EP31
"ใบไม้ติดผม" เบตองหยุดใบหน้าเอาไว้แค่นั้นแล้วยื่นมือไปหยิบเศษใบไม้บนศีรษะออก
"ขอบคุณค่ะ" ของขวัญหลุบตามองเศษใบไม้แล้วเอ่ยขอบคุณ
"จะว่าไปเรากลับกันดีกว่า เดี๋ยวจะไม่สบาย"
"ก็ดีเหมือนกัน" ว่าแล้วทั้งสองก็ลุกขึ้นจากซากปูนเก่า ก่อนที่เบตองจะถอดเสื้อคลุมตนเองออกมาแล้วคลุมฝนให้ของขวัญ
"เราต้องแวะเข้ามอก่อนมั้ยคะ"
"ใช่ รถฉันจอดอยู่ตรงนั้น เธอเองก็ควรแวะเปลี่ยนชุดก่อนค่อยกลับนะ"
"ค่ะ" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเม็ดฝนพยักตอบแล้วทั้งสองก็วิ่งตามพื้นหญ้าออกมาที่ถนนพื้นดินเพื่อกลับเข้าไปในมหาลัย ผ่านไปไม่นานก็มาถึงจุดมุ่งหมาย
ของขวัญเดินมาที่ตู้ล็อกเกอร์แล้วหยิบชุดกีฬาของมหาลัยหายเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำเสร็จสับก็เดินออกมาเจอกับเบตองที่ยังคงยืนรออยู่
"พี่เบไม่เปลี่ยนชุดก่อนหรอคะ"
"ไม่เป็นไร"
"ใส่เสื้อคลุมหนูก่อนดีกว่าค่ะ" ว่าแล้วก็หยิบเสื้อคลุมตัวโตของตนเองออกมาจากตู้ล็อกเกอร์ เบตองจึงรับไว้แล้วเปลี่ยนต่อหน้าของขวัญ
"เธอหิวรึยัง ไปหาอะไรกินข้างนอกกัน"
"แวะที่อู่พี่ภูก่อนก็ได้ค่ะ หนูอยากให้พี่เบเปลี่ยนชุดก่อน"
"ก็ได้ครับ"
"…" ของขวัญพยักหน้าตอบตกลงแล้วเดินนำเบตองออกมายังโรงรถของคณะธุรกิจการบิน พอมาถึงดวงตากลมโตก็กวาดมองรอบบริเวณ
"มีอะไรรึเปล่า"
"เปล่าค่ะ เรารีบไปกันดีกว่า" ของขวัญรีบปฏิเสธแล้วรับหมวกนิรภัยจากเบตองมาสวม เธอขึ้นไปนั่งบนรถจักรยานยนต์วินาทีต่อมารถก็เริ่มเคลื่อนตัวออกจากคณะ
•••
เลิกคลาส…
สายตาเรียบนิ่งหลุบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือเป็นระยะในขณะที่ร่างกายกำลังยืนพิงรถยนต์คันหรูของตนเอง ชายหนุ่มออกก่อนเวลาการสอนเพราะวันนี้ทั้งวันเขาไม่เห็นของขวัญและเธอก็ไม่ยอมอ่านแชท เมฆาจึงออกมาดักรอด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก
ในขณะที่ยืนรออยู่นั้นสายตาก็เหลือบเห็นโยเกิร์ตเดินออกมาจากคณะเพียงลำพังเขาจึงเอ่ยเรียกเอาไว้
"เดี๋ยว"
"…"
"ฉันเรียกไม่ได้ยินหรอ" โยเกิร์ตที่มีท่าทีจะก้าวเดินหนีหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมองเมฆาอย่างไม่เข้าใจ
"คุยกับหนูหรอคะ"
"อืม"
"พี่มีธุระอะไร"
"เพื่อนเธอไปไหน?"
"พี่หมายถึงของขวัญใช่รึเปล่า"
"ก็คบกันอยู่สองคน"
"ขวัญไม่ได้บอกค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ"
"เป็นเพื่อนประสาอะไรไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองไปไหน" โยเกิร์ตยักคิ้วด้วยความสงสัยกับอาการไม่พอใจของเมฆา ก่อนจะเบือนหน้าหันกลับไปมองเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งอีกครั้ง
"แล้วพี่เป็นอะไรกับขวัญหรอคะ ถึงมีความจำเป็นต้องรู้ ถ้าสำคัญจริงขวัญบอกไปแล้วค่ะ เพื่อนหนูเขาใส่ใจแค่คนสำคัญส่วนคนที่ไม่สำคัญถึงต้องมาดิ้นรนหาคำตอบเอาเองแบบพี่ไงคะ"
"…"
"แล้วก็…เอาเวลาไปเทคแคร์แฟนตัวเองดีกว่านะคะ ขวัญมีคนดูแลอยู่แล้ว" บอกแค่นั้นโยเกิร์ตก็เดินห่างออกไปโดยไม่ปล่อยให้เมฆาได้ตอบโต้อะไร ชายหนุ่มนิ่งครุ่นคิดแล้วเปิดประตูเข้าไปในรถอย่างแรง ในวินาทีต่อมานิดาก็เดินขึ้นรถพอดี
"รอดานานไหมคะ"
"ไม่เท่าไหร่"
"วันนี้คุณพ่อชวนเมธไปกินข้าวที่บ้านด้วยค่ะ เมธไปด้วยกันนะคะ" นิดาชวนแล้วจับเข็มขัดนิรภัยมาคาดบ่า เมฆาเองก็เริ่มเคลื่อนรถออกจากบริเวณโรงจอดเหมือนกัน
"เนื่องในโอกาสอะไร"
"ท่านอยากให้เราสนิทกันมากขึ้นค่ะ เมธก็รู้ว่าพ่อของเราไม่ทราบเรื่องที่เราเคยคบกันมาก่อน"
"แล้วจะบอกความจริงกับพ่อตอนไหน"
"วันนี้ถ้ามีโอกาสดาก็จะบอกค่ะ ท่านจะได้เลิกจับคู่เราสักทีทั้งที่เรารักกันจริงๆ"
"ครับ" เมฆาตอบเพียงเท่านั้นก็เกิดความเงียบขึ้นภายในรถ สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัดเจนจนนิดาไม่กล้าที่จะถามออกไปได้แต่ปล่อยให้ความเงียบครอบงำทั่วบรรยากาศการเดินทางกลับบ้านของนิดาจนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางก็มีคนรับใช้ออกมาต้อนรับนิดา
"กลับมาแล้วหรอคะคุณหนู"
"ค่ะ คุณพ่ออยู่ข้างในใช่ไหมคะ"
"ใช่ค่ะ ป้าเตรียมอาหารเย็นไว้ให้แล้ว"
"ไปกันเมธ" นิดาเดินเข้าไปคล้องแขนเมฆาแล้วพาชายหนุ่มเดินเข้ามาในตัวบ้านโซนรับประทานอาหาร ซึ่งบนโต๊ะมีหลายเมนูตั้งเรียงรายกัน
"นั่งก่อนสิ ทำตัวตามสบายเลยนะเมฆาเพื่อนดาก็เหมือนลูกของลุงอีกคน" กวีที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารบอก
"ครับ" เมฆาขานรับแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ โดยมีนิดานั่งอยู่ข้างกาย ในวินาทีต่อมาป้าแม่บ้านก็เริ่มตักข้าวให้
"คุณพ่อคะ พรุ่งนี้ดาขอไปเที่ยวกับเมธได้ไหม"
"จะไปเที่ยวไหนกันล่ะ"
"พังงาค่ะ คุณพ่อเตรียมเรื่องให้ดาหน่อยนะคะ"
"ไปกันสองคนหรอ?"
"ค่ะ หนูกับเมธเราสนิทกันกว่าที่คุณพ่อคิดอีกนะคะ"
"เอาสิ เดี๋ยวพ่อให้เลขาจองที่พักพร้อมเที่ยวบินไว้ให้ ลุงฝากดูดาด้วยนะเมฆา" กวีหันไปบอกเมฆาที่นั่งนิ่งบนโต๊ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา
มีบทใหม่ไหมค่ะ...