ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 158

พลางจ้องมองสีหน้าแววตาของญาธิดาที่ไม่อยากจะเชื่อ พี่แนนยิ้มให้ พลางกระซิบพูด “ทำไม? ไม่อยากไปเหรอ?”

ญาธิดาตั้งสติได้ทันที และตอบกลับไปโดยที่ตนเองมารู้ตัวทีหลัง “ฉัน...ฉันแปลกใจนิดหน่อยค่ะ”

ตลอดการทำงานอยู่ใน STN Group มาสองปี เธอก็รู้ว่ามีบางครั้งบริษัทจะให้โอกาสส่งพนักงานอันยอดเยี่ยมไปเรียนรู้งานที่ต่างประเทศ ทว่าเรื่องดีๆ แบบนี้ก็ไม่เคยมีบุญหล่นทับมาถึงตัวเธอเลยสักครั้ง

“ขอแค่ขยัน ทุกอย่างจะเป็นไปได้ทั้งหมดแหละ” พี่แนนพูดตามหลักการทุกอย่าง

“การไปเรียนรู้งานต่างประเทศในครั้งนี้คือเดินทางไปยังบริษัทแห่งหนึ่งในสิงคโปร์ บริษัทของพวกเขากับเราร่วมมือกันมาหลายปีแล้ว หลายปีมานี้พัฒนาไปรวดเร็วมาก ได้ข่าวว่ารูปแบบการจัดการของพวกเขานั้นน่าเรียนรู้มาก ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสที่บริษัทจะส่งตัวไปในครั้งนี้ ทุกแผนกต่างเลือกพนักงานเพื่อไปเรียนรู้ โดยมีกำหนดวันเวลา 3-4วัน”

เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ญาธิดาทั้งตกใจและดีใจพร้อมกัน และสอบถามกลับด้วยหน้าตาดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ “พี่แนน ครั้งนี้ให้ฉันได้ไปจริงๆ เหรอคะ?”

ก่อนหน้านี้ทางแผนกก็มีโอกาสที่ดีแบบนี้ ตอนที่อนุญาตให้ไปได้คนเดียว โควตาก็ตกเป็นของพิชญ์สินีทั้งหมด ทว่าไม่คิดว่าครั้งนี้พี่แนนจะเลือกเธอไป

เมื่อเห็นพี่แนนพยักหน้า ญาธิดาดีใจยกใหญ่ “ขอบคุณค่ะพี่แนน”

เมื่อออกมาจากห้องทำงาน บนใบหน้าของญาธิดายังมีรอยยิ้มปะปนอยู่ ข่าวนี้สำหรับเธอแล้ว ถือว่าเป็นข่าวดีที่สุดในระยะที่ผ่านมานี้เลย

เธอเดินผ่านห้องทำงาน และเตรียมจะเดินไปทางห้องทำงานของตนเอง จู่ๆ มีเงาอันคุ้นตาเดินเข้ามาหา พิชญ์สินีนั่นเอง

ญาธิดาหุบยิ้มทันที พลางมองพิชญ์สินี แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก และเดินตรงแน่วผ่านไป

พิชญ์สินีมองเห็นเธอเดินผ่านหัวไหล่ไป จนแสดงความเย็นชาออกทางสีหน้า

เมื่อคืนภาพที่เกิดขึ้นในWesker Nightclubเธอยังจำติดตา เดิมเธอจงใจยุแหย่ความสัมพันธ์ของญาธิดากับแองจี้ ยังรอมองให้เธอถูกคนจัดการ ไม่คิดเลยว่าท้ายที่สุดเธอกลับมองเห็นภวินท์ปรากฏตัวขึ้น เรื่องนี้เป็นความลับที่น่าตกใจมากๆ

ที่แท้ญาธิดากับภวินท์รู้จักกัน อีกทั้งคล้ายกับสนิทกันมากด้วย เมื่อเอามาเชื่อมโยงกับการที่ญาธิดาได้เลื่อนตำแหน่งอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วยังเรื่องของนีราภาอีก เธอเข้าใจทุกอย่างทันที

ที่แท้ภวินท์ก็คือคนที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังของญาธิดา

ความสัมพันธ์เช่นนี้ เพียงพอให้พิชญ์สินีรับรู้ถึงความหวาดกลัวอยู่บ้าง ทว่าหลังจากหวาดกลัวแล้ว สิ่งที่ตามมามากกว่ามันคืออาการขยะแขยงญาธิดาเพิ่มมากขึ้น

ผู้หญิงที่อาศัยผู้ชายในการเลื่อนตำแหน่งอย่างเธอเช่นนี้ ทำให้คนขยะแขยงที่สุดแล้ว!

เมื่อครู่เธอมองญาธิดาเดินออกมาจากห้องทำงานหัวหน้าแผนกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ในใจก็พอจะเดาได้ โควตาเดินทางไปเรียนรู้งานที่ต่างประเทศอย่างสิงคโปร์ในครั้งนี้ต้องเป็นของเธอแน่!

พิชญ์สินียิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ และกลับเข้าห้องทำงานโดยไม่มีกะจิตกะใจทำงานแล้ว เธอกัดริมฝีปาก สมองก็กำลังวางแผนอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นผ่านไปหลายนาที เธอมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ พลางสูดหายใจเข้าลึก และเม้มริมฝีปาก และหยิบขึ้นมาส่งข้อความหานีราภา “ภา ตอนนี้ร่างกายแกฟื้นตัวเป็นไงบ้างแล้ว? สุดสัปดาห์ฉันอยากจะไปเยี่ยมแกหน่อย”

อาศัยความสามารถของเธอหัวเดียวกระเทียมลีบมันช่างอ่อนแอเกินไป แต่นีราภาไม่เหมือนกัน อาของเธอเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท อาศัยภูมิหลังเช่นนี้ อยากจัดการญาธิดา นั่นไม่เท่ากับลงมือได้ง่ายดายมากกว่าเธอเหรอ?

ตลอดทั้งวันนี้ ญาธิดาอารมณ์ดีมาก ได้โบนัสและโควตาไปเรียนรู้งานที่ต่างประเทศทำให้เธอขยันขันแข็งอย่างเต็มที่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม หลังจากเลิกงานเธอไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย โดยมุ่งหน้าไปเยี่ยมยติภัทรกับปภาวีที่โรงพยาบาลก่อน เพื่อแจ้งข่าวดีนี้ให้กลับพวกเขาทราบทันที

เธอตั้งใจซื้อขนมหลายกล่องที่ ยติภัทรชื่นชอบ เมื่อออกมาจากลิฟต์แล้ว เธอก้าวฝีเท้าอย่างรวดเร็ว เดินผ่านทางเดิน เดินอยู่สักพัก จึงมองเห็นหน้าประตูห้องพักผู้ป่วยอยู่ไกลๆ ปภาวีกำลังใช้มือข้างหนึ่งดันกำแพง ส่วนมืออีกข้างกำลังนวดตรงขมับ

เมื่อเห็นสถานการณ์ผิดแปลกไป ญาธิดาจึงรีบเร่งฝีเท้าเดินมาทางด้านหน้า “แม่คะ แม่เป็นอะไรไป?”

ปภาวีได้ยินเสียง จึงรีบเงยหน้าทันควัน เมื่อเห็นหน้าเธอ สีหน้าแววตาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าก็เปลี่ยนไปทันที พลันรีบตอบทันควัน “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”

แม้ว่าเธอจะพูดออกมาเช่นนี้ ทว่าญาธิดายังจับสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเธอ ใบหน้าเธอดูเหนื่อยล้า และดูทิ้งห่างความสดใสทางใบหน้าที่เธอเจอครั้งที่แล้ว แค่ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน กระทั่งผอมลงเป็นกอง

“แม่ แม่พูดความจริงกับหนูมา แม่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?”