ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 132

ภายในห้องผู้บริหาร

นิวราดึงมือของภวินท์ด้วยใบหน้าน้อยใจ นัยน์ตาแดงก่ำ “พี่วิน นิวไม่อยากไปจากพี่จริงๆ นะ…”

ภวินท์พูดเกลี้ยกล่อมอย่างอดทน “นิว เชื่อฟังพี่นะ กลับไปโรงพยาบาลก่อน นิวต้องการพักผ่อนมากกว่านี้”

นิวรามองภวินท์ จมูกสั่น แล้วเอามือโอบเอวของเขา “งั้นพรุ่งนี้พี่ต้องมาหานิวนะ”

ภวินท์ยกมือของเขาขึ้น เขาลูบหัวเธอเบาๆ นัยน์ตาของเขาดูอ่อนโยน "ได้สิ ไม่ต้องห่วง"

นิวราพยักหน้า นิ้วมือหมุนวนอยู่ในฝ่ามือของเขาเบา ๆ พูดเบา ๆ ว่า " จริงด้วย พี่วิน ได้ข่าวมาว่าวันอาทิตย์นี้เป็นวันเกิดปู่สุวิทย์ พานิวไปด้วยได้ไหม "

"ไม่ได้" ภวินท์ทำหน้าเข้ม "ไปได้ยินมาจากไหน"

ช่วงนี้เขาสั่งให้คนที่ดูแลนิวรา ไม่ต้องเรื่องพูดไร้สาระ ให้ดูแลเธอดีๆ ก็พอ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอก็จะรู้

เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันบนใบหน้าของภวินท์ นิวราก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างลังเลว่า “นิวได้ยินที่พ่อพูด...”

ภวินท์ได้ฟังก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาของเขาเยือกเย็นลง

นิวรารู้ตัวว่ามีบางอย่างผิดปกติไปจึงรีบพูดขึ้นว่า "พี่วิน คุณพ่อไปหานิวเมื่อวาน พี่โกรธหรือ"

สีหน้าของภวินท์ไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่ในใจก็ยังคิดไม่ตก สักพักก็ตอบกลับ"ไม่นะ นิวกลับไปพักผ่อนเถอะ"

เห็นท่าทีของเขาที่เย็นชาขึ้น นิวราก็รู้สึกเสียใจมาก ถ้ารู้แบบนี้เธอจะไม่พูดถึงพ่อ!

นิวรากัดริมฝีปาก เธอรู้ว่าถึงเวลาต้องจากไป ในที่สุดก็ถอนหายใจ

หลังจากส่งนิวราออกจากออฟฟิศแล้ว ภวินท์ก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขายกมือขึ้นกดโทรศัพท์แล้วโทรหาพายุ

“คุณภวินท์ มีอะไรครับ”

ภวินท์เล่นปากกาพลางถามเบาๆ “ช่วงนี้ชนัดพลไปโรงพยาบาลหรือ”

พายุบอกความจริงว่า "สองวันนี้ไปมาสองครั้งครับ ก่อนการผ่าตัดไม่ได้มาเลย คุณพิมมาบ้าง"

“ปั้ง” ภวินท์ตบปากกาลงไปบนโต๊ะ ขมวดคิ้วแน่น

ชนัดพลไอ้จิ้งจอกเฒ่า ไม่เคยใช้เวลาได้ไร้ประโยชน์เลยนะ ตอนแรกที่นิวราป่วยหนัก ตระกูลวรโชติหาแหล่งไตชนัดพลก็ไม่คิดจะแยแสลูกสาวตัวเองแล้วด้วยซ้ำ ตอนนี้เขาช่วยนิวหาไตได้ หลังจากการผ่าตัดสำเร็จ จิ้งจอกเฒ่าก็กลับมาอีกครั้ง

เจตนาของเฒ่าขี้เมาไม่ใช่ได้อยู่ที่เหล้า เขาจะไม่รู้เจตนาของเขาได้ยังไง

น้ำเสียงของภวินท์เย็นชา “อีกไม่กี่วัน ให้นิวย้ายไปรพ.อื่น”

พายุได้ยินคำพูดแล้วก็พูดว่า “รับทราบครับ”

ภวินท์สูดหายใจลึกๆ แล้วตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยให้นิวกลายเป็นตัวหมากของชนัดพล

เรื่องของพวกเขาก็ยังไม่ได้ชำระความ เขาจะค่อยเป็นค่อยไป

......

จิตใจของญาธิดาอยู่ไม่เป็นสุขเลยตลอดช่วงบ่าย นึกถึงภาพภวินท์กับนิวรามาโดยตลอด

ไม่นานนัก ก็ได้เวลาเลิกงาน ญาธิดามองดูนาฬิกาของเธอ ยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมงก่อนนัดพบกับภวินท์

เกรงว่าภวินท์จะมานัดวันนี้ไม่ได้แล้วล่ะมั้ง เขาต้องอยู่กับนิวรา เขาจะมีเวลาและเวลาว่างไปหาเธอได้ยังไง

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อเห็นว่าเวลาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอก็กัดฟัน คว้ากระเป๋าแล้วจากไป

รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่กับนิวรา แต่เธอก็ยังคงตั้งใจไปที่นัดหมาย นี่เธอไม่เจียมตัวเลยหรือไงกัน

เมื่อเธอเห็นนัยน์ตาใสๆ ของ นิวรา เธอก็รู้สึกผิดโดยไม่รู้ตัว ยังไงซะ เธอถือเป็นบุคคลที่สามที่เข้ามาแทรกความสัมพันธ์ระหว่าง นิวรากับภวินท์

ญาธิดากัดฟันเดินเข้าลิฟต์ไปชั้นหนึ่ง