ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 157

เมื่อเห็นท่าทีหญิงสาวคอยระวังตัวที่แสดงออกบนใบหน้า พายุอดหัวเราะไม่ได้ เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย และจงใจพูดยอกย้อนกลับ “คุณคิดว่าผมจะทำอะไรคุณเหรอ?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ออกไป อัญมณีเอามือกอดอกเพื่อป้องกันตัวทันที “คุณอยากจะทำอะไร?”

พายุหุบยิ้ม ดวงตาและคิ้วโค้งขึ้น ราวกับพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ที่สว่างสดใสและงดงาม “วางใจได้ ผมแค่ขึ้นไปส่งคุณ ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ”

เมื่อได้ยินคำรับปากที่เป็นมั่นเป็นเหมาะจากเขาแล้ว ความระแวดระวังที่อยู่ในใจของอัญมณีมลายลงบ้าง ถึงพูดตอบ “ตกลง คุณส่งฉันที่หน้าประตูพอ!”

พายุตอบตกลงอย่างยินดี พลางประคองเธอเดินไปยังทางด้านหน้า ราวกับอัญมณีขาพลิกไม่น้อยเลย หลังจากเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็กรีดร้องเสียงระงมด้วยความเจ็บปวด และทนเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว

เมื่อมองเห็นความเจ็บปวดผ่านทางใบหน้าของหญิงสาว ไม่เหมือนการเสแสร้ง พายุสูดลมหายใจเข้า เพื่อเรียกความกล้าหาญ และพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผมอุ้มคุณขึ้นไปเอง”

“หะ?”

อัญมณีตกตะลึงเล็กน้อย ยังไม่ทันได้ตั้งสติ ร่างกายของเธอถูกอุ้มขึ้นมาอยู่ในอากาศ เธอเหนี่ยวต้นคอพายุตามสัญชาตญาณ พลางมองใบหน้าด้านข้างของพายุ หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่งขึ้นมาในชั่วขณะนี้

แก้มอัญมณียิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ มุมปากยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

ไม่คิดเลยว่า เขาจะมีเรี่ยวแรงมากมายขนาดนี้...

หลังจากนั้นสิบกว่านาที หลังจากพายุมาส่งอัญมณีที่บ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่ได้อยู่ต่อ พลันเดินออกมาทันที เมื่อเดินออกจากตึกคอนโดเรียบร้อยแล้ว เขาถึงหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมา

ภวินท์เป็นคนโทรศัพท์เข้ามา เขาไม่กล้ารีรอ จึงกดรับสายทันควัน

“ฮัลโหลครับ คุณภวินท์”

“มาตรงปากทางถนนพัฒนา ผมรอคุณอยู่ตรงนี้”

พายุไม่มีลังเลสักนิด พลันตอบตกลงทันที “ครับ”

เมื่อมาถึงถนนพัฒนา จึงมองเห็นรถคันนั้นจอดอยู่ข้างทาง พายุมุ่งหน้าเดินไปทางด้านหน้าทันที ภวินท์นั่งโดยสารอยู่ทางเบาะหลังเป็นที่เรียบร้อย เพื่อรอให้เขาขับรถ

“คุณภวินท์ครับ เรื่องที่ภูผาปรากฏตัวขึ้นที่Wesker Nightclubในวันนี้ ผมให้อาทิตย์ตรวจสอบเรื่องจนรู้ผลแล้ว”

“อืม รายงานมา”

“วันนี้เขามีนัดเจอคนที่Wesker Nightclub แต่ว่าตัวตนของบุคคลนั้นตอนนี้ยังตรวจสอบไม่ได้ หนึ่งทุ่มสิบนาทีเขามาถึงWesker Nightclub กระทั่งถึงตอนที่พวกเราออกมานั้น เขาก็ออกมาเช่นกัน เขาพาแค่นายครามมาทำทุกอย่างคนเดียว”

ท่ามกลางความมืดหม่นทางด้านเบาะหลังภายในตัวรถ ภวินท์สีหน้ามืดหม่นไม่ชัดเจน เขาหยิบไฟแช็กขึ้นมาเล่นอยู่ในมือ “แชะ” เสียงกด จนเปลวไฟสว่างไสวขึ้น

เงาประกายไฟสะท้อนอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่ม ริมฝีปากตึงเครียดของเขาเริ่มขยับเขยื้อน “ให้อาทิตย์ตรวจสอบต่อไป โดยจำเป็นต้องตรวจสอบตัวตนของอีกคนให้ผมอย่างชัดเจน”

ในช่วงระยะที่ผ่านมานี้ การเคลื่อนไหวอันผิดแปลกของภูผาเริ่มมากขึ้นเรื่อย ไม่ใช่เพียงเขาพบเจอกับบุคคลอันลึกลับที่ไม่ปรากฏสถานะตัวตนคนนี้ คืนนี้เขาจงใจออกหน้าเพื่อช่วยแก้ปัญหาให้เขา นี่ก็ไม่ใช่เจตจำนงที่ดีอย่างแน่นอน

ภายนอกมองผิวเผินคล้ายเป็นการปกป้องเขา ทว่าเขารู้แก่ใจดี เขาก็แค่เปลี่ยนวิธีเพื่อแสดงอำนาจก็เท่านั้นเอง แองจี้เป็นลูกสาวของสวิช ความสัมพันธ์ของเขากับแองจี้สนิทขนาดนั้น ดังนั้นจึงรับรู้ได้ว่า ความสัมพันธ์ของเขากับสวิชไม่ธรรมดาแน่

หลักการเช่นนี้ เขายังเข้าใจดี

ใครต่างก็รู้ดี การมีคนคอยพึ่งพาอาศัยเรื่องใดๆ ก็ทำได้อย่างง่ายดาย ภูผาสามารถไต่เต้าขึ้นไปเพื่อเชื่อมสายสัมพันธ์กับตระกูลลีนะกุล น่าจะลงทุนไปไม่น้อย

พายุที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับรถที่อยู่ด้านหน้าช้อนตาขึ้น เพื่อมองภวินท์ที่นั่งอยู่เบาะหลังผ่านทางกระจกหลัง และเอ่ยปากพูดอย่างสงสัย “คุณภวินท์ ระยะนี้การเคลื่อนไหวยิบย่อยของเขาเยอะมาก ผมยังได้ยินมาว่า ระยะนี้เขากำลังทำกายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูช่วงขา และยังเชิญผู้เชี่ยวชาญมาจากต่างประเทศ คุณว่าจำเป็นต้อง....”

ภวินท์เลิกคิ้วขึ้น พลันค้างอยู่สองวินาที และพูดออกมาอย่างเรียบเฉย “ไม่ต้องไปยุ่ง ปล่อยเขาไป”

สภาพขาทั้งสองข้างคู่นั้นของภูผา เขาชัดเจนดีทุกอย่าง แม้ว่าจะเชิญผู้เชี่ยวชาญที่ดีมากแค่ไหนมา และใช้วิธีการที่ดีมากขนาดไหน เกรงว่าเขาคงไม่สามารถยืนได้ในระยะเวลาอันสั้นนี้

อีกอย่าง การต่อกรกับภูผา เขาไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการต่ำช้าอัปรีย์พวกนั้น อย่างไรเสียยังมีเวลาอีกยาวนาน เขาอยากจะดูสิว่าต่อไปเขายังจะเคลื่อนไหวอะไรอีก

“ใช่สิ” ภวินท์ช้อนตาเล็กน้อย แววตาฉายความหวั่นไหวออกมา “เรื่องที่สิงคโปร์ ลงตารางวันเวลาได้แล้วนะ”

พายุตอบรับทันควัน “ครับ”

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ญาธิดาเพิ่งจะมาถึงบริษัทก็ได้รับข่าวดีทันที วันนี้จะมีโบนัสประจำปีออก อีกทั้งยังแจกให้กับทุกคน