ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 26

“นี่คุณจะไปไหน?”

ฉินหว่านชิวถามออกมา สีหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ

หลินเซียวก็ชะงักไปเหมือนกัน

หลายปีที่ฝึกกลางกินกลางทราย พบเจอความเป็นความตายมามากมาย เผชิญหน้ากับอันตรายทุกรูปแบบ

ในใจหลินเซียวนิ่งไม่ไหวติง

เขาหนักแน่นราวกับหินผา ไม่ถูกสิ่งนอกรบกวนได้ง่ายๆ

แต่ในตอนนี้กลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่มีสาเหตุ

“ผม ผมจะไปพักผ่อน”

หลินเซียวตอบกลับฉินหว่านชิว โดยที่กำลังหันหลังให้เธออยู่

“…ถ้าเกิด…ฉันปวดขึ้นมาอีกจะทำยังไง?”

ฉินหว่านชิวเม้มริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว น้ำเสียงยั่วยวนเล็กน้อย

“งั้นผมก็จะมาดูอีก”

“คุณกำลังเป็นประจำเดือนอยู่ พักผ่อนเถอะ”

หลินเซียวพูดจบก็ออกจากห้องไป

“อืม…”

“สุภาพบุรุษที่แท้จริง”

ฉินหว่านชิวพึมพัมกับตัวเองด้วยสีหน้าอธิบายยาก

เมื่อหลินเซียวออกไปแล้ว ฉินหว่านชิวที่นอนอยู่บนเตียงก็พลิกตัวไปมาอย่างนอนไม่หลับ

เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ถูกฉายขึ้นมาในหัวของเธอราวกับภาพยนต์

หลังจากที่หลินเซียวสติปัญญากลับมา ทำให้เธอต้องประหลาดใจมากจริงๆ

อีกทั้งยังทำให้ชีวิตของฉินหว่านชิวเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย

เรื่องทั้งหมดนี้ทำให้ฉินหว่านชิวอดไม่ได้ที่จะอารมณ์แปรปรวนไปบ้าง

ในเวลาสองปี ถ้าหากเลี้ยงสัตว์สักตัวก็คงเกิดความรู้สึกบางอย่างกับมันไปแล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉินหว่านชิวและหลินเซียวที่เป็นคนจริงๆ เลย

“ฉินหว่านชิว! นี่เธอไม่ได้ชอบเขาเข้าแล้วใช่ไหม?”

“แต่ถ้าเธอไม่ได้ชอบเขา แล้วทำไมเธอถึงเต็มใจดูแลเขามาตลอดสองปีนี้ล่ะ?”

ฉินหว่านชิวพลิกตัวไปมา พึมพัมกับตัวเอง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรไปหาเพื่อนสนิท

ซูรุ่ย เพื่อนสมัยเด็กของฉินหว่านชิว

พวกเธอนั่งเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนถึงมัธยม

ชื่อของซูรุ่ยดูเหมือนจะเป็นคนที่อ่อนหวาน แต่ในความเป็นจริงนั้นเธอห้าวยิ่งกว่าอะไร

เธอตั้งปณิธานเอาไว้ตั้งแต่เด็กว่าจะเข้าร่วมกับกองทัพทหารเพื่อปกป้องประเทศ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน