อดีตภรรยาเศรษฐีพันล้านท้องแล้วหนี นิยาย บท 8

พนักงานทุกคนละมือจากงานกลางคันแล้วหันมามองเขา “อรุณสวัสดิ์ครับ/ค่ะ คุณแบรดฟอร์ด” พวกเขาทักทายโดยพร้อมเพรียงกัน พลางค้อมศีรษะลงอย่างเงียบงัน

ในที่สุด เมื่อหายประหลาดใจ ฉันก็หุบปากที่อ้าออกและกระแอม “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณแบรดฟอร์ด” ฉันทักทายเกรย์อย่างสุภาพ แต่ในใจกลับฆ่าเขาด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา เช้านี้เริ่มต้นได้ดีแท้ ๆ แต่สุดท้ายเขากลับทำมันพัง และนั่นให้อภัยไม่ได้

“ผมพูดว่า ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” เขาย้ำ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นเส้นตรง

“เราไม่ได้กำลังคุยกันอยู่หรือคะ” ฉันตอบเสียงค่อนข้างหวาน แต่แววตาเชือดเฉือนขณะสบตาเขา ถ้าดวงตาฆ่าคนได้ เกรย์คงล้มลงไปนอนตายกับพื้นแล้ว

เสียงสูดหายใจอย่างหวาดกลัวดังมาจากกลุ่มคนกลุ่มเล็ก ๆ ถ้าจะมีใครสักคนในโรงแรมลา ปาไรโซที่สามารถขัดขืนเจ้าของและไม่โดนไล่ออก ก็คือฉันเองนี่ละ แต่แน่นอนว่าไม่มีพนักงานคนใดรู้ว่าเจ้านายของพวกเขาคือสามีของฉัน พวกเขาคงคิดว่าฉันเสียสติไปแล้ว

“ไปพบผมที่ห้องทำงานผมด้วย ลิลี่” เขาหันหลังให้ฉัน ขณะที่เขาเดินไปที่ประตู พนักงานก็วงแตกด้วยความกลัว เกรย์ แบรดฟอร์ด ซีอีโอไร้หัวใจของเครือโรงแรมแบรดฟอร์ด ไล่พนักงานออกเป็นว่าเล่นราวกับพลิกหน้าหนังสือ พนักงานหลีกเลี่ยงเขาเหมือนโรคระบาดร้ายแรง ตอนนี้ฉันก็อยากให้ตัวเองทำแบบนั้นได้เหมือนกัน หลีกเลี่ยงและแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่มีตัวตน น่าเสียดายที่เขาเป็นสามีของฉัน ฉันไม่อาจเลี่ยงการพบหน้าเขาได้

“ลิลี่ เดี๋ยวนี้" เกรย์หยุดที่ประตูแล้วตะคอก ได้ยินเสียงเขาเน้นแต่ละคำแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาหงุดหงิดแค่ไหน

“ขอโทษค่ะ คุณแบรดฟอร์ด วันนี้เรามีแขกวีไอพีจองไว้ ดิฉันทิ้งหน้าที่ของตัวเองไม่ได้ เราขาดพนักงานเพราะคุณไล่พนักงานออกห้าคนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ดิฉันจะไปพบคุณเมื่อดิฉันว่างค่ะ” พูดจบฉันก็โบกมือไล่เขา

ฉันคว้าไม้ถูพื้นเดินเข้าครัว ปล่อยให้ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

“ลิลี่! เธอควรไปที่ห้องทำงานของคุณแบรดฟอร์ดและขอโทษเขานะ” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของฉันเดินตามเข้ามาในห้อง เธอหันใบหน้าซีดเผือดมาทางฉันด้วยความตื่นตระหนก 

“ไม่ ฉันจะไม่ขอโทษเขา ลีอา” ฉันตอบ สีหน้าสงบนิ่งของฉันทำให้เธอตระหนกมากยิ่งขึ้น

“ตะ…แต่เขาจะไล่เธอออกนะ” เธอโพล่งเสียงดัง ทำให้ทุกคนในครัวหันมามองเรา ฉันคว้าแขนลีอาและพาเธอไปที่ห้องพักพนักงานซึ่งเราพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวได้