ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 19

เมื่อมองไปที่ญาธิดาที่เงียบงัน พายุจึงพูดย้ำเตือนอีกว่า "คุณภวินท์ยังบอกด้วยว่า หลังจากนี้คุณต้องรักษามันให้ดี และอย่าทำมันหายอีก"

ญาธิดาหยิบแหวนมาสวมที่นิ้วนางของมือซ้าย รู้สึกหนักใจเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เธอรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเธอกับภวินท์เป็นเพียงความสัมพันธ์ที่เรียบง่าย แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะซับซ้อนมากขึ้น

เมื่อออกจาก Amaya Hotel และกลับไปที่บ้านพัก ญาธิดาได้กลิ่นอาหารทันทีที่เธอเข้าประตู เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นร่างที่เดินออกจากครัว

ผู้หญิงในวัยสี่สิบเห็นญาธิดา ตาเป็นประกายเล็กน้อย ก่อนจะทักทายเธอทันทีและถามขึ้นว่า "คุณคือคุณญาธิดาใช่ไหมคะ? "

ญาธิดามึนงงเล็กน้อย "คุณคือ?"

"ฉันคือแม่บ้านที่คุณชายสั่งให้ย้ายมาจากบ้านเก่า มาดูแลชีวิตประจำวันของคุณค่ะ"

พายุก้าวไปข้างหน้าและอธิบายให้ญาธิดาฟังว่า "ป้าจันทร์มาจากคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลสถิรานนท์ คุณภวินท์ให้มาดูแลคุณนายเป็นพิเศษ"

"ดูแลฉัน?"

ญาธิดาอยากจะปฏิเสธ แต่ใครจะรู้ว่าป้าจันทร์เอื้อมมือออกไปและดึงเธอไปทางห้องอาหารอย่างกระตือรือร้น "ฉันมาดูแลคุณและคุณชาย ฉันดูแลคุณชายมาตั้งแต่ยังเด็ก ฉันรู้ดีถึงความชอบและรสนิยมของเขามาก! ในเมื่อคุณชายแต่งคุณเข้ามาในบ้าน ฉันต้องเรียกคุณว่าคุณนาย ฉันทำอาหารเย็นไว้แล้ว ไม่รู้ว่ามันถูกปากคุณหรือเปล่า......"

ญาธิดาถูกดึงไปที่ห้องอาหาร และเมื่อเธอเห็นโต๊ะอาหาร ความสงสัยทั้งหมดของเธอถูกปิดกั้น หลังจากที่เธอชิมไปสองสามคำ เธอก็ละเลยคำปฏิเสธทั้งหมด

"ป้าจันทร์คะ ลูกชิ้นไข่มุกนี่อร่อยมากเลยค่ะ! "

ญาธิดาชื่นชมฝีมือของป้าจันทร์อย่างเต็มที่ แต่เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีใครบางคนเดินเข้ามา

ป้าจันทร์ได้ยินคำชมของญาธิดาในครัว และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความยินดี "อร่อยก็ทานเยอะๆ นะคะ! น้ำสาลี่กำลังจะไปเสิร์ฟแล้วค่ะ!"

ขณะที่ญาธิดากำลังจะตอบรับ ก็เหลือบมองเห็นร่างข้างๆ และเมื่อหันหลังกลับ ก็พบว่าภวินท์ยืนอยู่ไม่ไกลนัก เธอตกใจจนตะเกียบในมือตกลงมา

"คุณ...คุณกลับมาได้ยังไงคะ?"

ภวินท์มองไปที่หญิงสาว ที่ใบหน้าเปลี่ยนไปในไม่กี่วินาที แววตาของเขาแสดงความประหลาดใจ

หญิงสาวที่กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นหน้าเขากลับตกใจจนตะเกียบตกลงไป เขาน่ากลัวขนาดนนั้นเลยเหรอ?

"กลับบ้านตัวเอง แปลกเหรอ?"

ภวินท์เลิกคิ้ว เหยียดขายาวของเขา เดินไปหาญาธิดาและนั่งลง

"โอ้"

ญาธิดาตอบ ก้มหัวลงและหยุดพูด เมื่อเห็นคนตรงหน้า เธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่ Amaya Hotel ในวันนี้โดยไม่รู้ตัว และแก้มของเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ

และป้าจันทร์ก็ออกมาจากครัวพร้อมกับซุปในเวลาพอดี เมื่อเธอเห็นคนสองคนที่โต๊ะ เธอก็ยิ้มทันที "คุณชายกลับมาแล้วเหรอคะ!"

เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างกะทันหันของญาธิดา เธออดไม่ได้ที่จะถาม "คุณนาย ทำไมคุณไม่ทานล่ะคะ?"

"คุณนาย" ญาธิดาหน้าเห่อร้อนขึ้นไปอีก เธอเหลือบมองชายตรงหน้าด้วยความตื่นตระหนก และส่ายหัว "ฉันอิ่มแล้ว อิ่มแล้วค่ะ"

เธอจึงลุกขึ้นทันที และหันหลังเดินจากไป

เมื่อเดินขึ้นบันไดไปครึ่งทาง ก็มีเสียงผู้ชายใสๆ ดังขึ้นมาจากด้านหลัง "วิ่งไปไหน"

ภวินท์ไล่ตามเธอไป ยกแขนขึ้นแนบกับกำแพง และขวางทางเธอไว้

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นและมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ระยะใกล้ หัวใจของเธอก็เต้นแรง แต่ใครจะรู้ว่าภวินท์ก้มศีรษะลงอย่างจงใจ และพูดอยู่ใกล้ริมฝีปากของเธอ "กลัวผมจะกินคุณรึไง?"

"ฉัน......"

ญาธิดาสูญเสียคำพูด ไม่สามารถพูดได้แม้แต่คำเดียว

เมื่อเห็นลักษณะที่ยอมแพ้ของผู้หญิง ภวินท์ยกมือขึ้นอย่างพึงพอใจจับมือเธอแล้วเดินไปที่ห้องนอน

ญาธิดารู้สึกไม่สบายใจ "คุณ......จะทำอะไรอยู่!"