยู่เพื่อเห็นเธอกับพี่ตายทั้งเป็น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา
มีบทใหม่ไหมค่ะ...