ลูกเขยมังกร นิยาย บท 227
บทที่227 เสี้ยเว่ยกั๋วหายไปแล้ว
“พี่เฉินเฟิงจะไม่ได้สนเงินห้าร้อยล้านก็เป็นเรื่องของเขา แต่จะคืนไม่คืน มันเป็นเรื่องของผม” จูกว่างฉวนยิ้มเย็นชา คนพวกนี้นี่แสดงให้เห็นถึงคำว่าประจบสอพลอกลับกลอกได้ดีจริงๆ เมื่อครู่นี้ตอนที่เขาเพิ่งกลับมาถึงยังแทบจะรุมทึ้งเฉินเฟิงซะให้ได้ ยังจะให้เฉินเฟิงไปขอขมาตระกูลซูนอยู่เลย
แต่ตอนนี้พอรู้ว่าเฉินเฟิงไม่ธรรมดา คนพวกนี้ก็เปลี่ยนท่าทีทันที
“ไม่ต้องพูดแล้ว!” ในตอนนั้นเอง จูเฝิงชุนก็พูดขึ้นอย่างน่าเกรงขาม “เรื่องนี้กว่างฉวนทำถูกต้องแล้ว ฉันสนับสนุนการตัดสินใจของเขา!”
“คนตระกูลจูของฉัน ไม่ใช่คนโลภไม่รู้จักพอ สิ่งที่เราควรได้รับ ก็เอาไว้ไม่ให้ขาด สิ่งที่ไม่ควรได้ ต่อให้ยื่นมา พวกเราก็จะต้องการไม่ได้!”
ทุกคนในตระกูลจูอึกอัก ไม่มีใครกล้าตั้งคำถามกับการตัดสินใจของจูเฝิงชุน
แต่จูกว่างฉวนนี่ก็สมองหมูจริงๆ เงินสดห้าร้อยล้าน ไม่นึกว่าบอกจะคืนก็คืน หัวโดนรถทับมารึไง
มีเพียงจูเฝิงชุนที่มองจูกว่างฉวนด้วยความกังวล ตอนเริ่มแรกเขาไม่เข้าใจว่าจูกว่างฉวนไปเป็นเพื่อนกับคนใหญ่คนโตอย่างเฉินเฟิงได้ยังไง ตอนนี้ เขาเข้าใจแล้ว
อาศัยใจแลกใจล้วนๆ !
ใจอันบริสุทธิ์ที่มีค่าดั่งทองพันชั่ง!
“กว่างฉวน พี่เฉินเฟิงของเธอน่ะ ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือใครกัน?” เมื่อเห็นว่าไม่ได้เงิน อาสะใภ้ที่สองของ จูกว่างฉวน หวังชุนฮัวจึงหันมาโจมตีเฉินเฟิงแทน
จูกว่างฉวนขมวดคิ้ว “ผมไม่รู้”
เขาไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเฉินเฟิง แน่นอนว่า เขาจะไม่เข้าไปถามแน่ หากเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขากับเฉินเฟิงถดถอยลง
“ไม่รู้?” หวังชุนฮัวประหลาดใจ “จะไม่รู้ได้ยังไงกัน? นั่นมันขาใหญ่ที่สุดยอดมากเลยนะ กว่างฉวน เธอต้องไปสืบมาดีๆ ว่าอีกฝ่ายเป็นคุณชายของตระกูลไหนกันแน่....”
“อาสะใภ้รอง พี่เฉินเฟิงเป็นคุณชายของตระกูลไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณเหรอครับ?” จูกว่างฉวนพูดขัดด้วยความรำคาญนิดๆ ในบรรดาคนในตระกูลจู อาสะใภ้หวังชุนฮัวคือคนที่ขี้ประจบสอพลอที่สุด
“กว่างฉวน พูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน?” หวังชุนฮัวไม่ยอมคล้อยตาม “เฉินเฟิงคนนั้นเป็นคุณชายตระกูลไหน จะไม่เกี่ยวกับฉันได้ยังไง?”
“ครั้งนี้เขาช่วยเหลือตระกูลจูของเราเอาไว้ งั้นเขาก็เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลจูเรา ผู้มีพระคุณของตระกูลจูก็คือผู้มีพระคุณของฉันหวังชุนฮัว แล้วมันจะไม่เกี่ยวข้องกับฉันได้ยังไง?”
จูกว่างฉวนยิ้มเยาะ หวังชุนฮัวก็ถือว่าทำให้เขาให้รู้จักว่า อะไรที่เรียกว่าหน้าหนากว่ากำแพง เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเป็นสองบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกัน หล่อนก็ยังจะโยงเข้ามาหากันได้อีก
“อาสะใภ้รอง อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณอะไรอยู่! พี่เฉินเฟิงก็คือพี่เฉินเฟิง ตระกูลจูก็คือตระกูลจู ระหว่างสองฝ่ายนี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น อย่าคิดจะเอาพี่เฉินเฟิงมาเชื่อมโยงกับตระกูลจูเรา” จูกว่างฉวนมองหวังชุนฮัวด้วยสายตาเย็นชา หลังพูดจบ เขาก็หันเดินออกจากห้องโถงโดยไม่สนใจปฏิกิริยาของคนอื่นอีก
“หนอย แก....” หวังชุนฮัวกระทืบเท้าด้วยความโมโห ไอ้คนหน้าไม่อาย สำคัญตัวไว้สูงนักนะ!
ความจริงเห็นผลที่เธอสนใจในตัวตนของเฉินเฟิง ก็เพื่อเห็นแก่ตัวเอง
ตามข่าวที่เธอได้ยินมา เฉินเฟิงอยู่ที่ตระกูลเสี้ย ไม่เป็นที่ชอบใจกันอย่างมาก ถึงขนาดที่สามารถจะดูถูกถากถางเฉินเฟิงได้เลยทีเดียว ถึงเธอจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมเฉินเฟิงต้องอดทนถึงขนาดนั้น แต่เธอก็รู้สึกว่า ไม่ช้าก็เร็วเฉินเฟิงจะต้องแตกหักกับตระกูลเสี้ยแน่
ในตอนนั้น ก็เป็นไปได้ว่าเฉินเฟิงจะกลับมาเป็นโสดอีกครั้ง เมื่อเฉินเฟิงเป็นโสด ถึงตอนนั้น หญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานของตระกูลจูก็จะพอมีหวัง โดยเฉพาะเหล่าลูกสาวของเธอ จะต้องได้แต่งงาน
ถ้ามีใครสักคนที่โชคดีไปต้องตาเฉินเฟิงเข้า แล้วได้กลายเป็นภรรยาของเฉินเฟิง งั้นตระกูลจู ก็คงจะได้เป็นตระกูลระดับหน้าได้ในไม่ช้า หรือแม้แต่ตระกูลหลี่ตระกูลเสิ่นก็อาจเทียบไม่ติดเลยก็ได้!
ถึงตอนนั้น เธอหวังชุนฮัว ก็จะกลายเป็นวีรสตรีผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลจู ได้รับความภาคภูมิอย่างแท้จริง
ถึงเธอเองก็รู้ว่า โอกาสที่จะสำเร็จนั้นน้อยมาก แต่ไม่ลองจะรู้ได้ไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...