CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 51

EP51

ของขวัญเดินกลับเข้ามาในมหาลัยด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบนํ้าตา ทุกสิ่งอย่างที่เบตองพูดคือความจริง เธอไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกแล้วเพราะแบบนี้เบตองถึงเลือกที่จะเดินจากไป ทั้งที่เป็นฝ่ายดึงเขาเข้ามาในชีวิตแต่ก็กลับรักษาเอาไว้ไม่ได้ ถ้าเลือกได้เธอเองก็อยากรู้สึกกับเบตองมากกว่า ผู้ชายที่แสนดีและคอยอยู่เคียงข้างแต่ความรู้สึกมันเป็นเรื่องที่ห้ามกันไม่ได้นี้สิ

"…" ร่างเล็กหยุดแน่นิ่งเมื่อเดินมาถึงบริเวณรอบโรงยิมที่มีตู้ล็อกเกอร์ตั้งเรียงรายอยู่ เธอกำลังจะเดินขึ้นตึกเรียนพลันสายตาก็เจอเข้ากับร่างคุ้นตา

หมับ!

เมฆาไม่ปล่อยให้เธอเดินหนี มือหนาคว้าร่างเล็กเอาไว้แล้วผลักเธอเข้าไปหลบมุมเสาขนาดใหญ่ที่องศาลับภาพวงจรปิดทำเอาคนตัวเล็กงุนงงอยู่ไม่น้อย

"พี่ทำอะไร"

"คิดถึง…" ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระซิบ สายตาทอดมองใบหน้าหวานแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดทำให้ของขวัญเบิกตากว้างด้วยอาการตกใจ

"ปล่อยหนู อย่าทำแบบนี้ค่ะ นี้มันในมหาลัยนะ" ของขวัญพยายามผละอกแกร่งออกด้วยท่าทางทุลักทุเล

"เธอเลิกกับมันแล้วใช่ไหม?" เมฆาไม่ยอมปล่อยชายหนุ่มกลับยืนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียกับเธอจนใบหน้าหวานต้องเบือนหลบ

"หนูจะเลิกหรือยังไม่เลิกมันก็ไม่เกี่ยวกับพี่ค่ะ"

"ฉันรู้ว่าเธอเลิกกับมันแล้ว"

"พี่ไปพูดอะไรกับพี่เบ" เธอตัดสินใจยิงคำถามที่สงสัยออกไป

"มันถอยเอง ฉันไม่ได้พูด"

"หนูไม่เชื่อ"

"เธอเองก็รักฉันอยู่ มีเหตุผลอะไรที่มันต้องคบกับเธอต่อล่ะ" เมฆายิงคำถามออกไปทำเอาของขวัญใบหน้าชาวาบ เขาจะพูดตรงเกินไปแล้ว ถึงจะชอบมากแค่ไหนเธอก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เขาเคยทำกับตัวเองอยู่ดี

"หนู…ไม่ได้รักพี่แล้วค่ะ" ปากตอบออกไปเสียงแผ่วสายตาก็หลบแววตาของคนตรงหน้า

"มาพิสูจน์กันไหม?"

"หนูไม่พิสูจน์อะไรทั้งนั้น แล้วก็ช่วยปล่อยหนูด้วยค่ะ"

"ไม่…ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว" ว่าแล้วก็เลื่อนมือขึ้นมาจับคางมนให้เงยขึ้นก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปกดจูบเบาๆบนกลีบปากบาง ทำเอาสติสัมปชัญญะของคนตัวเล็กเลือนหายในทันใด เมฆาพรหมจูบอยู่แบบนั้นก็เริ่มสอดลิ้นแทรกระหว่างสองกลีบปาก เปลือกตาปิดลงแล้วกดจูบเบาๆแขนก็กอดร่างกายนุ่มนิ่มเอาไว้ เขาโหยหาสัมผัสนี้ อยากแนบชิด อยากกอดเธอจนใจจะขาด

"อื้อ!" ของขวัญครางอื้ออึงในลำคอ เธอดึงสติตัวเองกลับมาแขนพยายามรั้งร่างหนาออก จนกระทั่งเมฆายอมปล่อยด้วยท่าทางอ้อยอิ่ง

"เตรียมตัวรับมือให้ดีนะ…"

"พะ…พี่พูดอะไร" ของขวัญกระพิบตาถาม หัวใจของเธอกำลังเต้นรัวก่อนที่ริมฝีปากหยักจะเลื่อนมากระซิบที่ข้างใบหู

"เพราะต่อไปนี้ฉันจะจีบเธอ" ว่าแล้วก็ผละใบหน้าห่างออกมา ของขวัญที่ได้ยินแบบนั้นร่างกายแทบเซล้ม เมฆาคนเมื่อคืนหายไปไหน ทำไมวันนี้กลับกลายเป็นเมฆาคนเจ้าเล่ห์แบบนั้นล่ะ ใบหน้าเรียบนิ่งที่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ เธอไม่พร้อมรับมือและยังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องที่เบตองบอกเลิกและเรื่องเมฆาจะจีบเธอ ต้องรู้สึกยังไงเมื่อคนที่ตัวเองชอบมาจีบ คงต้องทำใจเเข็งและนึกถึงเรื่องที่เคยทำเลวกับตนเองไว้สินะ

•••

เลิกคลาส

"วันนี้แกดูเศร้าๆนะ มีเรื่องอะไรให้ไม่สบายใจรึเปล่า" โยเกิร์ตเอ่ยถามเพื่อนสนิทในขณะที่กำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนเข้ากระเป๋าเพื่อจะกลับบ้าน

"โย…"

"มีอะไรก็ระบายกับฉันได้ อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ" เธอพูดแล้วยื่นไปตบบ่าเพื่อนสาวเบาๆ ของขวัญยังคงนิ่งเงียบเธอรอให้นักศึกษาคนอื่นออกไปจากห้องเรียนหมด

"เรื่องพี่เบ แล้วก็เรื่องของพี่เมฆาด้วย"

"สองคนนั้นเป็นอะไร พี่เมฆาจบกับแกแล้วไม่ใช่หรอ"

"เมื่อคืนเขามาหาฉันแล้วบอกว่า…" ของขวัญเว้นคำพูดเอาไว้แค่นั้นแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ว่าอะไร"

"รัก…พี่เมฆาบอกว่ารักเรา"

"รักแล้วทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้กันล่ะ ทำเลวกับแกไว้ขนาดนั้น แล้วเรื่องพี่เบ?"

"เราไม่รู้ว่าเมื่อคืนสองคนนั้นคุยอะไรกันบ้าง พอตอนเที่ยงวันนี้จู่ๆพี่เบก็บอกเลิก เขาบอกว่าไม่อยากให้เราหลอกตัวเองอีกแล้ว"

"แล้วแกได้เป็นอย่างที่พี่เบพูดมั้ย ได้หลอกตัวเองอย่างที่เขาบอกรึเปล่า"

"อื้อ" ใบหน้าหวานพยักตอบแล้วก้มหงุด เธอกำลังหลอกตัวเองว่าไม่ได้รักเมฆาหลอกตัวเองให้รักเบตอง

"ถ้าความรู้สึกของแกยังอยู่กับพี่เมฆาก็อย่าปล่อยพี่เบไปเถอะ เขาทำถูกแล้วแหละ คบกับแกต่อไปทั้งแกและพี่เบจะเจ็บปวดเปล่าๆ" ถึงแม้โยเกิร์ตจะอยากให้ของขวัญรักเบตองก็เถอะแต่ยังไงความรู้สึกมันก็ห้ามไม่ได้

"นี้พี่ลักพาตัวหนูอีกแล้วหรอคะ" ฉันหลบสายตามองตํ่าแล้วก้าวถอยหลังทีละก้าว พี่เมฆาเปลือยท่อนบนและกางเกงใส่นอนขายาวมองตํ่าลงไปก็เห็นเจ้าน้องชายขนาดใหญ่ของเขาที่โผล่พ้นผ้าบางๆออกมา ทำเอาฉันหายใจไม่ทั่วท้องในทันใด

"อืม" นํ้าเสียงทุ่มตํ่าขานรับในลำคอ ก่อนจะเดินย่างกรายเข้ามาหาฉันเรื่อยๆจนกระทั่งร่างกายของฉันล้มก้นจ้ำเบ้าลงบนเตียง ร่างหนาก้มลงแล้วใช้แขนคร่อมผ่านร่างกายฉันลงบนที่นอน

"นิสัยไม่ดี หนูจะแจ้งตำรวจ" ฉันทำใจดีสู้เสือแล้วบอกออกไปเสียงสั่น ทั้งที่ภายในห้องก็เย็นแต่ทำไมถึงได้ร้อนวูบวาบแบบนี้ล่ะ

"จับใคร?"

"จับพี่ไงคะ"

"จับผัวตัวเองไม่ดีนะ" ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือมายีผมฉันเล่น สายตาแบบนั้นมันคืออะไรกันทำไมทำให้ฉันใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ เหมือนครั้งแรกที่ได้แอบชอบเลย ในระยะเวลาไม่นานผู้ชายคนนี้ก็สามารถทำให้ฉันใจเต้นได้เขามันอันตราย

"พี่จับตัวหนูมาทำไม แล้วพี่ภู…"

"พี่ชายเธอฉันให้คนจัดการเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้อยู่กับฉันก็สนใจแค่ฉันก่อนสิ" ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่เมฆาก็ใช้นิ้วแตะลงที่กลีบปากให้ฉันหยุดพูด ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหลุบมองร่องอกแล้วลอบกลืนนํ้าลายลงคอก่อนที่เขาจะผลักฉันนอนราบแล้วคลานขึ้นมาคร่อมบนร่าง

"พี่เมฆา…ปล่อยหนู" ฉันพยายามใช้มือผละอกแกร่งออกแต่ก็ถูกรวบเอาไว้แล้วกดเหนือศีรษะ ใบหน้าหล่อเหลายังคงยื่นเข้ามาใกล้แล้วกระซิบบอก

"ถ้าจะปล่อยก็คงต้องปล่อยแค่ในตัวเธอ"

"พี่พูดอะไรของพี่คะ…" ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดพวงแก้มทำเอาใบหน้าฉันแดงซ่าน ไหนจะนํ้าเสียงยั่วยวนนั้นอีก นี้หรอคือวิธีจีบของเขานี้มันมัดมือชกชัดๆ

"ก็อยากเอาเธอไง" ว่าแล้วก็พรหมจูบเบาๆลงกลีบปาก นิ้วมือเลื่อนมาลูบแก้มฉันด้วยสายตาปานจะกลืนกิน

ทำแบบนี้มันบ้าไปแล้ว เขากำลังทำบ้าอะไรอยู่บทจะร้ายก็ร้ายจนน่ากลัวบทจะดีก็เหมือนคนคลั่งรักจนเสียสติ พี่เมฆาเล่นงานฉันแบบไม่ทันตั้งตัวเขากำลังทำให้ฉันรู้สึกปั่นป่วนไปหมดแล้ว

"หนูไม่ยอมพี่เหมือนแต่ก่อนแล้วค่ะ"

"ยอมหน่อยไม่ได้หรอคนดี"

•••

พี่เมธเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยค่ะ5555555555555

(ขออภัยในคำหยาบคร้าบบบบ)