ลูกเขยมังกร นิยาย บท 226

บทที่226 เอาห้าร้อยล้านคืนให้เฉินเฟิง

เติ้งหยูเจอปิดปากไม่พูดอะไร แต่ความหมายที่ลึกซึ้งในดวงตานั้นกลับบอกทุกอย่างแล้ว

“ผมบอกแล้ว ว่าเฉินเฟิงไม่ได้ธรรมดาอย่างลูกเขยแต่งเข้าหรอก....” จูกว่างฉวนพึมพัมกับตัวเอง สีหน้าปนกันซับซ้อน ทั้งตื่นเต้น หดหู่ และขมขื่น....

เขานึกถึงฉากที่ได้พบกับเฉินเฟิงบนภูเขา ตอนที่เขาบอกไปว่าตอนนี้ตระกูลจูอยู่ในภาวะวิกฤตและต้องการเงินห้าร้อยล้าน เฉินเฟิงบอกว่าช่วยเขาได้ แต่เขาไม่เชื่อ รู้สึกว่าเฉินเฟิงแค่พูดอะไรเกินตัวเพื่อรักษาหน้าตัวเองเท่านั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่พูดอะไรเกินตัวจะเป็นตัวเขาเสียเอง

คนที่สามารถบังคับให้ตระกูลเติ้งยอมจ่ายเงินหนึ่งพันล้านหยวนเพื่อขอโทษในคราวเดียวได้ แค่ตัวเองจะไม่มีได้ยังไง?

แถมยังมีความสงบนิ่งและมั่นใจของเฉินเฟิงในตอนที่เผชิญเผชิญหน้ากับซูนแช่กับเติ้งซื่อชีอีก ราวกับว่าซูนแช่และเติ้งซื่อชีเป็นแค่มดตัวเล็กๆ...

จูกว่างฉวนเข้าใจแล้ว เขาเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว

ที่เฉินเฟิงลงจากภูเขาไปโดยไม่บอกกล่าวนั้น ไม่ใช่ว่าเขาหนีไป แต่เขาจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก่อนลงไปแล้วต่างหาก!

จูกว่างฉวนซาบซึ้งอย่างมาก แต่นอกเหนือจากความซาบซึ้ง จิตใจของเขายังหนักอึ้งไปด้วย เขาเป็นหนี้เฉินเฟิงมากเกินไปแล้ว ใช้ทั้งชีวิตก็ชดใช้ให้ไม่หมด

ท่าทีที่ดูสับสนวุ่นวายของจูกว่างฉวน ยืนยันการคาดเดาของคนในตระกูลจูทันที

เป็นเจ้าลูกเขยแต่งเข้านั่นจริงๆ อย่างนั้นเหรอ!

น่าอิจฉา!

น่าอิจฉาเป็นบ้า!

นี่คือสายตาที่ตระกูลจูทุกคนมองจูกว่างฉวนในตอนนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจูกว่างฉวนทำบุญมาด้วยอะไรกันแน่ถึงโชคดีแบบนี้

แต่พวกเขารู้ จูกว่างฉวนได้คบค้าสมาคมกับผู้สูงศักดิ์เข้าแล้ว！

บุคคลสูงศักดิ์ที่แท้จริง!

ผู้สูงศักดิ์ที่สามารถสั่งให้ตระกูลเติ้งแห่งหนานหนิงยอมควักเงินพันล้านมาเป็นของขวัญขอโทษได้!

แม้ว่าตัวตนของคนผู้นั้นจะเป็นเพียงแค่ลูกเขยแต่งเข้า มันก็ไม่สำคัญแล้ว!

ที่สำคัญก็คือ อีกฝ่ายนั้นมีอำนาจและอิทธิพลล้นฟ้า!

อีกฝ่ายมีแค่คำพูดเพียงคำเดียว ก็สามารถทำให้ตระกูลจูกลายเป็นตระกูลระดับหน้าของเมืองชางโจวได้แล้ว!

ตระกูลจูทุกคนใจชื้นขึ้นมา จากที่ไม่เคยเลยสักครั้ง วันนี้พวกเขารู้สึกว่าจูกว่างฉวนที่อยู่ตรงหน้านั้น ดูเจริญตาเหลือเกิน

“พี่เฝิงชุน เรื่องของคุณเฉิน ไม่สามารถพูดให้โลกภายนอกรู้ได้มากนัก อีกอย่าง เรื่องของเงินพันล้านนี้ ก็รู้กันแค่ในตระกูลจูเท่านั้นนะครับ” เติ้งหยูเจอยิ้มบางเอ่ยเตือน ข่าวของเฉินเฟิงถือเป็นความลับสุดยอดของตระกูลเติ้ง แน่นอนว่าเขาไม่ปราถนาจะให้มันรั่วไหลที่ตระกูลจูนี่

“ท่านเติ้งโปรดวางใจ ฉันจะไม่ให้พวกเขาปริปากออกไปแน่!” จูเฝิงชุนหรี่ตาลงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ถ้าอย่างนั้นกระผมขอลาไปก่อน” เติ้งหยูเจอยิ้มเล็กน้อย ก่อนหมุนตัวจากไป

ทุกคนในตระกูลจูนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น จนเมื่อเติ้งหยูเจอเดินลับไป ทุกคนจึงเบนสายตามายังเงินสดห้าร้อยล้านตรงหน้า

ควรจะทำยังไงดี?

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่คือถามที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของทุกคน

ตระกูลเติ้งได้ช่วยตระกูลจูคืนเงินกู้ธนาคารไปแล้ว ดังนั้นห้าร้อยล้านนี้ ตอนนี้มันเกินมามาก

มีเพิ่มมาตั้งห้าร้อยล้าน อีกหลายวันต่อจากนี้ พวกเขาคงได้นั่งนับเงินทุกวันกันจนเป็นตะคริว

ขณะที่ทุกคนในตระกูลจูกำลังคิดว่าจะแบ่งเงินห้าร้อยล้านยังไง จูกว่างฉวนก็ก้าวออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา

“ห้าร้อยล้านนี้ พวกคุณอย่าคิดจะได้แม้แต่สลึงเดียว!” จูกว่างฉวนมองคนในตระกูลด้วยสายตาเย็นชา

“อะไรนะ? อย่าคิดจะได้แม้แต่สลึงเดียว!”