ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 191

นีราภายิ่งคิดยิ่งโกรธ เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันถามว่า “งานกิจกรรมออฟไลน์ขอโบรุย เป็นวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของบริษัทเทคโนโลยีโบรุยภายใต้เครือSTN Groupหรือเปล่า”

พิชญ์สินีรีบตอบ “ใช่ ได้ยินมาว่างานกิจกรรมครั้งใหม่นี้เป็นผลิตภัณฑ์บางอย่างที่เป็นเครื่องใช้สมาร์ตโฮม”

“อืม ฉันรู้แล้ว” นีราภาได้รับการยืนยันและพูดด้วยสายตาอย่างเย็นชา “พิช ค้นหาข้อมูลให้ฉันหน่อย ฉันจะไม่ปล่อยให้นังสารเลวญาธิดาแผลงฤทธิ์แบบนี้อีก!”

“แต่ภา...” พิชญ์สินีแสร้งทำเป็นไม่สบายใจ “ฉันว่าช่างมันเถอะ ญาธิดาฉลาดแกมโกง ฉันเกรงว่าคุณจะเป็นทุกข์เหมือนครั้งที่แล้ว...”

ยิ่งเธอพูดแบบนี้ นีราภายิ่งหงุดหงิด “เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธี! ถ้าคุณถือว่าฉันเป็นเพื่อน ก็ช่วยฉันหาข้อมูลด้วย!”

พิชญ์สินีได้ยินดังนั้น ก็กระตุกยิ้มมุมปากโดยไร้เสียง แสร้งทำเป็นลังเลอยู่สองสามวินาที ก่อนจะตอบรับอย่างไม่ลำบากใจ “แน่นอนว่าฉันถือว่าคุณเป็นเพื่อน ความจริงฉันก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดช่วยคุณให้ได้ข้อมูล แต่ว่า…”

เธอลากหางเสียงยาว นีราภาที่อยู่ปลายสายพูดทันที “วางใจ ฉันจะไม่บอกใคร”

หลังจากได้ยินคำรับรองของนีราภา พิชญ์สินีก็ตอบตกลง “ภา ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะหาข้อมูลส่งให้คุณโดยเร็วที่สุด”

ทั้งสองพูดอีกสองสามคำแล้ววางสาย

หลังจากวางสาย พิชญ์สินียืนอยู่หน้าโต๊ะ เลื่อนสายตาขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง แววตามีประกายเย็นชาจากก้นบึ้งอย่างเห็นได้ชัด มุมปากขดยิ้มเล็กน้อย แสดงออกถึงความเย้ยหยันอย่างยิ่ง

ด้วยความสามารถของเธอ ถ้าเธอลงมือทำอะไรสักอย่างกับญาธิดา เกรงว่าภวินท์รู้เข้าจะไม่ปล่อยเธอ แต่ตอนนี้เธอมีนีราภาเป็นเกราะกำบัง เธอสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้ง่ายขึ้นมาก

ต่อให้เธอไม่ลงมือ ก็มีคนทำให้ญาธิดาใช้ชีวิตยากขึ้นได้!

ด้วยงานในมือและการแปลสัญญาภาษาญี่ปุ่น ตอนนี้ยังมีอีกหนึ่งแผนงาน ญาธิดางานยุ่งเพิ่มขึ้น ทุกวันหัวหมุนเหมือนลูกข่าง ยุ่งมากจนไม่ได้เดินไปไหน แม้แต่เวลาดื่มน้ำเข้าห้องน้ำก็ไม่มี

ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาส่วนตัว หลังจากแปลสัญญาภาษาญี่ปุ่นที่เหลือเสร็จแล้ว จึงติดต่อทีธัตเพื่อคืนเอกสารให้เขา

หลังจากนัดเวลาและสถานที่ ตอนเที่ยง ญาธิดาทานข้าวเสร็จก็ตรงไปที่ร้านกาแฟใกล้บริษัทเพื่อพบกับธีทัต

เมื่อเธอมาถึง ธีทัตก็อยู่ที่นั่นแล้ว เธอก้าวไปหาอย่างเกรงใจ และพูดเสียงเบาว่า “ธีทัต ขอโทษที่ให้รอ”

ธีทัตขดยิ้มมุมปาก สีหน้าอ่อนโยน พูดน้ำเสียงเบา “ไม่เป็นไร ผมก็เพิ่งถึง”

พูดอย่างนั้นแล้วเขาก็เรียกพนักงานเสิร์ฟมาให้ญาธิดาสั่ง “ธิดา คุณจะดื่มอะไร”

ญาธิดายิ้ม “น้ำเปล่าก็พอ”

เธอแค่มาส่งเอกสาร ไม่ได้วางแผนที่จะอยู่นาน

หลังจากพูดจบ เธอก็ตัดเข้าตรงประเด็น หยิบแฟ้มออกมายื่นให้ธีทัต “นี่คือสัญญาฉบับเดิมที่คุณให้ฉันและฉบับพิมพ์งานแปลของฉัน ฉันส่งไฟล์สำเนาไฟล์ไปที่อีเมลของคุณแล้ว ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมที่ต้องแก้ไขสามารถบอกฉันได้ตลอดเวลา”

ธีทัตมองญาธิดาที่สีหน้าท่าทางจริงจัง จึงยกยิ้มมุมปากแล้วปิดแฟ้ม ไม่แม้แต่จะดูมัน แล้วพูดเสียงเบาว่า “ธิดา ผมบอกแล้ว ผมเชื่อในตัวคุณ”

ธิดาเลื่อนสายตาขึ้น เมื่อปะทะเข้ากับสายตาที่ร้อนแรงของชายหนุ่ม หัวใจพลันอึดอัดพอสมควร

เธอยิ้มนิดหน่อย ก้มหน้าต่ำลงเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยสบายใจ ยกถ้วยชาตรงหน้าขึ้นมาจิบหนึ่งครั้ง และพูดเสียงเบาว่า “ขอบคุณที่ไว้ชื่อใจนะคะ หากคุณติดปัญหาใดๆ อย่าลืมบอกฉัน อย่าเพียงเพราะเราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่พูด”

“ไม่ต้องกังวล” ธีทัตมองเธอ ริมฝีปากมีรอยยิ้มเพิ่มขึ้น “ผมแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้”

พูดอย่างนั้นแล้วตามด้วยขยิบตาให้เธอ