ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 133

เมื่อถูกถาม ญาธิดาก็รีบปฎิเสธไปว่า “ใครบอกว่าฉันร้องไห้กันล่ะ”

ภวินท์ยิ้มมุมปาก ค่อยๆแกะกระดุมชุดสูทออก ถอดเสื้อคุมถือไปใส่ไว้ในอ้อมแขนของญาธิดา “เอาไป เดี๋ยวผมจัดการให้”

ญาธิดาอึ้งไป “คุณ...จัดการหรอ”

ต้องบอกก่อนว่า เขาเป็นประธานของSTN Group เขาจะยอมจัดการของพวกนี้งั้นหรอ

แต่ใครจะรู้ว่าภวินท์ไม่พูดอะไร เขายกแขนเสื้อขึ้น หยิบชิ้นส่วนอย่างระมัดระวังแล้วโยนลงถังขยะ 

เมื่อมองดูสีหน้าที่จริงจังของชายคนนั้นและการกระทำของเขาที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ญาธิดาก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ 

ไม่คิดเลยว่าเขาจะสามารถละทิ้งสถานะของเขา มาทำสิ่งเหล่านี้ 

แม้แต่เวลาจัดการกับขยะ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาดูสบายตา เสื้อที่ม้วนขึ้นยังติดอยู่ที่ข้อศอก เพียงเผยผิวสีเนียนจากแขนของเขา...

ภวินท์จัดการกับเศษแก้วเรียบร้อยแล้ว ก็ล้างมือด้วยก๊อกน้ำ หันหน้าไปสังเกตเห็นดวงตาที่ร้อนผ่าวของญาธิดา เขาขดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วถามว่า "ยังดูไม่พอหรอ"

น้ำเสียงชายหนุ่มสดใส พอพูดประโยคนั้น ญาธิดาก็ละสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว แก้มเธอก็แดงขึ้น

เธอไม่พูดอะไร กอดเสื้อคุมแน่นแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว 

ภวินท์เช็ดมือตามออกมาจากห้อง 

“ญาธิดา ทำไมคุณไม่ไปหาผมที่โรงรถใต้ดินวันนี้”

พวกเขานัดกันไว้แล้ว และเธอก็รับปาก แต่ใครจะรู้ว่าไม่เป็นตามนั้น

หลังจากถูกถาม ญาธิดารู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ใจของเธอก็นึกถึงนิวรา 

เธอกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ฉันคิดว่าคุณคงไม่มีเวลาก็เลยไม่ได้ไป ฉันรู้ตัวเองดีเรื่องนี้”

ภวินท์เลิกคิ้วขึ้นพูดเบา ๆ “รู้ตัวเองดีหรอ"

เขาล่ะอยากรู้จริงๆว่าเธอรู้อะไรดี 

ญาธิดาเบือนหน้าหนี จงใจไม่มองเขา เธอเอาเสื้อคุมในมือไปให้ภวินท์ แล้วรีบพูดว่า “คุณรีบกลับเถอะ คุณมีแฟนแล้ว ถ้ามีคนเห็นคุณในบ้านของฉัน สองต่อสอง จะเข้าใจผิดได้”

ภวินท์ได้ยินคำพูดก็เลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก 

เขามองดูญาธิดา ทำไมดูเหมือนเธอจะหึงเลยนะ

หลังจากหยุดชั่วครู่ เขาก็เปิดริมฝีปากบางของเขาเบา ๆ พูดเบา ๆ ว่า "ผมไม่ไป"

เขามาหาเธอเพราะมีเรื่องที่จะพูด ไม่คิดเลยว่าจะถูกเธอไล่ทันทีที่เขามาถึง 

ญาธิดาดูจะสะดุ้งกับน้ำเสียงจริงจังของชายผู้นั้น ญาธิดาจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณช่วยไปสักทีได้ไหม! คุณมีแฟนแล้ว ถ้าคุณนิวรารู้แล้วเธอจะคิดยังไง! "

เมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ตั้งใจจะออกไป ญาธิดาก็รู้สึกรีบร้อน

เมื่อก่อนที่แต่งงานกับเขา เธอไม่รู้หรอกว่ามีนิวราอยู่ เมื่อรู้แล้ววันนี้ เธอจะเป็นบุคคลที่สามไปทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่นได้ยังไง! 

ด้วยความวิตกกังวลและโกรธ เธอเอื้อมมือผลักภวินท์ออกไป ผลักภวินท์ไปที่ประตู 

“เร็วเข้า! ภวินท์ ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ! ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นเข้าใจความสัมพันธ์ของเราผิด!”

ภวินท์เอื้อมมือออกไปคว้าข้อมือเธอและดึงเธอเข้ามาหาเขาอย่างง่ายดาย 

ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็แคบลง ภวินท์โน้มตัวลงจ้องเธออย่างลึกซึ้ง ริมฝีปากบางของเขาก็ผละออกจากกัน แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าผมบอกว่าผมไม่กลัวคนอื่นเข้าใจผิดล่ะ”

“คุณไม่กลัว ฉันกลัว!”

ญาธิดากัดฟันกรอดมองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า น้ำตาก็ไหลออกมาทันใด