CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 47

EP47

"ขวัญ…" สติของขวัญกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกของใครบางคนเอ่ยขึ้นที่หน้าประตูห้อง ใบหน้าหวานเบือนกลับไปมองก็สบตาเข้ากับเบตองที่ยืนมองเธออยู่ ของขวัญจึงรีบดึงสีหน้าของตนเองให้กลับมาเป็นปกติที่สุดแล้วปิดทีวีเอาไว้

"พี่เบ…"

"เป็นอะไร"

"หนู…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก เธอไม่อยากพูดถึงเมฆาต่อหน้าเบตองจึงก้มลงเพื่อจะเก็บเศษแก้วแต่เสียงของเบตองก็ห้ามเอาไว้ซะก่อนเพราะกลัวมันจะบาดมือบางเข้าให้

"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันเก็บเอง"

"หนูนึกว่าพี่กลับไปแล้ว"

"ฉันลืมของเลยแวะมาเอากับเฮีย" เบตองตอบแล้วหลบตาเธอ ชายหนุ่มก้มเก็บเศษแก้วแล้วพยายามเก็บอาการตัวเองเอาไว้ให้นิ่งมากที่สุด เหตุการณ์เมื่อกี้เห็นมันทุกอย่างและก็รู้อยู่แก่ใจว่าสายตาของเธอมันบ่งบอกถึงความเป็นห่วงเมฆามากขนาดไหน

"แล้วจะรีบกลับเลยไหมคะ หนูกับพี่ภูกำลังจะออกไปทานข้าวข้างนอกพี่ไปด้วยกันไหม" ของขวัญเอ่ยชวน แล้วเดินไปหยิบที่โกยผงพร้อมไม้กวาดมา

"ฉันมีธุระต้องทำต่อ ไว้วันหลังนะ"

"ก็ได้ค่ะ"

"ฉันต้องกลับก่อนเธอเองก็รีบนอนรู้รึเปล่า พรุ่งนี้เรามีนัดไปเที่ยวกัน"

"ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ"

"…" เบตองพยักหน้าตอบแล้วส่งยิ้มที่ซ่อนไปด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่างให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของขวัญด้วยหัวใจที่เหมือนถูกเหยียบย้ำทีละนิด ถึงจะตัวจะอยู่กับเขาแต่หัวใจของเธอก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย

•••

10 : 30 AM.

รถคันหรูยี่ห้อดังสี่คันขับเรียงกันเข้ามาจอดในโรงพยาบาลโดยหน้าทางเข้ายังมีกลุ่มนักข่าวคอยยืนสังเกตการณ์อยู่เพื่อรอดูว่าเดชาจะเข้ามาตอนไหน หรือคุณหมอเจ้าของคนไข้จะออกมาตอนไหน

ฟีฟ่าถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายแล้วหยิบกระเช่าเยี่ยมคนป่วยออกมาจากรถด้วย ชายหนุ่มเปิดประตูลงมาแล้วตามด้วยภาคิณและเอ็มเจ ส่วนผู้หญิงคนเดียวที่มาพร้อมกันก็คือเจนนี่

พลันเห็นคนสนิทของเมฆาเหล่านักข่าวก็วิ่งกรู่เข้ามาแต่กลับถูกการ์ดและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลมาห้ามเอาไว้ก่อน

"นักข่าวพวกนี้นี่กระหายรึไงนะ น่ารำคาญชะมัด" เอ็มเจบ่นแล้วเดินนำทุกคนเข้าไปข้างในเพื่อจะขึ้นไปเยี่ยมเมฆา

"ยังไม่ชินกับพวกนักข่าวอีกหรอ" เจนนี่ถาม

"มันควรชินไหมละพี่ ตามอยู่ได้พวกผมไม่ใช่ดาราสักหน่อย"

"พวกนายมันน่าสนใจกว่าดาราอีกนะ" พูดแค่นั้นก็ยักไหล่แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ สี่หนุ่มเจ้าของฉายาเทวดาบนดิน มีแฟนคลับและคนคอยจับตามองทั่วประเทศ เหตุผลเพราะพวกเขามีหน้าตาที่หล่อเหลาและรวยมหาศาลกันทุกคนเหมือนศูนย์รวมความเพอร์เฟคเอาไว้ตรงนี้ จึงไม่แปลกที่ทุกการเคลื่อนไหวจะเป็นข่าวหมดแม้แต่เรื่องอุบัติเหตุของเมฆา

"มันไม่ได้สนุกกับการใช้ชีวิตเลยนะแบบนี้" เอ็มเจถอนหายใจออกมาในขณะที่ยืนอัดกันอยู่ในลิฟต์ ไม่กี่วินาทีต่อมาลิฟต์ก็เคลื่อนมาถึงชั้นที่เมฆาอยู่

พวกเขาเดินออกมาแล้วเข้าไปในห้องของเมฆา ตอนนี้ชายหนุ่มยังไม่ฟื้นเพราะเสียเลือดมากและฤทธิ์ยาจากการผ่าตัด

"สภาพดูไม่ได้เลย" เจนนี่บ่น ในขณะที่ยืนกอดอกมองอยู่ปลายเตียง

"มันเป็นแบบนี้เพราะอะไร" เอ็มเจสงสัย

"เมื่อวานมันเห็นของขวัญอยู่กับคนอื่นแล้วเข้าไปหาเรื่องเขาเลยถูกตบมาหนึ่งฉาก ตกดึกมาก็ไปตกบ่อเหล้ามาเคาะห้องกูสภาพเหมือนคนใกล้ตาย"

"อกหักหรอ?"

"ใช่พี่เจน มันยิ่งกว่าอกหักซะอีก"

"แล้วไปชอบเขาตอนไหน" เจนนี่ส่ายหัวเอือมระอา เธอพอรู้ว่าตอนนี้เมฆาไม่ได้สนใจนิดาเลยเพราะรู้ว่าเธอคือตัวปลอมงั้นก็แปลว่าเมฆากำลังชอบของขวัญในวันที่สายไป

"คงนานแล้ว แต่ไม่รู้หัวใจตัวเอง" ภาคิณตอบ

"แล้วแบบนี้มันจะเอายังไงกับชีวิตมันต่อไป คงกลายเป็นหมาหัวเน่าอีกนาน"

"รับกรรมไปตามสเต็ป" ฟีฟ่าตอบคำถามเอ็มเจแล้วเดินถอยมาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา

"ดีที่บอกเลิกนิดาไปแล้ว" เจนนี่พูดขึ้นแล้วเดินถือกระเช้าผลไม้ไปจัด

"เดี๋ยวนะ มันไปบอกเลิกตอนไหน"

"เมื่อเช้าที่ร้านกาแฟก่อนจะแวะมาที่หอพักของขวัญ ท่านให้คนตรวจเส้นทางเมฆาก่อนประสบอุบัติเหตุมาหมดแล้ว"

"แสดงว่าเมฆาเลิกกับนิดาแล้ว" ภาคิณพยักหน้าเข้าใจ เขาถอยร่างกายกลับมานั่งข้างฟีฟ่า

"พวกนายยังไม่รู้สินะ ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่นิดารักแรกของเมฆาแต่เป็นพี่สาวฝาแฝดที่สวมรอยเป็นน้องสาว ส่วนนิดาตัวจริงเสียชีวิตไปแล้วเมื่อห้าปีก่อนด้วยฝีมือของคุณกวีกับท่านเดชา มารู้ว่าอดีตคนรักตนเองโดนฆ่าตายเพราะไปรู้เรื่องทุจริตแถมคนรักใหม่มาทิ้งอีก อาการคงสาหัสน่าดู" สิ่งที่เจนนี่พูดทำให้สามหนุ่มที่ได้รู้เรื่องราวถึงกับพูดอะไรไม่ออก

"มันไม่เคยบอกพวกผมเลยนะ"

"เมฆาจะไม่บอกอะไรกับใครง่ายๆถ้าเขายังไม่มั่นใจว่าคือความจริง" เจนนี่ตอบคำถามภาคิณและมันก็คือความจริง เมฆาจะไม่บอกหรือไม่เล่าอะไรถ้าเขาไม่มั่นใจในเรื่องนั้นจริงๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นก่อนจะปรากฎร่างของนิดาเดินเข้ามาในห้อง ทำให้ทั้งสี่คนมองหน้ากัน

"มาเยี่ยมเมธเหมือนกันหรอคะ"

"อืม เธอเองก็มาเหมือนกันหรอ" เป็นเจนนี่ที่ถามก่อนที่ร่างสวยในชุดเดรสสีขาวจะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงเมฆา

"ค่ะ ดาเป็นห่วงเมธมากเลย"

"กูออกไปข้างนอกก่อนนะ บรรยากาศตรงนี้ไม่ค่อยดีเอาสักเท่าไหร่"

"ไปด้วยคน" เอ็มเจพูดขึ้น ภาคิณจึงตอบเห็นด้วยแล้วสองหนุ่มก็ออกไปรอที่นอกห้อง

"พี่เจนควรจัดการด้วยนะ คนแบบนี้ยังมีหน้ามาลอยคออยู่" ฟีฟ่าส่ายหัวเอือมระอาแล้วเดินรั้งท้ายกลุ่ม ทิ้งภาระไว้ให้เจนนี่

"เธอเลิกกับเมฆาแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงยังโผล่หน้ามาอีก"

"ทำไมพูดแบบนั้นละคะ ดาก็เป็นห่วงเมธเหมือนกัน"

"เยี่ยมเสร็จแล้วก็กลับไปเถอะ เมฆาไม่ชอบคนแบบเธอเอาเท่าไหร่"

"คืนนี้ดาจะนอนเฝ้าเมธเองค่ะ"

"อย่าเสนอหน้าเลย คนของท่านดูแลเมฆาดีอยู่แล้ว อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นรอบที่สอง" หากเมฆาตื่นขึ้นมาแล้วรู้เรื่องนิดามาเยี่ยมตัวเองแถมยังทำตัวเป็นเจ้าของแบบนี้เขาคงไม่ชอบนัก

"พูดแบบนี้ไม่ไว้หน้ากันเลยนะคะ"

"ทำอะไรไว้ก็รู้ตัวหรือแค่นี้เธอยังไม่รู้สึกอะไร?"

"ดาไม่ได้ทำอะไรค่ะ"

"ตอนนี้เธอยังไม่ได้เป็นอะไรกับเมธ เป็นแค่คนที่ผู้ชายเขาไม่เอา ท่านให้ฉันดูแลเมฆาและมอบอำนาจตัดสินทุกอย่างให้อย่าให้ฉันต้องเลือกคนมาลากคอเธอออกไปเลย"

"ค่ะ ไว้ดาจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ" นิดาเก็บซ่อนความโมโหเอาไว้แล้วจำใจเดินออกจากห้องไปเป็นอีกครั้งที่เธอหน้าแตกจนไม่รู้จะเอาหัวไปมุดไว้ที่ไหน

ลับร่างนิดาเจนนี่ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนจะยกมือขึ้นเสยผม เรื่องเมื่อกี้ที่พูดเดชาไม่ได้ออกคำสั่งหรอก เธอแค่พูดเพื่อไล่นิดาออกจากห้องไปเพียงเท่านั้น…

•••

ห้องพักเบตอง

"นี้หรอคะที่พี่บอกว่าจะพาไปเที่ยว" ของขวัญเอ่ยถามออกไปเมื่อเบตองเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอาหารทีละเมนูวางไว้บนโต๊ะต่อหน้าของขวัญ ชายหนุ่มอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน

"มาเที่ยวห้องฉันไง อยากทำกับข้าวให้แฟนกิน" ตอบแล้วก็หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวกันข้ามกับของขวัญ

"ขอบคุณนะคะ~" เธอตอบเสียงใสแล้วหยิบช้อนขึ้นมาชิมของโปรดตัวเองที่เบตองตั้งใจทำให้กิน พลันได้รับรสชาติเขาก็เอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น

"อร่อยมั้ย"

"หื้มมม เปิดร้านอาหารได้เลยนะคะเนี่ย ว่าแต่ทำไมพี่เบรู้หรอคะว่าหนูชอบทานอะไร"

"เธอเคยบอกตอนฉันเป็นคุณหมี" ทุกอย่างที่เกี่ยวกับของขวัญเบตองจดจำมันเอาไว้หมด เขาเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าวันหนึ่งจะได้มาทำกับข้าวให้คนที่แอบชอบกิน

"แบบนี้นี่เอง ถ้างั้นหนูจะกินให้หมดเลยนะ" ว่าแล้วของขวัญก็ส่งยิ้มให้ แต่รอยยิ้มของเธอมันไม่ได้มีความสุขเต็มที่หรอกมันยังซ่อนไปด้วยความเศร้าและเหมือนเธอกำลังฝืน เบตองได้แต่นั่งมองของขวัญอยู่แบบนั้นเก็บทุกการเคลื่อนไหวของเธอเอาไว้โดยที่ไม่ปริปากพูดอะไรจนกระทั่งจู่ๆปากมันก็ดันพูดขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

"นายนั้นเข้าโรงพยาบาล อยากไปเยี่ยมเขาไหม" พลันได้ยินคำถามของเบตองช้อนในมือก็หลุดกระทบขอบจาน ของขวัญค่อยๆช้อนตาขึ้นมองเบตอง

"หนูมีเหตุผลอะไรต้องไปเยี่ยมคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"

"ไม่รู้สิ เมื่อวานเธอดูตกใจ"

"พี่เบกำลังน้อยใจหนูหรอ"

"เปล่า…ฉันแค่ไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้" ของขวัญเหมือนคนที่ร่องเลยตลอดเวลา สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวถึงปากจะบอกออกไปว่าไม่ได้น้อยใจแต่ข้างในเขาก็เจ็บทุกครั้งเวลาพูดและมองหน้าเธอ สีหน้า แววตามันมองออกชัดเจนมากว่าตอนนี้ของขวัญเป็นห่วงเมฆามากขนาดไหน

"หนูไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ พี่เบอย่ากังวลเลยนะคะ" ของขวัญส่งยิ้มให้คนตรงหน้า

"ฉันคงเป็นคนงี่เง่ามากเลยสินะ ที่คอยเอาแต่จับผิดเธอ"

"พี่เบอย่าน้อยใจหนูเลยนะ หนูเคยรักเขาก็จริงแต่ตอนนี้หนูคบกับพี่ ยังไงคนที่หนูจะอยู่ด้วยตอนนี้ก็คือพี่"

"ทานต่อเถอะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว"

"เชื่อใจหนูนะคะ หนูเลือกพี่แล้ว…"

•••

พี่เมธก็นอนรอน้องต่อไปนะ?