อดีตภรรยาเศรษฐีพันล้านท้องแล้วหนี นิยาย บท 7

สามสิบนาทีต่อมา ฉันเดินลงไปชั้นล่างในชุดเครื่องแบบ ช่วงบนสวมเสื้อแขนยาวสีขาวทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำ และสวมกระโปรงทรงดินสอสั้นเหนือเข่า มวยผมบริเวณท้ายทอยมัดด้วยริบบิ้นสีดำ ฉันไม่สวมเครื่องประดับใด ๆ นอกจากนาฬิกา ซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดครบรอบยี่สิบสามปีของฉัน

แม่เห็นฉันจากชั้นบนสุดของบันได ริมฝีปากของท่านคลี่ยิ้ม “ดูดีมากเลยจ้ะ ลูกรัก”

แก้มฉันร้อนผ่าวเพราะคำชมของแม่ ฉันยิ้มให้ท่าน “แม่ชมหนูแบบนี้ทุกวัน จนตอนนี้หนูไม่ค่อยอยากเชื่อแล้วนะคะ”

แม่หัวเราะ “แม่หมายความว่าอย่างนั้นจริง ๆ ลูกรัก ลูกดูดีมากจริง ๆ”

เซลีนโผล่ออกมาจากประตูห้องครัวพร้อมหอบดอกกุหลาบสีชมพูสดช่อหนึ่งซึ่งเธอเก็บมาจากสวนเล็ก ๆ ของแม่ เมื่อเธอเห็นฉัน ริมฝีปากก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม เธอเปลี่ยนดอกกุหลาบที่เหี่ยวแห้งในแจกัน แทนที่ด้วยดอกกุหลาบที่เพิ่งเก็บมาใหม่ ก่อนจะหันกลับมาหาฉัน

“ฉันเตรียมมื้อกลางวันให้เธอด้วยนะ ลิลี่” เธอแวะที่เคาน์เตอร์ครัวและยื่นถุงอาหารกลางวันซึ่งมีอาหารที่เธอแพ็กให้ฉัน

“ไม่เห็นต้องลำบากเลย” ฉันบอกเธอ แก้มกลายเป็นสีชมพูขณะรับถุงอาหารกลางวันจากมือเธอ

“ไม่เป็นไร เรามีอาหารพออยู่แล้ว” เธอย้ำให้ฉันมั่นใจ

“ลูกจะไปทำงานสายนะจ๊ะ เร็วเข้าเถอะ” แม่ขัดจังหวะ

รองเท้าส้นสูงของฉันก้าวไปบนพื้นพรม ฉันกดริมฝีปากลงบนขมับแม่ “อย่าลืมกินยานะคะแม่ และอย่าอยู่หน้าทีวีนานเกินไปล่ะ” ฉันเตือนท่าน “หนูจะไปทำงานแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะคะ” ฉันเสริมและมองแม่เป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อหันไปทางเซลีน ฉันก็เห็นเธอมองฉันอยู่ “ฉันจะดูแลท่านอย่างดีเอง ไม่ต้องห่วง” รอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ฝากด้วยนะ” ฉันตอบ

ฉันกังวลมากเกินไป แม่จะสบายดี ถ้าจะมีคนที่ฉันไว้ใจให้ดูแลแม่มากที่สุด คนคนนั้นก็คือเซลีน เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันตั้งแต่มัธยม

“โทรหาฉันนะถ้ามีเรื่องสำคัญ” ฉันพูดพลางมองเซลีน เธอพยักหน้าแล้วโบกมือ