CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 43

EP43

[ของขวัญ]

"สถานที่ลับของเธอหรอ" พี่เบตองถามขึ้นในขณะที่เราสองคนกำลังยืนข้างกายกันบนสะพานข้ามแม่นํ้าที่มีแสงไฟสลัวคอยให้ความสว่าง ที่ตรงนี้ห่างออกมาจากถนนใหญ่และมีคนเดินผ่านนานๆที ฉันกับพี่เบเรายืนอยู่ที่ราวกั้นเหม่อมองแสงไฟสลัวที่กระทบกับผิวน้ำ

"ค่ะ"

"เธอเองก็มีสถานที่ลับเยอะเหมือนกันนะ" พี่เบพูดแล้วขยับเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิม ฉันจำได้ว่าคำนี้มันเป็นคำพูดของฉันที่เคยพูดกับเขาตอนที่เราไปนั่งอยู่หลังมอด้วยกันตอนฝนตกครั้งก่อน

"พี่เคยพาหนูไปที่ลับของพี่แล้ว ตอนนี้หนูก็อยากพาพี่มาที่ลับของหนูบ้าง พี่เบเคยมาที่นี้รึเปล่าคะ"

"ไม่เคย ขับผ่านแต่ไม่ได้แวะลงมาเลยสักที"

"ที่นี้ก็สวยเหมือนกันนะ หนูชอบซื้ออมยิ้มมายืนกินตรงนี้พออมยิ้มหมดก็จะกลับ" แม้กระทั่งตอนนี้ในมือของฉันก็ยังถืออมยิ้มอยู่เลย ไม่ใช่ว่าชอบเพราะมันอร่อยหรอกนะ นั้นมันก็เหตุผลอีกส่วนหนึ่ง ที่ชอบกินอมยิ้มไปด้วยก็เพราะพี่เบเคยบอกว่าเวลากินแล้วมันจะทำให้เรายิ้มได้ ถึงจะรู้ว่ามันเป็นคำหลอกเด็กแต่ตัวเองก็พลอยตามนํ้าไป ฉันชอบยืนกินอมยิ้มจนหมดมันเหมือนเป็นเครื่องบอกเวลาว่าตอนไหนฉันควรจะกลับไปในโลกของตนเอง

"คงมีเรื่องให้ทุกข์ใจอยู่ตลอดสินะ"

"ค่ะ"

"ตรงไหนที่อยู่แล้วสบายใจก็มาบ่อยๆสิ กับใครที่อยู่แล้วสบายใจก็อยู่กับเขาให้มากๆ"

"ตอนนี้หนูถึงได้มายืนอยู่กับพี่ยังไงคะ" ฉันอยู่ในสถานที่ที่สบายใจและอยู่กับคนที่รู้สึกว่าปลอดภัย ตอนนี้แทบจะไม่อยากกลับไปที่ห้องเลย อยากจะยืนอยู่ตรงนี้นานๆแต่ก็คงทำไม่ได้ คืนนี้ฉันก็คงต้องกลับไปนอนที่อู่ของพี่ภูคิดหาวิธีว่าพรุ่งนี้จะหนีจากพี่เมฆาได้ยังไง เขาคงโกรธมากแน่ๆที่ฉันหนีออกมาและก็คงไม่ปล่อยไว้ถ้าเจอฉันอีกครั้ง แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามาทำอะไรเราสองคนได้อีกแล้วต่อไปนี้จะไม่มีคำว่ายอม มันควรจะจบลงสักที

"ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากเลย"

"ทำไมละคะ"

"มีโอกาสได้อยู่กับคนที่ตัวเองแอบชอบ บางคนมีโอกาสชอบแต่ไม่มีโอกาสได้ครอบครอง แต่ฉันได้อยู่กับเธอตอนนี้มันเหนือความคาดหมายมากเลย"

"พี่เบเป็นผู้ชายที่ดีมากๆเลยนะคะ ถึงจะไม่มีโอกาสอยู่กับหนูแต่หนูเชื่อว่ายังมีผู้หญิงดีๆเข้ามาชอบพี่แน่นอน"

"แต่คนพวกนั้นไม่ใช่คนที่ฉันต้องการไง คนที่ฉันต้องการมันคือเธอนะ" พี่เบพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น แววตาของเขามันเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเมื่อหลายปีก่อน พี่เบชอบฉันยังไงเขาก็คงชอบฉันเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกสินะ ทำไมเขาถึงไม่เข้ามาในชีวิตฉันให้เร็วมากกว่านี้ล่ะ ฉันแค่อยากมีผู้ชายอย่างพี่เบมาอยู่ในชีวิตตลอดไปมันคงจะดีไม่น้อย

"หนูก็ต้องการพี่มากๆเหมือนกัน พี่เบอย่าทิ้งหนูไปไหนนะคะ" ฉันหันไปบอกคนข้างกายแล้วส่งความรู้สึกผ่านสายตาไป ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตของฉันนอกจากพ่อกับพี่ภูพี่เบก็เป็นคนเดียวที่ฉันรับรู้ได้ถึงความรักของเขาที่มอบให้ ในเมื่อเจอผู้ชายที่พร้อมจะให้เขาดูแลแล้วเราก็ควรลองรักเขาดูสิ รสชาติของการถูกรักมันคงจะดีกว่ารสชาติของการแอบรักข้างเดียว

"ฉันไม่ขอรับปากได้มั้ย"

"ทำไมละคะ"

"ฉันกลัวทำให้เธอผิดหวัง"

"มีเหตุผลอะไรที่พี่เบต้องทำให้หนูผิดหวังอีกละคะ"

"ฉันไม่อยากสัญญากับใคร เพราะถ้าทำตามสัญญาไม่ได้ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต"

"ไม่ต้องสัญญาก็ได้ค่ะ แค่อยู่ด้วยกันก็พอ"

"ครับ" พี่เบยิ้มออกมาแล้วขยับนิ้วที่จับอยู่ราวกั้นสะพานมาวางบนหลังมือฉันเบาๆแล้วเราสองคนก็ยืนมองผิวนํ้ายามค่ำคืนพร้อมกับบรรยากาศเย็นสบายที่พัดโชยมาไปด้วยกัน อนาคตไม่ว่าจะเป็นยังไงฉันไม่รู้ตอนนี้ฉันรู้เพียงแค่ว่าจะรักษาผู้ชายคนนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะทำได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้พี่เมฆามาทำอะไรเขาอีก…

หลายนาทีที่เรายืนอยู่ที่สะพานต่อก่อนที่พี่เบจะขับมอไซมาส่งที่อู่ของพี่ภู ฉันลงจากรถแล้วถอดหมวกคืนคนตรงหน้า

"ขับรถกลับดีๆนะคะพี่เบ"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมารับ"

"โอเคค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบแล้วโบกมือลาเขา ยืนรอให้พี่เบขับรถออกไปจากบริเวณหน้าอู่จนสุดสายตาก็ค่อยหมุนตัวเดินกลับเข้าไปข้างใน พอเดินเข้ามาในโซนของตัวบ้านก็เห็นพี่ภูกำลังเก็บโต๊ะอาหารอยู่ สงสัยพึ่งทานข้าวเสร็จสินะ

"พึ่งทานข้าวเสร็จหรอคะ" ฉันถามออกไปแล้วทำสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด ก่อนจะโดนพี่เมฆาจับตัวไปเราสองคนก็มีเรื่องให้ทะเลาะกันด้วย แล้วฉันก็ไม่อยากทะเลาะกับพี่ภูจึงต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ใช่ ไปเที่ยวไหนมาล่ะ คิดจะไปไหนไม่บอกพี่ก่อนเลยนะ"

"มันกะทันหันค่ะ หนูทำให้พี่ภูโกรธอยู่ด้วยเลยไม่กล้าคุย" ขอโทษนะคะพี่ภู หนูไม่กล้าบอกความจริงกับพี่ไปจริงๆว่าโดนคนใจร้ายจับตัวไป ฉันอยากให้เรื่องมันจบลงได้แล้ว ไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักไปยุ่งกับเขาสักคน

"ไม่เป็นไร กลับมาแล้วก็ไปพักเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่หรอ"

"พี่ภู…ไม่ได้โกรธหนูแล้วใช่ไหมคะ"

"ไม่หรอก แค่เป็นห่วงมากกว่าเดิม ช่วงนี้ระวังตัวเองให้ดีด้วยนะ ถ้าจะให้ดีตัวติดกับเบตองไว้จะดีกว่า พี่อยากจะตามไปดูแลเราตลอดแต่งานที่อู่ก็เข้ามาเรื่อยๆ"

"ทำไมละคะ มีเรื่องอะไรรึเปล่า"

"ไม่มี พี่แค่เป็นห่วงเรา"

"หนูจะดูแลตัวเองให้ดีค่ะ"