ลูกเขยมังกร นิยาย บท 225

บทที่225 ลูกเขยแต่งเข้านั่น

เติ้งหยูเจอตกใจเป็นการใหญ่ รีบร้อนเข้าไปช่วยพยุง “คุณชายจู อย่าเลย อย่าเลย รีบลุกขึ้นเถอะ”

“หา?”

ทุกคนในตระกูลจูต่างมองตาค้าง ปากอ้าเหมือนจะกินไข่เข้าไปได้สองฟอง เติ้งหยูเจอไม่ได้มาถามหาความผิดหรอกเหรอ? ทำไมถึงพูดว่าอย่าเลยล่ะ?

จูกว่างฉวนก็ดูตกตะลึงเช่นกัน ชายชราตรงหน้านี้ ใช่คนของตระกูลเติ้งจริงๆ เหรอ?

แม้เขาจะสับสน แต่เขาก็ไม่กล้าลุกขึ้น เพราะจูเฝิงชุนยังไม่ได้สั่ง

“กว่างฉวน ลุกขึ้นมาก่อนเถอะ”ในตอนนั้น จูเฝิงชุนก็เอ่ยขึ้น เขาสามารถมองออกว่าท่าทีของเติ้งหยูเจอไม่ใช่การเสแสร้ง เป็นไปได้ว่าเขาไม่ได้มาถือสาหาความอะไรกับจูกว่างฉวนจริงๆ

“ครับ ท่านปู่” จูกว่างฉวนขานรับเสียงอู้อี้ ก่อนลุกขึ้น

เติ้งหยูเจอจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก ในใจคิดว่าเติ้งซื่อชีกำชับให้เขาสุภาพกับจูกว่างฉวนให้มาก แต่เขาแค่มาถึง จูกว่างฉวนก็คุกเข่าต่อหน้าเขาแล้ว อีกนิดก็เกือบจะเสียเรื่องแล้ว

“คุณชายจู นายน้อยให้กระผมมาที่นี่” หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เติ้งหยูเจอก็ค่อยๆ พูดช้าๆ

“ท่านเติ้งมีเรื่องอะไร ก็มาหาผมเถอะครับ ความผิดนั้นผมเป็นคนก่อคนเดียว ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลจู” จูกว่างฉวนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม คิดจะรับผิดชอบทั้งหมดเพียงคนเดียว

เติ้งหยูเจอส่ายหัวเบาๆ ก่อนยิ้มบาง “คุณชายเข้าใจผิดแล้ว กระผมมาในครั้งนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะมาทำให้ตระกูลจูขุ่นเคือง”

ทุกคนในตระกูลจูต่างตกตะลึง ไม่เอาความแล้ว?

“งั้นท่านเติ้ง.....?” จูกว่างฉวนมองไปยังเติ้งหยูเจอด้วยความสงสัย

“มันเป็นอย่างนี้ครับ นายน้อยของกระผม ตอนนี้ที่อยู่บนภูเขา มีความบาดหมางเล็กน้อยกับคุณชายจู และคุณเฉิน หลังจากนั้น นายน้อยของเราก็เสียใจอย่างมาก เขารู้สึกว่าตอนนั้นบุ่มบ่ามไปสักหน่อย”

“ดังนั้นที่กระผมเดินทางมาในครั้งนี้ ก็เพื่อขออภัยกับคุณชายจูในนามของนายน้อยครับ” เติ้งหยูเจอโค้งคำนับเล็กน้อยด้วยความจริงใจ

ทุกคนในตระกูลจูนิ่งอึ้งจนตัวแข็งเป็นรูปสลักหิน

ขออภัย?

คุณชายใหญ่แห่งตระกูลเติ้ง เติ้งซื่อชี ถึงกับต้องขออภัยกับจูกว่างฉวน!!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง!

ทุกคนรู้สึกเหมือนอยู่ห่างออกไป มีความรู้สึกราวกับว่ากำลังอยู่ในความฝัน

เติ้งหยูเจอส่ายหัว เขาเองก็รู้ ถึงปากจะพูดไปดูน่าฟังเท่าไหร่ คนในตระกูลจูก็คงจะไม่เชื่อเขา

แต่ก็โชคดีที่เขาเตรียมของขวัญมาด้วย

เติ้งหยูเจอโบกมือ กลุ่มบอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำและชุดหูฟังก็กรูเข้ามา

ตระกูลจูทุกคนแตกตื่น แล้วก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

แต่หลังจากนั้นจึงเห็นว่า ในมือของกลุ่มบอดีการ์ดชุดดำนั้นถือตู้เซฟสีเงินเอาไว้

“ปึง”

“ปึง”

……

ตู้เซฟแต่ละอันถูกวางลงบนพื้น ป้อนรหัสผ่าน ก่อนเปิดออก

ว้าว！

ธนบัตรสีแดงเป็นฟ่อนถูกวางนิ่งอยู่ในตู้เซฟ สีแดงของแบงค์ร้อยหยวนกระทบต้องแสงอาทิตย์

กล่องใส่รหัสเกือบร้อยกล่องถูกวางไว้ด้วยกัน แสงสีแดงสดเปล่งเรื่อเป็นประกายออกมาพร้อมอย่างน่าตื่นตา!

ตระกูลจูทุกคนที่อยู่ที่ตรงนั้น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออก

ช็อก!

ช็อกเกินไปแล้ว!

นอกจากช็อกแล้ว พวกเขาก็นึกคำอื่นที่จะบรรยายสถานการณ์นี้ไม่ออกจริงๆ