นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 46

พูดเหมือนง่าย นางใช้ไส้หมูมาทำอาหาร ทุกคนกินอาหารจานอื่นแล้วจะอิ่มเหรอ?

หลี่ซิ่วยิงทำหน้าบึ้งตึง “น้องสะใภ้จะช่วยกุ้ยหลานเหรอ?”

นางพูดข่ม

“พี่สะใภ้พูดอะไรกัน ข้ากำลังพูดอยู่นี่ไง? ของนี้ก็ซื้อมาแล้ว จะทิ้งไปก็ไม่ได้? เดี๋ยวทำเสร็จแล้ว พวกเจ้าจะไม่กินก็ได้ ข้ากับกุ้ยหลานกินสองคนเอง” โจวเหล่าไท่ไท่ยิ้มแห้ง แล้วตอบโต้กลับไป

ทั้งสามพูดไม่ออก แต่ในใจก็โกรธมากไม่ไหว

“มีที่ไหนกัน เอาไส้หมูทำอาหาร แบบนั้นพวกเรากินไม่ลงหรอกนะ?” หวังหยู่ชุนยังคงหาเรื่อง

“งั้นข้าก็เอาไส้หมูวางไว้ในบนเตาไฟ ใครอยากกินก็เข้ามาคีบกินเอง เป็นไง?” โจวกุ้ยหลานกระตุกมุมปาก ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วตอบกลับไป

มีอะไรไม่ได้อีก?

ถึงแม้จะไม่พอใจแค่ไหน หวังหยู่ชุนก็พูดอะไรไม่ได้อีก จึงต้องคิดในใจเงียบๆ ถ้านางกินไม่อิ่ม งั้นนางจะอาละวาดให้บ้านแตกเลย คอยดู! ยังไงนางกับสามีนางก็มาทำงานที่นี่แล้ว โจวกุ้ยหลานจะไม่ขอร้องนางเหรอ?

โจวชิวเซียงทำ ‘เชอะ’ แล้วกลับหลังหันเดินจากไป

หลี่ซิ่วยิงก็ตาเติบโต: “น้องสะใภ้ ข้าไม่ได้จะว่าเจ้านะ แต่ยังไงข้าก็เป็นป้าของนาง พูดจาแบบนี้กับข้า? เจ้าต้องสั่งสอนนางดีๆแล้วล่ะ!”

“ท่านป้า ข้าแต่งงานแล้ว แม่ข้าคุมข้าไม่ได้หรอกนะ แต่ท่านน่ะสิ ควรจะสั่งสอนชิวเซียงให้ดี เดี๋ยวคนอื่นจะบอกว่า นางเป็นผู้หญิงไม่รู้เรื่องหรอก……”

โจวกุ้ยหลานไม่ยอมโดนด่าคนเดียวหรอกนะ นางรีบตอบโต้กลับไปทันที

“ไม่พูดก็ไม่มีคนคิดว่าเจ้าเป็นใบ้หรอกนะ?” เหล่าไท่ไท่มองค้อนนางแรงๆ แล้วหันไปปลอบใจหลี่ซิ่วยิง: “พี่สะใภ้อย่าไปว่าอะไรเด็กมันเลยนะ เดี๋ยวกลับไปข้าจะสั่งสอนนางให้ดี ท่านไปนั่งพักผ่อนข้างๆก่อนเถอะ”

คำพูดนี้ดูไม่เบาไม่หนัก เหมือนสั่งสอนโจวกุ้ยหลาน แต่พอมาครุ่นคิดดูแล้วก็รู้สึกแปลกๆ

ทำไม นี่กำลังจะบอกว่านางเป็นผู้ใหญ่แต่มารังแกเด็กงั้นเหรอ?

หลี่ซิ่วยิงโกรธจนควันแทบออกหู แต่ก็หาเรื่องไม่ได้

“พวกเจ้าทำไปก่อนแล้วกัน!”

ว่าแล้ว ก็เดินไปหน้าบ้านอย่างโมโห หยิบเก้าอี้ไปนั่งกับลูกสะใภ้รองและลูกสาวตัวเอง

โจวกุ้ยหลานไม่สนใจพวกนาง ตั้งใจหั่นไส้หมูตัวเองต่อ

“ทำไมเจ้าถึงดื้อรั้นขนาดนี้? ยังไงนั่นก็เป็นผู้ใหญ่ พูดแบบนี้ได้ยังไง?” โจวเหล่าไท่ไท่พูดเสียงเบา สั่งสอนโจวกุ้ยหลานไปอีกที

“ถ้าไม่มาหาเรื่องข้า งั้นนางก็เป็นป้าที่ดีของข้า” ถ้าหาเรื่องต่อไปแบบนี้ นางก็ไม่กลัวที่จะฉีกหน้ากับนางด้วยหรอกนะ

ยังไงนางก็ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆอยู่แล้ว และไม่มีความรู้สึกต่อคนพวกนี้ด้วย

ถ้าจะพูดเรื่องบุญคุณ นั่นก็เป็นลุงใหญ่ที่มีบุญคุณต่อเจ้าของร่างเดิม แต่ทุกครั้งที่ลุงใหญ่เอาเมล็ดข้าวพันธุ์มาส่งให้ที่บ้านพวกนาง ป้าก็จะด่าเจ้าของร่างเดิมว่าเป็นตัวสิ้นเปลืองเงินทองตลอดเวลา

คนแบบนี้ นางไม่ดูแลหรอกนะ!

ชื่อเสียง? เอามากินข้าวได้ไหม? หรือเอามากินเป็นน้ำได้?

โจวเหล่าไท่ไท่รู้ดีแก่ใจ และไม่ได้กล่าวโทษโจวกุ้ยหลานอีก

“ครั้งหน้าฉลาดหน่อย อย่าให้คนอื่นมาว่าเจ้าได้” โจวเหล่าไท่ไท่สอนโจวกุ้ยหลานอีกครั้ง

สำหรับคำพูดของเหล่าไท่ไท่ โจวกุ้ยหลานนับถือจากใจจริง แค่ไม่กี่คำ ก็พูดจนผู้หญิงพวกนั้นหมดคำจะพูด ยังมีครั้งก่อนที่ตบหน้าเฉียนต้ายา เห็นแล้วก็สะใจมาก

จะว่าไปแล้ว เหล่าไท่ไท่ทั้งเก่งและฉลาดเลยนะ!

ไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

“ท่านแม่ ข้ารู้แล้ว วันนี้ข้าไม่ได้พูดจาไม่ดีใส่ชิวเซียงกับท่านป้านะ พวกนางจะตอบโต้กลับก็ไม่ได้ด้วย”

โจวกุ้ยหลานไม่ได้โง่ เมื่อกี้นางใช้วิธียืมแรงคนอื่น ไม่เห็นเหรอว่า สุดท้ายตอนที่พวกนางไปฟ้องกับเหล่าไท่ไท่? ก็ฟ้องไม่ได้ด้วยซ้ำ